Joris
12-01-11, 00:29
Bij deze ons verslag van onze geweldige reis naar/door Florida! Het verslag is in eerste instantie geschreven voor familie en vrienden maar ik wil het jullie niet onthouden. In het origineel stonden een aantal foto's maar die heb ik helaas niet mee kunnen kopieren. Misschien dat ik me daar nog eens op moet storten maar ik ga nu naar bed om m'n jetlag te verwerken ;-(
Laat gerust weten wat je er van vindt en als er vragen zijn hoor ik het graag.
Dag 1, 26-dec-2010
Na een lange lange reis zijn we aangekomen in Miami. Waar we zondagochtend om 7 uur nog maar 50 km/u konden rijden onderweg naar schiphol ivm gladheid rijden we nu met een dikke vette Dodge Charger onder de palmbomen door!!
De vlucht van Schiphol naar Washington DC verliep voorspoedig, allemaal netjes op tijd, goed eten en drinken aan boord maar wel een lange zit, 8 en half uur. Aangekomen op DC moesten we in de rij gaan staan voor de douane om vingerafdrukken en foto's te laten maken, een strenge douanier vroeg nog een paar strikvragen maar we wisten alle antwoorden en mochten door.
De vlucht naar Miami had wel een dik uur vertraging en dus hebben we wat rondgehangen en nog maar wat te drinken gehaald. Nadat we vertrokken vanaf de terminal moesten ze eerst het viegtuig de-icen, maar toen sliep ik al :-)
Netjes geland op Miami waar we een grandioos uitzicht hadden over een inmens grote stad vol met lampjes en reclames enz. Prachtig! Op Miami hebben we een auto gehuurd, die hadden we al besproken in Nederland maar we kregen een mooi upgrade aanbod. Voor 10 dollar per dag extra mochten we in plaats van een Toyota Corolla nu een Dodge Charger V6 met oneindig veel pk's besturen.Volgens Bianca was dat nou niet echt nodig maar de mevrouw achter de balie en ik hebben haar toch kunnen overtuigen!
We hadden ons eerste hotel vlakbij het vliegveld geboekt en dat was maar goed ook want inmiddels was het 6 uur 's ochtends Nederlandse tijd en dus zijn we bijna het klokje rond aan het reizen geweest.
Dag 2, 27-dec-2010
Na een heerlijke nacht slapen werden we mooi op tijd wakker van de zon. Wat een heerlijk bedje van 4x3 meter! Na een opfrissessie onder de douche zijn we beneden gaan ontbijten en dat was even wennen natuurlijk. Keuze uit eieren met spek, worst, friet, ham, boterbiscuit, pannenkoeken enz. De serveerster vroeg hoe Bianca haar eieren wilde, waarop ze met een stalen gezicht “raw” antwoordde! Ik heb nog nooit een negerin wit zien wegtrekken maar Bianca bedoelde met hele dooiers, hahaha.
Hierna zijn we gaan uitchecken en hebben we de koffers in de riante kofferbak van onze Dodge Charger 3,5 liter V6 met 250 pk geladen die bij daglicht bronskleurig bleek te zijn. Wat een heerlijke auto, jullie kennen het oude model nog wel van de Dukes of Hazard, al was hij daar oranje gekleurd. The General Lee! Onze rit ging vandaag naar Fort Lauderdale, het Venetië van Amerika. Een mooie rit er naartoe en Bianca had niet genoeg oh’s en ah’s als er een brug, wolkenkrabber, reclamebord, grote truck of zeezicht was. Allemaal erg mooi om te zien en net als in de film.
In Fort Lauderdale hebben we een watertaxi genomen die ons langs de tuinen van riante villa’s voer, allerlei bekenden hebben daar een optrekje. Niet normaal zoals die huizen er uit zien.
Tegenwoordig zijn het ook vooral advocaten en plastische chirurgen die de villa’s kunnen betalen en het viel ons op dat er erg veel te koop staat. De Amerikanen vinden het kanalensysteem wat ze rechttoe rechtaan hebben gegraven geweldig en ze zouden dan ook willen dat er in Italië voortaan over het Fort Lauderdale van Europa gesproken wordt….
Op de terugweg zijn we nog door een stadje gereden wat geheel in Western stijl is gebouwd, dat was ook wel leuk om te zien. Vervolgens zijn we in Miami gaan inchecken in het hotel Ocean Reef Hotel, dat is gelegen aan Collins Avenue vlak bij Ocean Drive midden in het Art Deco district en 1 blok van de oceaan. Er was natuurlijk geen parkeerplek te vinden maar gelukkig had het hotel een Mexicaantje ingehuurd die voor de General wel een plekje wist, ik vond het wel lastig om de sleutel af te geven maar hij zou er goed op passen. We hebben eigenlijk heel de avond rondgewandeld en lekker gegeten op het terras bij een erg drukke Italiaan die nog echt rond liep met Parmezaanse kaas en ons een heerlijk maaltijd voorschotelde. Na het wandelen naar bed. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.
Dag 3, 28-dec-2010
Ook in het Ocean Reef Hotel hebben we heerlijk geslapen en ’s ochtends lekker pannenkoeken met stroop op in een klein zaakje vlakbij het hotel. Nadat ze onze auto weer tevoorschijn hadden getoverd zijn we vandaag richting Key Largo gaan sturen. Onderweg kwamen we een grote Outlet Mall tegen. Hier verkopen ze allerlei merkkleding voor zachte prijsjes. Ik heb er nieuwe Nike’s gekocht en nog wat loopkleding. Verder hebben we wat rondgekeken en prijzen vergeleken. Levi’s 501 voor 30$ en Nike schoenen voor 20$ enz enz. Maar de grote inkoop komt nog wel als we in de buurt van Orlando zijn.
Onderweg hebben we nog bij een Taco-Bell gegeten en ons verbaasd over de enorme porties die er door de Amerikanen worden weggewerkt. Toen ik 20 jaar geleden in Amerika was vond ik het eten bij Taco Bell echt super lekker en het is eigenlijk helemaal niet veranderd.
Toen we in de buurt van Key Largo kwamen begon Highway number 1, een weg die met 42 bruggen eilandjes verbindt over 126 mijl en die wij helemaal gaan uitrijden om oud en nieuw te vieren op het meest zuidelijke puntje van de VS. In de middag hebben we John Pennekamp Coral Reef State Park bezocht. Een natuurpark dat zich vooral onderwater bevindt. Daar hebben we een boottocht gereserveerd voor morgen om het koraalrif te bekijken. Op het park nog een stuk gewandeld door een stuk mangrove bos en hierna ons hotel opgezocht. Gilbert’s Resort heet het, niet heel luxe maar alles zit erop en eraan, zij het in een ietwat vervallen staat. Misschien zijn we wat verwend inmiddels? De avond hebben we op het resort doorgebracht met een goede maaltijd, Budweiser en 40 dronken karaoke cowboys. Daarna op de hotelkamer nog een wedstrijd American Football gekeken en lekker gaan slapen.
Dag 4, 29-dec-2010
Vandaag rustig opgestaan, niet zo lekker geslapen en half koud gedoucht. Snel in de General gestapt en bij een breakfast restaurant eens stevig ontbeten. Zo’n restaurant zit gewoon stampvol ‘s ochtends en je kan er voor weinig geld een flinke bodem leggen, onbeperkt koffie drinken en je vergapen aan “hele grote families”. Toen zijn we weer naar het park van John Pennekamp gereden en hebben we onze kaartjes opgehaald, het is een populaire boottocht en je moet er dus ondanks de reservering 2 uur van tevoren al zijn anders zijn je kaartjes alsnog weg. Nadat we een paar uurtjes hebben gelummeld op een bankje aan het strand, leuke vogeltjes hebben bekeken en ik Bianca op de foto heb gezet met een leuk bordje (ze had in eerste instantie niets in de gaten) mochten we de boot op.
Eerst een heel stuk door mangroves en vervolgens full speed de zee op. De boot was een flinke catamaran en hij liep met een gangetje van zo’n 40 km/u mooi over de golven heen. In beide rompen van de boot zaten glazen bodems en zo konden we eenmaal boven het rif prachtig bekijken wat er allemaal rondzwom. Helaas waren het allemaal vissen met Engelse namen maar een aantal kwamen me toch bekend voor. We hebben verschillende snappers gezien, allerlei kleurige visjes met blauw, geel, oranje, rood enz. Op een gegeven moment kwam er een stingray voorbij, volgens mij is dat een pijlstaartrog maar dat zoek ik nog wel eens op. Wij zaten aan bakboord en hebben helaas geen schildpad gezien, de mensen aan stuurboord wel 3. Maar volgens mij hadden ze met z’n allen afgesproken dat ze dat zouden zeggen. Na zo’n 2 en half uur op de boot te hebben gezeten konden we genieten van een mooie zonsondergang en konden we weer aan land. Onderweg naar het resort hebben we bij een Mexicaans wegrestaurantje gegeten en dat was echt heerlijk! Bianca vroeg of de geserveerde saus heet was en de serveerster adviseerde ons even te wachten tot we onze drankjes hadden. Nadat we onze Corona binnen handbereik hadden zijn we de saus maar eens gaan proberen….. NONDEJU wat was dat heet!! Dus moest er snel nog een Corona worden besteld. De aankomende 2 jaar zijn we denk ik niet meer verkouden!
Na de maaltijd naar het hotel en mooi op tijd naar bed, heel de dag wind om je kop maakt behoorlijk moe. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.
Dag 5, 30 dec-2010
Vroeg opgestaan, spullen gepakt en in de auto geladen. Last van m’n rug van een matrasplank met uitstekende veren enz. Sleutel afgegeven en rijden maar. Vandaag staat dus Highway number 1 op de agenda. Rustig met 45 mijl per uur, een inhaalverbod op de hele weg en iedereen die zich daar aan houdt. Na een uurtje gestopt op een eilandje bij Islamorada om te ontbijten, veel en vet, weinig vitamines en onbeperkt koffie! Daarna maar snel in de auto om een eindje verder Long Key State Park te bezoeken. Hier is een prachtige wandeling van een uurtje stappen door verschillende soorten natuur langs de oceaan en door mangroves. Onder weg kwamen we een aantal kampeerplaatsen tegen, mooie houten vlonders met een afdak en haken voor je hangmat. Prachtig gesitueerd aan de oceaan met een schitterend uitzicht!
Lekker gewandeld daar en vervolgens weer in de General. Onze volgende stop was bij 7 mile bridge, een brug die zijn naam eer aan doet want hij is precies 7 mijl lang, zo’n goede 10 kilometer! De brug is na 1935 helemaal vernieuwd nadat hij door een orkaan was verwoest. Gedeeltes van de oude brug staan er nog en daar kun je over wandelen, fietsen en vissen. Op het eiland Marathon wat boodschappen gedaan en een echte Liquor Store bezocht, een slijterij met flessen drank van minimaal 2 liter en alles pas beschikbaar als je 21 jaar bent. Ondanks mijn jeugdige uiterlijk hoefde ik me niet te legitimeren. Op Big Pine Key misten we een afslag naar een speciaal reservaat waar een apart soort hertjes te zien zijn, uniek in de wereld en alleen nog op dit kleine eilandje te zien, de maximum snelheid op het eilandje is 40 km/uur om te voorkomen dat je zo’n hert plat rijdt. Afijn, toen ik probeerde te keren kwamen we in een woonwijkje terecht waar ik even rond wilde rijden (keren is lastig met zo’n grote auto). Toen we door de wijk aan het cruisen waren troffen we in het wild al zo’n hert aan, het beestje meteen maar vast gelegd op de gevoelige plaat en rustig verder gereden. Toen we zo 3 herten hadden ontmoet vonden we het best en zijn we verder gereden naar Key West. Key West was vandaag onze eindbestemming, het is ook het einde van de USA want hier stopt de weg gewoon. We hebben snel ingecheckt in het luxe hotel, als je 640$ voor 2 nachtjes durft te vragen verwacht je toch ook wel iets natuurlijk. Nou het hotel mag er zijn! http://www.keyambassador.com/.
In de avond hebben het centrum van Key West bezocht, een hyper toeristisch gebeuren waar een heel relaxte sfeer hangt. Van vroeger uit was het een soort vrijstaat waar men leefde van hetgeen schepen bij zich hadden. Men lokte de schepen met valse vuurtorens en kampvuren de stranden op en gingen dan de bemanning aan land helpen om hen vervolgens te beroven. Op Key West staat een soort grenspaal dat het meest zuidelijk puntje van de US aangeeft, we moesten even in de rij staan maar toen konden we er mee op de foto. Daarna zijn we naar Mallory Square geslenterd door talloze straatjes en langs schitterende huizen. Op Mallory Square wordt elke avond de zonsondergang gevierd en er zijn dan een heleboel straatartiesten die optreden. Vuurspuwers, boeienkoningen, jongleurs, clowns enz. We hebben en er een mooi optreden gezien en zijn toen gaan eten bij Cheeseburger World, een giga cheeseburger met blauwschimmelkaas en Bianca een Cheeseburger Hawaii met ananas en Teriyakisaus. We hebben een zeilreisje geboekt voor morgen met een snorkel- en kayaksessie er in. Netjes op tijd naar bed want we moeten al om half 7 op! In bed nog naar een footballwedsrijd gekeken en een historische damesbasketball wedstrijd. De dames van de universiteit van Connecticut verloren voor het eerst in 90 wedstrijden!
Dag 6, 31 dec-2010 (oudjaarsdag)
Oei, een wekker op vakantie! Heerlijk geslapen in riante bedden met 4 kussens per persoon. In het hotel ontbeten en vervolgens naar de jachthaven. De auto geparkeerd voor 26$ voor 5 uur en ingescheept. Een mooie tweemaster van 12 meter, prachtig weer, een zacht briesje en 4 leuke gastheren. Nadat we de haven uit waren gevaren werden de zeilen gehesen en voeren we in zo’n anderhalf uur naar Donkey-Key, een mangrove eiland voor de kust. Ooit was er een schip gestrand dat ezels aan boord had om op een ander eiland te werken en de ezeltjes hebben een paar benauwde uurtjes gehad maar zijn uiteindelijk wel gered. Toen we voor anker lagen konden we te water, het was behoorlijk fris, maar met wetsuit aan was het goed te doen. Althans, voor 1 uurtje vond Bianca, want ze was helemaal verkleumd en was onderwater aan het klappertanden. Tijdens de zwemtocht zagen we verschillende vissen, krabben, een groen paling, rare stekelbeesten en een zeester. We hebben een onderwater camera gekocht maar of die foto’s lukken is natuurlijk maar de vraag. Nadat we opgedroogd waren en lekker een paar Yuengling-biertjes op hadden, Amerika’s oudste bier, zijn we met kayaks rond het eiland gepeddeld. Toen het erg ondiep werd zagen we een kleine haai en een baracuda, erg leuk! Halverwege troffen we een pelikaan met een grote vishaak door z’n nek en visdraad om z’n vleugel. Met een paar kayakkers hebben we het beest ingesloten en onze gids heeft hem vervolgens aan boord genomen en op de zeilboot in een krat gedaan om hem aan land af te geven aan de dierenambulance. Nadat we veilig en wel weer aan land waren hebben we bij Hog’s Breathe saloon een lekkere Hog’s Dog en een T-shirt gekocht. Hierna zijn we naar het hotel gereden om een paar uurtjes te dutten voordat het nieuwjaarsfeest losbarst!
Na een paar uurtjes te hebben gemeurd en daarna gedoucht te hebben zijn we met de auto naar het centrum gereden, makkelijk kunnen parkeren en een stukje gelopen naar Duval Street. Hier moet het feest gaan beginnen, het was 22u en het was nu al een gekkenhuis. Enorm druk bij alle huizen met balkons en bij een paar grotere cafés. Het is namelijk de sport om vanaf balkon mensen aan het bedelen te krijgen om een soort kralenketting te mogen vangen. Deze zogenaamde “beans” gooien ze van de balkons af en de mensenmenigte moet ze dan opvangen en om de nek dragen. Hoe meer beans hoe beter. De mensen halen rare fratsen uit om de aandacht van de gooiers te trekken. Wellicht dat jullie de beelden kennen van Mardi Grass waar dit ook gebeurt. Dames flashen hun boops en mannen maken rare dansjes. Wij stonden dit van een afstandje aan te kijken tot er een ketting onze kant op kwam die ik mooi wist te vangen. Met 1 ketting tel je niet mee dus na een paar biertjes stortte ik me ook volledig op het vangen. Nu ben ik iets langer dan de gemiddelde Amerikaan en vrij bedreven geworden in het afvangen van andermans kettingen. Uiteindelijk hebben we er 20 gescoord en dan tel je al behoorlijk mee in Key West. We hebben vervolgens Duval Street op en neer geschuifeld en links en rechts wat rondgekeken. Bij de grotere cafés was het erg druk en er was een travestietenshow bij bar Bourbon Street, een gillende neger op het dak bij bar Sloppy Joe’s en een hoop mensen op andere balkons die champagnelurkend 1 januari afwachten. Om kwart voor twaalf zijn we weer bij Bourbon Street aanbeland alwaar ze om 24u een Dragqueen in een grote rode schoen van het dak lieten zakken om het nieuwe jaar in te luiden!? Hiep hiep hoera, live op CNN en alles jonguh!! Wat een dolle boel was dat, compleet gekkenhuis. Vandaag een hoop ge-smst en gemaild met verschillende familieleden die verspreid zitten over 4 continenten. Betty, Arian en Job en z’n gezin in Kenia, Joost in Australie, Berry in Noorwegen en de rest gewoon thuis.
Laat gerust weten wat je er van vindt en als er vragen zijn hoor ik het graag.
Dag 1, 26-dec-2010
Na een lange lange reis zijn we aangekomen in Miami. Waar we zondagochtend om 7 uur nog maar 50 km/u konden rijden onderweg naar schiphol ivm gladheid rijden we nu met een dikke vette Dodge Charger onder de palmbomen door!!
De vlucht van Schiphol naar Washington DC verliep voorspoedig, allemaal netjes op tijd, goed eten en drinken aan boord maar wel een lange zit, 8 en half uur. Aangekomen op DC moesten we in de rij gaan staan voor de douane om vingerafdrukken en foto's te laten maken, een strenge douanier vroeg nog een paar strikvragen maar we wisten alle antwoorden en mochten door.
De vlucht naar Miami had wel een dik uur vertraging en dus hebben we wat rondgehangen en nog maar wat te drinken gehaald. Nadat we vertrokken vanaf de terminal moesten ze eerst het viegtuig de-icen, maar toen sliep ik al :-)
Netjes geland op Miami waar we een grandioos uitzicht hadden over een inmens grote stad vol met lampjes en reclames enz. Prachtig! Op Miami hebben we een auto gehuurd, die hadden we al besproken in Nederland maar we kregen een mooi upgrade aanbod. Voor 10 dollar per dag extra mochten we in plaats van een Toyota Corolla nu een Dodge Charger V6 met oneindig veel pk's besturen.Volgens Bianca was dat nou niet echt nodig maar de mevrouw achter de balie en ik hebben haar toch kunnen overtuigen!
We hadden ons eerste hotel vlakbij het vliegveld geboekt en dat was maar goed ook want inmiddels was het 6 uur 's ochtends Nederlandse tijd en dus zijn we bijna het klokje rond aan het reizen geweest.
Dag 2, 27-dec-2010
Na een heerlijke nacht slapen werden we mooi op tijd wakker van de zon. Wat een heerlijk bedje van 4x3 meter! Na een opfrissessie onder de douche zijn we beneden gaan ontbijten en dat was even wennen natuurlijk. Keuze uit eieren met spek, worst, friet, ham, boterbiscuit, pannenkoeken enz. De serveerster vroeg hoe Bianca haar eieren wilde, waarop ze met een stalen gezicht “raw” antwoordde! Ik heb nog nooit een negerin wit zien wegtrekken maar Bianca bedoelde met hele dooiers, hahaha.
Hierna zijn we gaan uitchecken en hebben we de koffers in de riante kofferbak van onze Dodge Charger 3,5 liter V6 met 250 pk geladen die bij daglicht bronskleurig bleek te zijn. Wat een heerlijke auto, jullie kennen het oude model nog wel van de Dukes of Hazard, al was hij daar oranje gekleurd. The General Lee! Onze rit ging vandaag naar Fort Lauderdale, het Venetië van Amerika. Een mooie rit er naartoe en Bianca had niet genoeg oh’s en ah’s als er een brug, wolkenkrabber, reclamebord, grote truck of zeezicht was. Allemaal erg mooi om te zien en net als in de film.
In Fort Lauderdale hebben we een watertaxi genomen die ons langs de tuinen van riante villa’s voer, allerlei bekenden hebben daar een optrekje. Niet normaal zoals die huizen er uit zien.
Tegenwoordig zijn het ook vooral advocaten en plastische chirurgen die de villa’s kunnen betalen en het viel ons op dat er erg veel te koop staat. De Amerikanen vinden het kanalensysteem wat ze rechttoe rechtaan hebben gegraven geweldig en ze zouden dan ook willen dat er in Italië voortaan over het Fort Lauderdale van Europa gesproken wordt….
Op de terugweg zijn we nog door een stadje gereden wat geheel in Western stijl is gebouwd, dat was ook wel leuk om te zien. Vervolgens zijn we in Miami gaan inchecken in het hotel Ocean Reef Hotel, dat is gelegen aan Collins Avenue vlak bij Ocean Drive midden in het Art Deco district en 1 blok van de oceaan. Er was natuurlijk geen parkeerplek te vinden maar gelukkig had het hotel een Mexicaantje ingehuurd die voor de General wel een plekje wist, ik vond het wel lastig om de sleutel af te geven maar hij zou er goed op passen. We hebben eigenlijk heel de avond rondgewandeld en lekker gegeten op het terras bij een erg drukke Italiaan die nog echt rond liep met Parmezaanse kaas en ons een heerlijk maaltijd voorschotelde. Na het wandelen naar bed. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.
Dag 3, 28-dec-2010
Ook in het Ocean Reef Hotel hebben we heerlijk geslapen en ’s ochtends lekker pannenkoeken met stroop op in een klein zaakje vlakbij het hotel. Nadat ze onze auto weer tevoorschijn hadden getoverd zijn we vandaag richting Key Largo gaan sturen. Onderweg kwamen we een grote Outlet Mall tegen. Hier verkopen ze allerlei merkkleding voor zachte prijsjes. Ik heb er nieuwe Nike’s gekocht en nog wat loopkleding. Verder hebben we wat rondgekeken en prijzen vergeleken. Levi’s 501 voor 30$ en Nike schoenen voor 20$ enz enz. Maar de grote inkoop komt nog wel als we in de buurt van Orlando zijn.
Onderweg hebben we nog bij een Taco-Bell gegeten en ons verbaasd over de enorme porties die er door de Amerikanen worden weggewerkt. Toen ik 20 jaar geleden in Amerika was vond ik het eten bij Taco Bell echt super lekker en het is eigenlijk helemaal niet veranderd.
Toen we in de buurt van Key Largo kwamen begon Highway number 1, een weg die met 42 bruggen eilandjes verbindt over 126 mijl en die wij helemaal gaan uitrijden om oud en nieuw te vieren op het meest zuidelijke puntje van de VS. In de middag hebben we John Pennekamp Coral Reef State Park bezocht. Een natuurpark dat zich vooral onderwater bevindt. Daar hebben we een boottocht gereserveerd voor morgen om het koraalrif te bekijken. Op het park nog een stuk gewandeld door een stuk mangrove bos en hierna ons hotel opgezocht. Gilbert’s Resort heet het, niet heel luxe maar alles zit erop en eraan, zij het in een ietwat vervallen staat. Misschien zijn we wat verwend inmiddels? De avond hebben we op het resort doorgebracht met een goede maaltijd, Budweiser en 40 dronken karaoke cowboys. Daarna op de hotelkamer nog een wedstrijd American Football gekeken en lekker gaan slapen.
Dag 4, 29-dec-2010
Vandaag rustig opgestaan, niet zo lekker geslapen en half koud gedoucht. Snel in de General gestapt en bij een breakfast restaurant eens stevig ontbeten. Zo’n restaurant zit gewoon stampvol ‘s ochtends en je kan er voor weinig geld een flinke bodem leggen, onbeperkt koffie drinken en je vergapen aan “hele grote families”. Toen zijn we weer naar het park van John Pennekamp gereden en hebben we onze kaartjes opgehaald, het is een populaire boottocht en je moet er dus ondanks de reservering 2 uur van tevoren al zijn anders zijn je kaartjes alsnog weg. Nadat we een paar uurtjes hebben gelummeld op een bankje aan het strand, leuke vogeltjes hebben bekeken en ik Bianca op de foto heb gezet met een leuk bordje (ze had in eerste instantie niets in de gaten) mochten we de boot op.
Eerst een heel stuk door mangroves en vervolgens full speed de zee op. De boot was een flinke catamaran en hij liep met een gangetje van zo’n 40 km/u mooi over de golven heen. In beide rompen van de boot zaten glazen bodems en zo konden we eenmaal boven het rif prachtig bekijken wat er allemaal rondzwom. Helaas waren het allemaal vissen met Engelse namen maar een aantal kwamen me toch bekend voor. We hebben verschillende snappers gezien, allerlei kleurige visjes met blauw, geel, oranje, rood enz. Op een gegeven moment kwam er een stingray voorbij, volgens mij is dat een pijlstaartrog maar dat zoek ik nog wel eens op. Wij zaten aan bakboord en hebben helaas geen schildpad gezien, de mensen aan stuurboord wel 3. Maar volgens mij hadden ze met z’n allen afgesproken dat ze dat zouden zeggen. Na zo’n 2 en half uur op de boot te hebben gezeten konden we genieten van een mooie zonsondergang en konden we weer aan land. Onderweg naar het resort hebben we bij een Mexicaans wegrestaurantje gegeten en dat was echt heerlijk! Bianca vroeg of de geserveerde saus heet was en de serveerster adviseerde ons even te wachten tot we onze drankjes hadden. Nadat we onze Corona binnen handbereik hadden zijn we de saus maar eens gaan proberen….. NONDEJU wat was dat heet!! Dus moest er snel nog een Corona worden besteld. De aankomende 2 jaar zijn we denk ik niet meer verkouden!
Na de maaltijd naar het hotel en mooi op tijd naar bed, heel de dag wind om je kop maakt behoorlijk moe. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.
Dag 5, 30 dec-2010
Vroeg opgestaan, spullen gepakt en in de auto geladen. Last van m’n rug van een matrasplank met uitstekende veren enz. Sleutel afgegeven en rijden maar. Vandaag staat dus Highway number 1 op de agenda. Rustig met 45 mijl per uur, een inhaalverbod op de hele weg en iedereen die zich daar aan houdt. Na een uurtje gestopt op een eilandje bij Islamorada om te ontbijten, veel en vet, weinig vitamines en onbeperkt koffie! Daarna maar snel in de auto om een eindje verder Long Key State Park te bezoeken. Hier is een prachtige wandeling van een uurtje stappen door verschillende soorten natuur langs de oceaan en door mangroves. Onder weg kwamen we een aantal kampeerplaatsen tegen, mooie houten vlonders met een afdak en haken voor je hangmat. Prachtig gesitueerd aan de oceaan met een schitterend uitzicht!
Lekker gewandeld daar en vervolgens weer in de General. Onze volgende stop was bij 7 mile bridge, een brug die zijn naam eer aan doet want hij is precies 7 mijl lang, zo’n goede 10 kilometer! De brug is na 1935 helemaal vernieuwd nadat hij door een orkaan was verwoest. Gedeeltes van de oude brug staan er nog en daar kun je over wandelen, fietsen en vissen. Op het eiland Marathon wat boodschappen gedaan en een echte Liquor Store bezocht, een slijterij met flessen drank van minimaal 2 liter en alles pas beschikbaar als je 21 jaar bent. Ondanks mijn jeugdige uiterlijk hoefde ik me niet te legitimeren. Op Big Pine Key misten we een afslag naar een speciaal reservaat waar een apart soort hertjes te zien zijn, uniek in de wereld en alleen nog op dit kleine eilandje te zien, de maximum snelheid op het eilandje is 40 km/uur om te voorkomen dat je zo’n hert plat rijdt. Afijn, toen ik probeerde te keren kwamen we in een woonwijkje terecht waar ik even rond wilde rijden (keren is lastig met zo’n grote auto). Toen we door de wijk aan het cruisen waren troffen we in het wild al zo’n hert aan, het beestje meteen maar vast gelegd op de gevoelige plaat en rustig verder gereden. Toen we zo 3 herten hadden ontmoet vonden we het best en zijn we verder gereden naar Key West. Key West was vandaag onze eindbestemming, het is ook het einde van de USA want hier stopt de weg gewoon. We hebben snel ingecheckt in het luxe hotel, als je 640$ voor 2 nachtjes durft te vragen verwacht je toch ook wel iets natuurlijk. Nou het hotel mag er zijn! http://www.keyambassador.com/.
In de avond hebben het centrum van Key West bezocht, een hyper toeristisch gebeuren waar een heel relaxte sfeer hangt. Van vroeger uit was het een soort vrijstaat waar men leefde van hetgeen schepen bij zich hadden. Men lokte de schepen met valse vuurtorens en kampvuren de stranden op en gingen dan de bemanning aan land helpen om hen vervolgens te beroven. Op Key West staat een soort grenspaal dat het meest zuidelijk puntje van de US aangeeft, we moesten even in de rij staan maar toen konden we er mee op de foto. Daarna zijn we naar Mallory Square geslenterd door talloze straatjes en langs schitterende huizen. Op Mallory Square wordt elke avond de zonsondergang gevierd en er zijn dan een heleboel straatartiesten die optreden. Vuurspuwers, boeienkoningen, jongleurs, clowns enz. We hebben en er een mooi optreden gezien en zijn toen gaan eten bij Cheeseburger World, een giga cheeseburger met blauwschimmelkaas en Bianca een Cheeseburger Hawaii met ananas en Teriyakisaus. We hebben een zeilreisje geboekt voor morgen met een snorkel- en kayaksessie er in. Netjes op tijd naar bed want we moeten al om half 7 op! In bed nog naar een footballwedsrijd gekeken en een historische damesbasketball wedstrijd. De dames van de universiteit van Connecticut verloren voor het eerst in 90 wedstrijden!
Dag 6, 31 dec-2010 (oudjaarsdag)
Oei, een wekker op vakantie! Heerlijk geslapen in riante bedden met 4 kussens per persoon. In het hotel ontbeten en vervolgens naar de jachthaven. De auto geparkeerd voor 26$ voor 5 uur en ingescheept. Een mooie tweemaster van 12 meter, prachtig weer, een zacht briesje en 4 leuke gastheren. Nadat we de haven uit waren gevaren werden de zeilen gehesen en voeren we in zo’n anderhalf uur naar Donkey-Key, een mangrove eiland voor de kust. Ooit was er een schip gestrand dat ezels aan boord had om op een ander eiland te werken en de ezeltjes hebben een paar benauwde uurtjes gehad maar zijn uiteindelijk wel gered. Toen we voor anker lagen konden we te water, het was behoorlijk fris, maar met wetsuit aan was het goed te doen. Althans, voor 1 uurtje vond Bianca, want ze was helemaal verkleumd en was onderwater aan het klappertanden. Tijdens de zwemtocht zagen we verschillende vissen, krabben, een groen paling, rare stekelbeesten en een zeester. We hebben een onderwater camera gekocht maar of die foto’s lukken is natuurlijk maar de vraag. Nadat we opgedroogd waren en lekker een paar Yuengling-biertjes op hadden, Amerika’s oudste bier, zijn we met kayaks rond het eiland gepeddeld. Toen het erg ondiep werd zagen we een kleine haai en een baracuda, erg leuk! Halverwege troffen we een pelikaan met een grote vishaak door z’n nek en visdraad om z’n vleugel. Met een paar kayakkers hebben we het beest ingesloten en onze gids heeft hem vervolgens aan boord genomen en op de zeilboot in een krat gedaan om hem aan land af te geven aan de dierenambulance. Nadat we veilig en wel weer aan land waren hebben we bij Hog’s Breathe saloon een lekkere Hog’s Dog en een T-shirt gekocht. Hierna zijn we naar het hotel gereden om een paar uurtjes te dutten voordat het nieuwjaarsfeest losbarst!
Na een paar uurtjes te hebben gemeurd en daarna gedoucht te hebben zijn we met de auto naar het centrum gereden, makkelijk kunnen parkeren en een stukje gelopen naar Duval Street. Hier moet het feest gaan beginnen, het was 22u en het was nu al een gekkenhuis. Enorm druk bij alle huizen met balkons en bij een paar grotere cafés. Het is namelijk de sport om vanaf balkon mensen aan het bedelen te krijgen om een soort kralenketting te mogen vangen. Deze zogenaamde “beans” gooien ze van de balkons af en de mensenmenigte moet ze dan opvangen en om de nek dragen. Hoe meer beans hoe beter. De mensen halen rare fratsen uit om de aandacht van de gooiers te trekken. Wellicht dat jullie de beelden kennen van Mardi Grass waar dit ook gebeurt. Dames flashen hun boops en mannen maken rare dansjes. Wij stonden dit van een afstandje aan te kijken tot er een ketting onze kant op kwam die ik mooi wist te vangen. Met 1 ketting tel je niet mee dus na een paar biertjes stortte ik me ook volledig op het vangen. Nu ben ik iets langer dan de gemiddelde Amerikaan en vrij bedreven geworden in het afvangen van andermans kettingen. Uiteindelijk hebben we er 20 gescoord en dan tel je al behoorlijk mee in Key West. We hebben vervolgens Duval Street op en neer geschuifeld en links en rechts wat rondgekeken. Bij de grotere cafés was het erg druk en er was een travestietenshow bij bar Bourbon Street, een gillende neger op het dak bij bar Sloppy Joe’s en een hoop mensen op andere balkons die champagnelurkend 1 januari afwachten. Om kwart voor twaalf zijn we weer bij Bourbon Street aanbeland alwaar ze om 24u een Dragqueen in een grote rode schoen van het dak lieten zakken om het nieuwe jaar in te luiden!? Hiep hiep hoera, live op CNN en alles jonguh!! Wat een dolle boel was dat, compleet gekkenhuis. Vandaag een hoop ge-smst en gemaild met verschillende familieleden die verspreid zitten over 4 continenten. Betty, Arian en Job en z’n gezin in Kenia, Joost in Australie, Berry in Noorwegen en de rest gewoon thuis.