[Reisverslag] Tini: Orlando, 23 april - 7 mei 2011

Ga toch maar een poging maken iets van een reisverslag op te zetten.
Over 2 dagen vertrekken we met de hele familie naar Florida-Orlando.
Dit is iets dat ik al lange tijd wilde gaan doen. Tegen Iris had ik eens gezegd 'als jullie allemaal zijn afgestudeerd wil ik graag een keer met zijn allen naar Disney'. 'Oké leuk, Parijs' was het antwoord. 'Nah, wil niet Parijs' zei ik. Toen was het even stil aan de andere kant van de telefoon. 'Whaaa, nog leuker, naar Amerika' schreeuwde ze toen in mijn oor.
Dat afstuderen liet nogal op zich wachten en begin vorig jaar wilde ik toch gaan plannen. Ta2Gerrit was voor de zoveelste keer in Florida en hij en Marion waren enthousiast over het huis waar ze toen ook voor de eerste keer waren. http://www.orlandosunvilla.co.uk/ Bij hun terugkomst heeft hij gelijk voor een volgende keer besproken en de eigenaresse gevraagd of het huis ook nog beschikbaar was ergens eind april-begin mei 2011. Laat dat nu net nog het geval zijn. Gelijk een mail gestuurd en de boel in orde gemaakt. Leuk is het dan dat de eigenaresse zegt: 'vrienden van Gerrit zijn ook mijn vrienden' en geen kosten berekende voor de verwarming van de jacuzzi.
De eerste stap is dus gemaakt. Dan blijft het een tijdje stil want in maart 2010 kan je nog geen vluchten boeken voor april 2011. Bij de eerste beste mogelijkheid hebben we via American Vacation de vluchten geboekt. We vliegen zaterdag 23 april, vertrek 09.15 met Continental naar New York. Hebben daar iets meer dan 2 uur overstaptijd voor de vlucht naar Orlando. Als het goed is komen we ergens rond 16.00 uur aan. Inmiddels is ook een auto gehuurd van het type zoals ze hier zeggen 'grefobusje' en zijn wat tickets voor de diverse parken geboekt.
Schoondochter Paola is al uit Italie gearriveerd. Morgen gaan we proberen alle koffers in onze eigen auto te proppen. Waarschijnlijk gaat zoon Roland met de trein richting Amsterdam. Iris komt vanuit Delft met de trein en wordt dan begeleidt door haar vriend Evert. Evert zal ons in de tweede week met zijn aanwezigheid gaan verblijden.

Genoeg voor nu, proberen een dagelijks verslagje te maken. Misschien krijg ik de reisgenoten zo gek dat ze ook een bijdrage willen leveren:sun:

http://tickers.TickerFactory.com/ezt...4861/event.png

Koffers zijn gepakt, laatste voorbereidingen getroffen. Ingecheckt, wat een gedoe is dat nog. Alle papiertoestanden verzameld en eigenlijk zijn we dus zo goed als startklaar.
Buurman Gerrit is voorzien van instructies voor de verzorging van onze poes.
Laatste was gedraaid en die is inmmidels ook al droog. Helaas zullen we die bij terugkomst wel weer aantreffen. Onze kaboutertjes die zoiets nog wel eens willen verzorgen hebben we al een hele tijd niet gezien of gemerkt:evil:

Vandaag richting Van der Valk. Roland gaat inderdaad met de trein en Iris komt vanuit Delft met de trein. Evert reist even met haar mee zodat we nog even gezamenlijk kunnen eten.
Misschien kunnen we dan vanavond ook nog wat zien van de waarschijnlijk beslissende wedstrijd van FC-Zwolle tegen RKC (?).
Afgelopen maandag al contact opgenomen met Van der Valk dat we graag met de eerste bus morgenochtend naar Schiphol willen.

Hopenlijk krijgen we in Florida de technologie aan de praat en dan komt het volgende verslagje van daaruit.

Dag 1 De reis

Na een korte nacht bij Van der Valk staan we om 6 uur klaar voor vertrek naar Schiphol. Natuurlijk is het wachten op een paar engelsen. Bij mij neemt de spanning toe. De busschauffeur kiest ervoor niet langer te wachten en dus vertekken we. Op Schiphol is het behoorlijk druk maar we zijn er toch vrij snel door. Omdat we bij Van der Valk al hebben ontbeten gaan we wat shoppen. Veel meer dan het gebruiklijke luchtje en wat te roken komen we niet. Al om 7.44 moeten we bij de gate zijn voor de gebruikelijk securety check. Ook dat gaat allemaal voorspoedig en voor we het weten zijn we aan boord van the plain. Mooi op tijd vertreken we. Na een lange zit landen we op Newark en dan wordt omgeroepen dat we in plaats van op concourse C bij concourse B aanmeren. Oeps, de aansluitende vlucht gaat vanaf C en we hebben minder dan 2 uur. Onze koffers hadden we redelijk snel. Doorlopen en koffers weer afgeven. Als we al doorlopen worden we teruggeroepen. Blijkt dat van mij koffer het label is verdwenen. Terug naar de informatiebalie. Opnieuw een label er aan en snel weer verder. Dan de gebruikelijke vragen bij de securitycheck, vingerafdrukken zijn inmiddels handafdrukken geworden van beide handen. Henk en ik kregen nog de vraag wanneer we in Epytpe waren geweest en waarom. Blijkbaar beantwoordden we deze vragen naar tevredenheid want we mochten verder. Om een lang verhaal kort te maken. We hebben het gered. De volgende vlucht was iets meer dan twee uur en ging nogal bumpie. De chauffeur vertelde ons dat dit van vandaag nog de beste ride was, duurt nog een paar minute en zo niet dan ging hij een ander plekkie zoeken. Uiteindelijk heeft hij voor het laatste gekozen want op een gegeven moment zaten we op 40.000 ft. Ook dit liep verder weer goed af en uiteindelijk landen we in Orlando. Weer wachten op de koffers. Drie stuks waren er snel maar op delaatste twee wachten duurde lang. Zo lang dat ik maar even naar buiten ben gelopen voor mijn eerste peukie in Amerika. Dan doorlopen naar Alomo om de auto op te halen. Natuurlijk werd ons daar van allerlij extra,s aangeboden. Daarvoor waren we gewaarschuwd en braaf zeiden wij op alles nee. De dame achter de balie was niet heel erg blij met ons maar dat is haar probleem. Even naar de overkant en daar zoeken we een licht grijze (bijna witte) Dodge Grand Caravan uit. Zonder enige belangrijke kennis van auto,s vonden we deze het mooist.
Op weg naar ons verblijf voor deze 2 weken. http://www.orlandosunvilla.co.uk/ De routebeschrijving van de eigenaresse en een uitdraai uit Googlemaps plus de beschrijving Van Ta2Gerrit, dat moet helemaal goed komen. Dus niet. Op een gegeven moment waren we hopeloos lost. Moe van de lange reis en dan ook nog verdwaald. Na heel wat rondrijden vonden we een bezinepomp met een market. Daar maar eens de weg vragen. De lady achter de balie zag ons met papieren binnen komen en wist gelijk wat era an de hand was, jammer was alleen dat ze nog nooit van Lindfield had gehoord. Door de beschrijving van Joanne te lezen wist z eons toch de geode kant op te sturen. Daar konde we de routebeschrijving weer oppakken en toen pas bleek dat we wel goed waren gereden maar te vroeg hadden gedacht dat we niet goed gingen. Pfoeh, daar was dus toch Primrose drive. Eenmaal binnen was de stress ook verdwenen. Spullen uit de auto en even bijkomen. Dan toch maar weer in de auto naar de Publix voor de brood nodige mondvoorraad. Na een lange dag lang iedereen echter voor 10 uur op 1 oor en zat ik heerlijk buiten op het pooldeck met een echte Miller. Alles is toch weer goedgekomen.

*bericht zonder spellingscontrole geplaatst, typen op een italiaanse minilaptop is moeilijker dan ik dacht*

Dag 2 Beetje bijkomen en shoppen
Om 7 uur werd ik wakker en merkte dan Henk al uit bed was. Toen ik voor me zelf een broodje aan het maken was kwam Iris ook te voorschijn. Even later werd de deken van het zwembad verwijderd en om kwart over 7 lagen Iris en Henk in het zwembad. En ik, ik zat te genieten, alleen maar door te kijken. Hier zat ik dan met mijn gezin in het verre Amerika, de lang verwachtte en geplande reis. Na nog een klein half uurtje kwamen ook Roland en Poalo boven water en niet veel later in het water. Met zijn allen een beetje bijkomen. Dat hadden we even nodig na een roerige reisdag.
Tegen een uurtje of 11 gingen we op pad. Voor vandaag stond niet veel op het programma, bijkomen en shoppen. Dat bijkomen hadden we dus gedaan, nu was het tijd om te shoppen. De ter plekke aanwezige Tomtom had vele favorieten en een ervan is de premium outlet. Daar gaan we dus naar toe. Tom beschikte achteraf niet over het huisnummer. We kwamen wel bij een outlet maar het leek nog behoorlijk uitgestorven. Winkels waren er wel maar sommigen waren nog niet open. Rond een uurtje op 12 was dat wel het geval. Nadat toch de nodige dollars van eigenaar waren verwisseld moest een aantal van ons plassen en wilden we ook wel weer wat eten. De enige eettent die open was serveerde een paasbrunch in buffetvorm tegen de som van 47 dollar pp en dat was niet helemaal onze bedoeling. Dus werd de auto gestart om maar eens even ergens anders te kijken. Op nog een halve mijl afstand kwamen we wat tegen. Laat dat nu net de premium outlet zijn waar wij naar toe wilden. Eerder waren we bij de market outlet. Auto parkeren en eerst naar op zoek naar de restroom. Aldaar troffen we een mooie plattegrond van alle aanwezige uitbaters en natuurlijk ook de foodcourt. Dat was onze eerste gang. Bij Subways de nodige footlong sandwidshes uitgezocht en een plekje bemachtigd om deze te nuttigen. Daarna vervolgde wij onze gang, want onze shoppingdrang was nog niet geheel (helemaal nog niet) bevredigd. Trouwens ook toen we uiteindelijk rond 6 uur daar wegreden was dat nog niet het geval. Voordat we wegreden nog wel even cappuchino en frappuchino tot ons genomen. Op weg naar huis kwam de vraag ”wat doen we met het eten”. Omdat het toch al weer laat was en we ook allemaal weer redelijk moe waren besloten we onderweg boodschappen te doen en thuis te eten. Dus eerst maar even langs bij de Publix. Nog even kwam de mogelijkheid op naar de Walmart te gaan maar ik zei dat we daarvoor meer tijd wilden hebben, want daar ben je maar zo niet meer weg. Dus Publix. Daargekomen blijkt die gesloten te zijn. Verbazing allom, tja tis pasen, wie denkt daaraan. Dus toch maar naar de Walmart. Gelukkig stond die ook bij de favorieten in de Tomtom. Daar aangekomen moest ik bij Paola zo,n beetje de mond dichtdoen. “This is huge”. Ja daarom zei ik dat dus. Met grote discipline hebben we ons toch kunnen beperken tot het supermarket gedeelte en na veel heen en weer gepraat werd besloten tot een salade met pasta en kip. We vonden de vele pakken met pasta maar dan in de vorm van macaroni with cheese. Al vermoedend dat dit niet tee ten zou zijn wilde Paola toch de ervaring meemaken. Nu die heeft ze gehad. En wel voor eens en altijd. Het is werkelijk niet te vreten. Gelukkig waren de salade en kip prima achter de huig te houden (horeca uitdrukking volgens Roland) dus uiteindelijk waren ons buikjes toch gevuld. Fruit of yoghurt voor de liefhebber maakten het geheel weer af.
Iris had het wel gezien voor vandaag en dook haar bedje in en de rest zwom nog wat en bubbelde nog wat in the hottub.
Morgen wacht ons een vol progamma. Eerst met een boot mee om dolfijnen van dichterbij te bekijken, daarna een bezoek aan het Dali museum en als er dan nog wat energie over is nog een bezoekje een het casino.
Zal mijn best doen daarover morgen weer te berichten.
*bericht wederom zonder spellingscontrole, de italiaanse wordmeneer maakt soms de vreemdste verbasteringen van mijn nederlandse teksten.*

Dag 3 Dolfijnen, Dali museum en casino

Eerst nog een kleine aanvulling op de dag van gisteren. Roland en Paola gingen naar bed maar even later kwam Roland melden dat er een “vriendje” op hun kamer zat. Dat vriendje bleek een kakkerlak te zijn. In het washok had ik een spuitbus zien staan, maar omdie nu op de slaapkamer te gebruiken leek niet zo”n goed idée. Dus moest dat beestje eerst worden gepakt. Henk doet zoiets wel. Met een keukenpapaiertje werd het beest verwijderd en buiten bloeddorstig vermoord. Alleen bleek Henk het beest al te hebben platgedrukt bij het pakken. Nu maar hopen dat hij de eitjes niet al op de muur eruit heeft gedrukt.

Half 7 gaat de wekker want we moeten vroeg op pad. Om 10.30 uur worden we verwacht bij Little Toot in Clearwater. Dat is nog een kleine 2 uur rijden. We houden het maar op 2 uur want Googlemaps en Tomtom zijn het niet met elkaar eens, het verschil is toch nog zo”n 10 minuten. En met onze ervaringen van verkeerd rijden nemen we ook nog maar een half uurtje extra. Dus de afspraak is 8 uur wegrijden. Zo gezegd, zo gedaan. Ergens onderweg, bij Tempa in de buurt begint tom te zeuren over een left turn. Mooi niet, geen left turn te zien. Hebben ze waarschijnlijk net voordat wij daar kwamen de weg veranderd. L Doorrijden lijkt geen goed plan dus nemen we maar een right turn in de hoop dat Tom ons wel weer oppakt. En de wonderen zijn de wereld nog niet uit, hij doe ut. De schade valt mee, nog geen 5 minuten. Na een uur en stief 3 kwartier komen we in Clearwater. Dan nog de plek vanwaar die boot vertrekt vinden. Bij slip 16, maar daar heeft Tom niet zo veel zin in. Hij stuurt ons rechts, rechts en dan nog eens rechts. En dan weet je het al, dit gaat niet helemaal goed (helemaal niet). Gelukkig is enige eigenwijsheid ons ook niet vreemd en gaan we maar eens de andere kant op. Uiteindelijk zien we een hele rij bootjes met veel dolfijntjes als logo. Het gaat goed komen. Slip 16 blijkt precies tussen 15 en 17 te liggen en wij melden ons aldaar. Een vriendelijke man, how your doing, vertelt ons dat we nog wel een half uurtje tijd hebben. Ruim voldoende om te plassen (moesten de dames al heel lang en heel nodig) en ergens een koffie te scoren. Ondertussen krijgen we al wel vast een geweldig mooi rood bandje om de pols en mogen we de kas van meneer Toot spekken. Om 11 uur kunnen we aanmonsteren. Omdat het bootje (bootJE zegt al genoeg) niet zo groot is bestaat het aantal passagiers uit niet meer dan 12 man/vrouw en een baby (volgens Henk hadden die mensen het voer voor de haaien meegenomen). Na drie kwartier varen (gehele toch zou anderhalf uur duren) en gewezen te zijn op de diverse “bezienswaardigheden” aan de kust (tja daar kwamen we niet voor) hadden we nog nooit een tuimelaar gezien en we begonnen toch al lichtelijk te vrezen dat het er voor vandaag niet meer inzat. De kapitein gaf echter de moed niet op. Ze moeten hier ergens zijn, antwoordde hij op mijn suggestie dat ze vandaag misschien wel geen zin hadden in toeristen. En waarachtig, na nog eens tien minute varen zagen we een groepje van 5. Volgens weer de kapitein waren ze aan het eten en zat er waarschijnlijk een jong bij. Hij wilde ze dus nog even niet storen. Even laten vond hij blijkbaar dat ze waren uit gegeten en vaarde hij met volle gang om de groep heen. En wat doen die beesten dan, die zwemmen mee in de boeggolf (of hekgolf, een golf dus en dan die achter de boot). Spelen en springen door die golven. Helemaal geweldig!!!

En opens zijn ze dan ook weer weg. Onze tijd zat er ook op en de boot zetten koers thuishaven. Al dicht onder kust varend kregen de dolfijnen nog ff zin om te spelen en gaven nog even een showtje weg. Jeetje wat is het gaaf die beesten buiten het dolfinarium te zien. Vandaag mag verder alles fout gaan dan nog is deze dag goed.
De volgende bestemming voor vandaag is het Dali museum. Daarvoor moeten we naar St. Petersburg. We waren echter vergeten te kijken tot hoe laat dit museum is geopend. Op de pier in Clearwater hadden we even een Wifi-verbinding dus Iris kon dat mooi even checken. Blijkt dat Dali al om 5.30 de poorten sluit. Oeps, das best wel vroeg voor Amerikaanse begrippen. Tis nu bij enen en het is ongeveer 45 minuten rijden. Even overleggen wat we dan doen met lunchen. We kiezen ervoor naar Dali te rijden (ze zeggen wel 45 min. maar je weet het maar nooit met ons) en dan daar te kijken of ze ook een restaurant hebben. Iris heeft zich namelijk behoorlijk op dat museum verheugd. In haar geheugen zit dat van Barcelona en daar ben je maar zo niet klaar met kijken. Met dat in het achterhoofd willen we zo veel mogelijk tijd voor meneer Dali beschikbaar hebben. De auto wordt gestart en dan blijkt dat Tom niet beschikt over het adres van meneer Dali. Sjips. We zijn nog steeds in de buurt van een Wifi en Iris kijkt snel op Maps wat er in de buurt zit. Heeft de gemeente van St. Petersburg wederom natuurlijk kort voor onze komst besloten de straatnaam te wijzigen. De “oude” straatnaam kent Tom wel. Bij aankomst in St. Petersburg besluit Tom on seen B-route door een lokale achterstandswijk met links en rechts huizen die duidelijk achterstallig onderhoud hadden en zo hier en daar een trailerpark, te sturen. Dan komen we toch weer op een hoofdweg uit en pal voor ons het dan het Dalimuseum. Na enig rondrijden vinden we een gratis parkeerplaats (in de garage parkeren kost 5 dollar en ons bint zunig). Bij binnenkomst worden we gelijk gecontronteerd met en welbekende museumshop met veel artikelen die tegen betaling van veel dollars kunnen worden aangeschaft. Die slaan we dus even over en gaan eerst wat eten want er is een restaurant. Voor veel dollars eten we een broodje waarvan Paola zegt dat alle smaken zo zijn samengeplet dat er van een smaak geen sprake meer is. Maar goed, het vulde de maag. Voor 21 dollar pp mogen we dan het museum binnen. Een mooie rond lopende en oneindig lijkende trap leidt ons naar de zalen. Er hangen veel werken maar die zijn, welliswaar in de lijst, bedekt met glas. Een absoluut onjuiste manier (volgens Iris en met haar studie museologie kan die het weten) van tentoonstellen. In de bijgevoegde informative is de familie waarvan de collective afkomstig is van groter belang dan de kunsternaar zelf. Om een lang verhaal kort te maken, het valt tegen. Als je een echter liefhebber bent en je bent in de buurt dan even langs gaan, zou er niet voor omrijden.
Als we weer buiten is het toch al weer 4 uur. Ons volgende programma punt is een bezoek aan het casino. Wetende dat het ook nog weer 2 uur rijden is voor we thuis zijn, dat we toch ook best wel weer veel gedaan hebben vandaag, dat het erg warm is…enz.. besluiten we na rijp beraad dat we gewoon naar huis gaan. Beetje zwemmen, beetje bijkomen en dan ergens een hapje eten. Onderweg krijgt de zon echter behoorlijk last van wolken die ook nog eens steeds donkerder worden en dan gaat het regenen. Een paar mijl verder is het weer droog en dit gaat de hele weg zo door. Thuisgekomen blijkt dat het ook hier behoorlijk heeft geregend maar nu weer droog is. De meesten van ons duiken dan ook gelijk het zwembad in.
Rond 8-en gaan we eens kijken waar we gaan eten. De beslissing valt, het wordt Outback of Fridays. Zitten volgens Roland naast elkaar of op zijn minst bij elkaar in de buurt. We rijden die kant op en komen langs Longhorns. Die kan ook. En jeetje wat hebben we lekker gegeten. Roland en ik hadden al bijgerecht een bbq..nogwat salade, pff dat was al een hoofdmaaltijd op zich, voor wat betreft de hoeveelheid maar zeker wat betreft smaak. Iris en Paola hadden bij de nagerechten een cheesecake zien staan en besloten die te delen. De rest van ons had de buik vol en wilde niks meer. Uiteindelijk was de hoeveelheid van de cheesecake zo groot en nog belangrijker de smaak zo goed, dat we er allemaal wat van hebben gegeven. Tegen de somma van 135 dollars hadden een geode en smaakvolle maaltijd genuttigd. Tegen de huidige wisselkoers is dat voor 20 euries de man. Kom daar bij ons maar eens om!!
Ook de automobile had dorst en voor onze begrippen is tanken hier ook een lachtertje. Minder lachen is het dat hij ook graag een change of oil wil hebben. Daarover gaan we morgen meneer Alamo maar eens even bellen.

Morgen gaan we het weer rustig aan doen. Beetje bijslapen, beetje zwemmen, de Walmart wat uitgebreider bekijken.

Ps: bij thuiskomst werden we opgewacht door nog een “vriendje” en zonet liep er eentje hard door de keuken. Dus ook nog even naar spuitbussen kijken en voor binnen een grote bus haarlak.

Dag 4 Van alles en nog wat
Het uitslapen is beperkt tot ongeveer half negen. Iedereen is al weer wakker. Op ons dooie gemakkie eten we wat, zwemmen we wat, drinken koffie en meer van dat soort gedoe. Dan schiet ons te binnen dat we nog contact moeten opnemen met meneer Alamo. Op zoek naar een telefoonnummer en Roland gaat bellen. Duizend maal excuses. We kunnen twee dingen doen: de auto omruilen of naar Firestone of Goodyear gaan en daar de olie laten vervangen. Op vertoon van het contract doen ze dat voor je. Omdat beide bestuurders dit een fijne auto vinden wordt besloten tot optie twee. Eerst wordt nog even gekeken waar zich een Firestone of Goodyear vestiging bevindt en dan gaan de beide heren op pad. De eerste Goodyear bleek geen Goodyear meer te zijn dus op naar de tweede Goodyear. Daar bleek dat de olie wel kon worden vervangen maar dat de wachttijd wel een uurtje was. Een uur en een bezoek aan de lokale Starbucksvestiging verder bleek de auto nog niet gereed te zijn, maar uiteindelijk is het toch nog goed gekomen.
Een paar uur later dan gepland bestijgen we dan toch het stalen ros en begeven ons op weg met de bedoeling eerst ergens te lunchen. De keus valt op de Taco Bell, dit in het kader van greecy american fastfood. Dan begeven we ons richting Wallmart. Waar blijkt dat zich ook hier een Taco Bell bevindt maar goed, een stukkie omrijden is hier ook zo gedaan. Bij de Wallmart aangekomen kom ik tot de conclusie dat de Taco Bell zeker niet voor herhaling vatbaar is want het gegetene heeft ontzettend rap de uitgang van mijn spijsverteringskanaal gevonden.
Bij de Wallmart wordt flink ingeslagen. Thuis had ik de stapel met korte broeken van Henk bekeken en besloten dat hij er wel voldoende tot zijn beschikking had maar aan de het eind van de rit lagen er toch weer twee in de shoppingkart. Het kost ook allemaal geen drol. Ook de rest heeft het nodig af te rekenen bij kassa.
Dan besluiten we dat we vanavond thuis eten. Dat is nog niet gemakkelijk. Met vijf man boodschappen doen voor het eten. Met zoveel verschillende smaken en meningen duurt het wel even voordat we hebben besloten wat het gaat worden. Het is uiteindelijk een kant en klare kip met een salade en stokbrood geworden. Verschillende soorten gebak, waaronder een cheesecake, maken de maaltijd weer af.
Voor het eten wordt er natuurlijk nog weer druk gebruik gemaakt van het zwembad maar na het eten is iedereen een beetje uitgeteld. De meesten gaan niet al te laat naar bed want morgen gaan we weer vroeg op pad richting oostkust.

Dag 5 Swamptour en Kennedy Space Center
We gaan vroeg op pad. Al op dag 1 heeft Roland contact opgenomen met Capt. Johnny Long om door te geven met wat voor een auto we zouden komen en om een route beschrijving te krijgen. Volgens Capt. Johnny moeten we niet de Tomtom volgen want die route zou een uur langer zijn dan beschrijving die hij ons geeft. Zoals in Amerika gebruikelijk worden de benodigde wegnummers opgesomd en dan moet het helemaal goed komen. Roland kijkt dit nog na op de kaart maar komt er niet helemaal uit. Goede raad is duur, eigenwijsheid is ons niet vreemd, dus we volgen toch Tomtom. We hebben om 09.30 uur afgesproken en gezien het feit dat de beschrijving van de kapitein ons niet duidelijk is en onze recente Tomtom-ervaringen besluiten we om half 8 te vertrekken. Dan kunnen we nog drie keer verkeerd rijden en zijn we nog ruimschoots op tijd.
In tegenstelling tot eerdere dagen gaat nu echter alles van een leien dakje (onderweg passeren we nog het dorpje Christmas, waarbij de kerstman ons nog begroette) en net iets na half negen staan we op de afgesproken plek. Tenminste, volgens ons is dit de afgesproken plek. Er staat een bord ‘Highway 50, boat ramp’. Daar moeten we zijn. Behalve dat bord en een dixie is er echter niets te zien. We slaan aan het twijfelen. Zijn we wel goed. We kijken nog eens op de krabbels die Roland heeft gemaakt naar aanleiding van het telefoongesprek met de kapitein. We moeten hier echt zijn, zelfs de genoemde concurrent (waar we dus niet moeten zijn) zit aan de overkant van de weg. Dus we wachten, terwijl we intussen worden aangevallen door ‘lovebugs’. Iets na negenen komt er nog een auto aanrijden. Blijkbaar gasten die ook met een boot meegaan. Weer iets daarna komt er een auto met een airboat op een aanhanger het erf oprijden. De boot wordt te water gelaten en met veel lawaai vertrekken de andere gasten. Inmiddels is ook Capt. Johnny met boot gearriveerd. Ontzettend rap ligt ook deze boot in het water kunnen we instappen. Capt. Johnny is van het type Capt. Iglo maar dan zonder pet maar met zakdoek op het hoofd. Voor het instappen is het nog even ‘boter bij de vis’ en omdat we een coupon hebben krijgen we wat korting. De gehoorbescherming gaat op en de motor wordt gestart en met veel lawaai vertrekken we, een opspattend waterspoor achter ons latend. Na een minuut of tien legt Capt. Johnny de boot in de bocht van een watergang stil. Als ook het water wat tot rust is gekomen zien we al snel de koppies van verschillende alligators boven komen. Helemaal geweldig. Capt. Johnny vertelt dat de meeste gators op dit moment jongen hebben en dat ze nu druk zijn met het verzamelen van voer. Meestal zijn ze in de middag moe en gaan ze op de inimini strandjes uitrusten in de zon. Goed, dat zullen we dus nu niet zien. In het water zien we er echter meer dan genoeg. Op verschillende plekken houdt Capt. Johnny even stil om het een en ander over het natuurgebied waar we zijn uit te leggen. Met veel trots vertelt hij over een adelaarspaar dat ieder jaar in het gebied zijn eieren legt. Ook nu is er een aantal jongen uit het ei gekomen. Rond 11 uur zijn we terug bij ons vertrekpunt. Deze tocht was zijn geld dubbel en dwars waard, daar zijn we het allemaal over eens.
Na nog een snel bezoek aan de dixie stappen we weer in de auto richting oostkust naar Kennedy Space Center. We werden hartelijk verwelkomt maar wel met de opmerking dat we geen vuurwapens, scherpe voorwerpen, pepperspray of alcohol mee naar binnen mochten nemen, pff..
Inmiddels is het al weer lunchtijd en gaan we eerst de inwendige mens van voedsel voorzien. Ook hier weer de lokale versie van de grote M, nu Orbit cafe geheten. Gezien mijn ervaringen met fastfood van de vorige dag denk ik erover een salade te nemen. Hoe het dan komt dat we uiteindelijk allemaal met een dubbele cheeseburger op het blad bij een tafeltje komen, beats me!! Na de vette hap naar binnen te hebben gewerkt gaan we naar buiten. Daar is het inmiddels bloedje heet en nagenoeg geen schaduw te bekennen. Een verademing is het dan in een luchtgekoelde bus te stappen voor de rondtoer. De toer lijdt ons langs verschillende lanceerplatformen en een gebouw waarin zich nog een echte spaceshuttle bevindt. Dit exemplaar zal nog later dit jaar gelanceerd worden. Dan komen we bij een bezoekerscentrum annex uitkijktoren en hebben we zicht op het lanceerplatform van de spaceshuttle himself. Nou ja zicht, moet je goede ogen hebben, een telelens of verrekijker, maar goed, hij staat er de Endeavour. Als alles goed gaat wordt hij over twee dagen (29 april) gelanceerd. Later blijkt dat dit pas op 16 mei is gebeurd. Goed, toch mooi dat we de shuttle hebben gezien. Ook op de uitkijktoren is genoeg te zien, waaronder een exemplaar van één van de motoren. Zo, die zijn groot!!! Dan weer in de bus terug. Onderweg wordt nog een tussenstop gemaakt waar we een simulatie van de Apollo IIIX lancering meemaken. In de verschillende gebouwen staat van alle raketten die ooit de lucht in zijn geschoten een exemplaar of tenminste een replica. Zo ook van een shuttle. Bij verschillende machines kan je voor een deel binnenkijken. Het ruim van zo’n shuttle is nog best groot. In één van de hallen hangt de Saturn V, een hersteld exemplaar, wat een lengte. Op het grote terrein buiten staan ook verschillende rakketten (of replica’s) opgesteld.
Tegen het eind van de middag zijn we wel uitgekeken en wordt de terugreis aanvaard. Geen zin meer hebbend in uitgebreid boodschappen doen en eten koken wordt besloten dat we bij de Cracker Barrel gaan eten. De keuze voor de Cracker Barrel is omdat vrienden van ons hierover roemen. Oké, zij wel, wij niet. Het kan zijn doordat we al een lange dag achter de rug hebben, we hebben de verkeerde gerechten besteld, het meisje dat ons bedient heeft haar dag niet, wij vonden het allemaal niet geweldig. Wel te eten, maar niet super. Wel erg goedkoop en voor nog geen 70 dollar incl. tip staan we weer buiten. Nog snel even wat boodschapjes en dan als de gesmeerde bliksem een duik in the pool of hottub. Het was weer een lange maar mooie dag.
Morgen doen we het iets rustiger. Henk en Roland gaan naar Fantasy of Flight en de dames gaan kijken of ze nog wat dollars kwijt kunnen in de Outletmall.

Dag 6 Fantasy of Flight (heren) en shoppen (dames)
De ochtend begint rustig. We ontbijten op ons gemakkie er wordt nog wat gezwommen en ik draai nog een wasje. Tegen een uurtje of 12 gaan we op pad. Dit keer willen we de Premium Outlet mall op Vineland Avenue met een bezoek vereren. Afgesproken wordt dat we daar eerst een hapje eten waarna de heren naar Fantasy of Flight gaan en wij rustig kunnen shoppen. Dus onze eerste gang is naar de Foodcourt. Iris en Paola gaan voor kip met rijst van Maki of Japan en de rest gaat voor een hele voet van de Subway. Een koffie, in verschillende verschijningsvormen, van Starbucks maakt de lunch compleet. Als de buikjes zijn gevuld vertrekken de heren naar de vliegtuigjes. We spreken af dat ze bij terugkeer een sms-bericht doen en elkaar dan weer ontmoeten bij de foodcourt.
Wij dames gaan op pad. In verschillende winkels wordt gesnuffeld en gepast. Hier wordt wat gekocht en daar wordt ervoor gekozen niet te kopen. We hebben met een coupon een voordeelboekje bij de informatie opgehaald en dat levert zo hier en daar ook nog weer extra korting boven op de toch al lage prijzen op. En wij kopen ons helemaal suf. Ik sta vreselijk te dubben over een tas van Guess. Vind hem leuk maar heb al een tas en ben niet iemand die dagelijks van tas wisselt. De prijs is gunstig en dan met de extra korting wordt deze nog gunstiger. Tja, dan toch maar kopen. Zo gaat het met veel dingen.
De heren pakken de auto en rijden naar Polk City waar Fantasy of Flight zich bevind, bij binnenkomst blijkt er net een presentatie te beginnen over de restauratie van oude vliegtuigen, dus snel betalen en rennen. De presentatie legt uit op welke manieren ze restaureren, en uiteraard dat dit veel tijd en geld kost. De eigenaar van Fantasy of Flight heeft echter veel geld geërfd en geeft veel geld uit aan zijn hobby. Na de presentatie wordt wat rondgekeken bij de verschillende vliegtuigen die uitgestald staan. Allemaal kunnen ze de lucht in, en dit wordt dan ook regelmatig gedaan. Ook vandaag, dat hebben we echter gemist doordat we pas in de middag aankwamen. Een rondrit met uitleg brengt ons langs verschillende loodsen die tjokvol staan met motoren, en vliegtuigen die ooit nog eens aan de beurt komen voor restauratie. Er komt echter zoveel binnen dat ze altijd achter de feiten aan lopen. Tijdens de rondrit begint het al wat te sputteren en knalt de onweer er een aantal keer goed over. Na de rondrit komen we toevallig in nagemaakte loopgraven, waar we meer Duits dan Engels horen. Beiden komen we tot de conclusie dat het erg mooi is nagemaakt, met als hoogtepunt dat je door een oude bommenwerper wordt geleid. Hier komen we helemaal tot de conclusie dat het goed is dat de dames niet mee zijn gegaan, erg krap en benauwd, zeker als je tussen de bommen staat. Na een uur of 2 rondelopen zijn we weer in de auto gesprongen, net voordat het de regen serieus begint te worden, net op tijd weg dus.
Tegen half 5 krijg ik een berichtje dat de heren op de terugweg zijn. We wachten ze op bij de foodcourt waar we eerst nog even wat drinken. Ook Roland wil nog wel even rondkijken in wat winkels. Ik vind nog een paar gympen die onder het mom van ‘we zijn hier nu toch’ worden aangeschaft voor het lullige bedrag van omgerekend iets meer dan 20 euries. Volgens de kenners is dat een superkoopje omdat ze van een bepaald, op dit moment, modieus merk zijn. Dan komt er een moment dat we voor die dag wel zijn uitgewinkeld. Onderweg naar huis maken we een tussenstop bij de Wallmart voor wat mondvoorraad. Na veel wikken en wegen besluiten we een pasta salade met tonijn te maken en een pasta met mozzarella en tomaat uit de oven. Wederom zorgen kleine taartjes voor het toetje.
Het was weer een goeie dag. Er wordt nog wat gezwommen. Morgen starten we weer vroeg. We gaan naar Seaworld en in de avond halen we Evert op van het vliegveld. Iris wordt al helemaal iebel.

Dag 7 Seaworld en aankomst Evert
Zoals gezegd starten we vroeg vandaag. Op het programma staat een bezoek aan Seaworld en we willen bij opening van het park voor het hek staan. Het park opent om 9 uur en wij vertrekken om die tijd vanuit huis. Aangezien het zowat om de hoek is zijn we toch niet zo veel later dan gepland. We hebben ons aangewend even een foto te maken van het nummer of letter of symbool (what ever) waar we de auto hebben geparkeerd. Mochten we dan vergeten waar we geparkeerd staan dan hebben wij altijd de foto nog.
Bij binnenkomst eerst maar eens op een plattegrond kijken waar wat is. Dan komen we bij de Manta. Een achtbaan waar Roland en Iris wel in willen. Volgens het bordje is de wachttijd 20 minuten. Dat is te doen. Alle spullen worden afgegeven en zij gaan in de rij staan. Dat de tijd op het bordje niet helemaal (liever gezegd: helemaal niet). Het duurde zeker 40 minuten voor ze weer buiten stonden. Als je vooraf weet dat het zo lang duurt ga je even verder met rondkijken, nu stond de rest van ons eigenlijk maar een beetje te wachten. Baan viel ook een beetje tegen, de verwachtte adrenaline-kick is uitgebleven. We gaan er in deze vakantie nog genoeg tegenkomen dus de herkansing komt nog wel. Het valt ons ook op dat er ook nu weer veel schoolklassen aanwezig zijn. Dat was ook al zo bij Kennedy Space Center. Wat ons daaraan ook opvalt dat de begeleiders de groep behoorlijk in het gareel kan houden. De hele groep is ook lekker herkenbaar aan dezelfde t-shirts die ze allemaal aanhebben. Dat gaat in Nederland nog wel eens anders.
Op het programma zien we ook de tijden van de verschillende shows. We willen in ieder geval de orka’s en de dolfijnen zien. Er wordt geadviseerd ruim voor aanvangstijd aanwezig te zijn dus begeven wij ons richting Shamu Stadium voor de orka-show. Ondertussen is het eigenlijk ook al weer lunchtijd. Zelf hadden we hier nog niet eens aan gedacht maar terwijl we in de rij staan om het Stadium binnen te komen passeren we een hot-dog stand. De geur doet ons beseffen dat we best wel zin in iets hebben. En for the good of the all american experience moet je toch ook wel een hot-dog hebben gegeten. Natuurlijk komen we er dan ook achter dat je in de parken zo ongeveer het dubbele betaalt van wat nog een redelijke prijs genoemd mag worden, maar dat mag de pret niet drukken. Eenmaal binnen proberen we een zo goed mogelijk plek te vinden. Dat lukt aardig, iets rechts van het midden en mooi hoog. Vervolgens is het wachten op de start van de show. Na alle gebruikelijk reclame uitingen start deze wat ons betreft behoorlijk spectaculair. Er wordt een filmpje getoond op een videoscherm, een dame spreidt haar armen en plots is daar een heel grote orka die uit het water opspringt. Geweldig. De show is verder een beetje standaard van wat je ook kan zien met de dolfijnen in Harderwijk maar niet minder mooi. Geweldig om te zien voor ons die bovenaan zitten is hoe de orka’s met hun staart zoveel water maken dat de onderste rijen kletsnat worden.
Na de show is het voor mij de hoogste tijd een ‘designated smoking area’ op te zoeken. Lang niet altijd is dat gemakkelijk. Ze staan wel aangegeven op de platte grond maar in de praktijd vaak in een hoekje weggestopt. Maar je bent een roker of je bent een roker, vinden zal je het. Dan wordt het toch wel tijd voor een bakkie troost en naarstig gaan we op zoek naar de lokale Starbucks. Dit blijkt een kleine versie te zijn helaas zonder Wifi. Inchecken op 4square lukt dus niet. Puntjes gemist.
Dan is het tijd voor de volgende show. We gaan naar het Whale en Dolphin Theater voor de show met dolfijnen. Anders dan bij de orka-show staat hier geen rij. We kunnen zo doorlopen en zoeken weer een goed plekje. Dat is nog niet zo makkelijk want steeds zitten we met een paal in beeld. Is niet zo leuk voor de foto’s. Na wat heen en weer geschuif lukt het uiteindelijk een plek te vinden waar we niet al te veel last hebben van de paal. Ook hier weer een show met kunstjes die we ook wel eens in Harderwijk hebben gezien. Leuk is dat het als een sprookje wordt verteld en door wat acrobatiek wordt omlijst. Plotseling vliegt er een grote zwerm papagaaien en parkieten over de tribune. En als klap op de vuurpijl een grote roofvogel. Wat die nu eigenlijk met de show hebben te maken in ons niet helemaal duidelijk maar het is wel spectaculair.
We lopen langs The Journey to Atlantis. Hier kan je in een boomstam van grote hoogte naar beneden laten glijden om dan met veel opspatten water kletsnat onderaan terecht te komen. We besluiten deze aan ons voorbij te laten gaan. Iris en Roland willen nog wel graag in de Kraken. Wonder boven wonder staat hier buiten nauwelijks een rij. Binnen blijkt dat een ander geval te zijn en al met al duurt het toch nog wel even voordat ze weer te voorschijn komen.
Via de kleine souvenirwinkeltjes, waar Iris en Paola zich nog even uitleven door allerlei vreemde mutsen op te passen, lopen we naar het Sea Lion & Otter Stadium. Staat niet als ‘must see’ op ons lijstje maar ach we zijn hier nu toch. Op zich een leuke show met twee zeeleeuwen een otter en wat acteur. Vooral leuk voor kleine kinderen.
Het loopt tegen het eind van de middag, onze voeten hebben het helemaal gehad en wij zelf eigenlijk ook wel. We gaan naar huis. Per slot van rekening hebben we vanavond nog iets heel belangrijks te doen en wel Evert ophalen van het vliegveld. Thuis lummelen we even wat tot het tijd is te vertrekken naar Orlando Airport. Paola en ik besluiten thuis te blijven. Evert zal rond 8 uur arriveren. Gelukkig gaat de afhandeling van alle zakelijkheden op het vliegveld behoorlijk snel en toen Iris, Roland en Henk daar aankwamen kwam Evert hen al tegemoet lopen. Bij thuiskomst krijgt Evert in een razend tempo een ‘grand tour’ door het huis. We hebben even haast want er moet ook nog gegeten worden. De keuze valt op Friday’s. We kiezen allemaal voor een gerecht met de beroemde Jack Daniels saus. Dit bevalt goed, gaan we zeker nog een keer doen deze vakantie.
Bij thuiskomst houdt Evert het voor gezien. Hij heeft een lange reisdag achter de rug en gaat naar bed. De rest volgt al snel. Morgen doen we het weer even wat rustig aan. Op het programma staat dan ook een beetje bijkomen, naar een gunshop en shoppen in de Florida Mall.

Dag 8 Gunshop en Florida Mall
De dag begint rustig. Er wordt wat gezwommen, de wasmachine doet zijn werk, mailtjes gelezen en meer van dat soort werk. Tegen een uurtje of 12 heeft iedereen zich gedoucht en is de was weer droog. We gaan op pad naar de Oak Ridge Gun Range. Tomtom brengt ons op het laatste moment even aan twijfelen maar dan zien we de shop vlak voor ons. Binnen gekomen wordt ons eigenlijk nauwelijks iets gevraagd. Een aantal leveren hun rijbewijs is, er wordt een pistool overhandig met de benodigde munitie, korte instructie voor het laden en zoek het verder lekker zelf uit. Voor ons een heel andere ervaring dan de vorige keer in een gunshop bij Las Vegas. We hadden iets meer begeleiding verwacht. Per slot van rekening is Henk de enige die wel eens zo’n schietding in de handen heeft gehad. Iris en ik gaan niet schieten. De man van de shop vraagt het nog wel aan Iris maar zij zegt dat dat niet van haar moeder mag. En ze heeft gelijk. Iedereen die Iris kent zal dat beamen. We gaan echter wel mee naar binnen. Na 2 minuten heb ik dat al wel bekeken. Het lawaai is me te hard en door het raam kan ik het ook prima zien. Als alle munitie is verschoten komen de heren en Paola naar buiten. Evert heeft de smaak te pakken en wil ook nog graag met een ander groter pistool schieten, hij gaat dus voor de tweede ronde. De rest hoeft niet meer. Henk heeft al vaker geschoten en Roland en Paola wilden alleen het ‘gevoel’ een keer meemaken. Paola heeft het nog niet eens zo onverdienstelijk gedaan. Haar target laat heel wat gaten zien. Bij het afrekenen gaat er iets niet helemaal goed. Ik heb al snel in de gaten dat we te veel moeten betalen. Na heel veel heen en weer gereken krijgen we het teveel betaalde terug, samen met duizend maal excuses.
Aan de overkant van de weg zien we een Dunkin Donuts. Daar moet je natuurlijk ook een keer zijn geweest. Met gevaar voor eigen leven (vind ik) steken we de weg over. We vinden allemaal iets wat ons wel lekker lijkt en eten met smaak. De donuts smaken heerlijk, de koffie is echter een stuk minder. Daarna moet ik nog even naar de wc. Bij de toiletten hangt een bordje dat deze brandschoon zijn en met de meeste zorg worden schoon gehouden. Het tegendeel is echter waar. Daarna moet de rest natuurlijk ook nog even. De vraag of de toiletten schoon zijn beantwoord ik natuurlijk met ‘ja’, wetende dat vooral Paola sowieso al gruwt van de openbare toiletten. Als ze naar buiten komt wordt ik dan ook ‘vriendelijk’ bedankt.
De volgende etappe voor deze dag is een bezoek aan de Florida Mall. Tomtom helpt ons weer op weg. Als we volgens Tom op de plaats van bestemming zijn aangekomen vragen we ons af of we wel goed zijn. Deze mall ziet er wel heel anders uit dan dat we inmiddels zijn gewend van de outletmalls. We zien eigenlijk alleen maar muren, maar gaan toch maar op zoek naar een parkeerplaats. Dan zien we ook een bord met opschrift Sears. Ha, die ken ik, dus we zitten wel goed. Via Sears gaan we dus naar binnen en komen gelijk uit op de schoenafdeling. Hier maar eens kijken of we voor Henk een paar sandalen kunnen vinden die er niet uitzien als sandalen die mijn vader in zijn jonge jaren zou kunnen dragen (zal wel mode zijn op dit moment). En ja hoor, we vinden een paar dat ook nog behoorlijk is afgeprijsd. (Uiteindelijk zal blijken dat ze net iets meer dan 20 euries kosten.) Als we dan aan de andere Sears uitlopen opent zich een heel winkelcentrum voor ons dat ook nog eens lekker overdekt en voorzien van airco is. Met 6 man/vrouw winkelen is niet echt praktisch dus we besluiten ons te splitsen en spreken af elkaar om 4 uur weer te ontmoeten bij, ja waar anders, Starbucks. Na in een aantal zaken kijken-kijken-niet kopen kwamen we bij een damesmodezaak Loft. Zo, hier heb ik toch even lekker ingeslagen. Alles was ook nog eens behoorlijk afgeprijsd dus wie maakt me gek. Toen kwamen we ook nog bij een winkel waar ze t-shirts verkopen met opschrift ‘old guys rule’. Henk heeft al eens van die shirts gekregen en ik vind ze grappig. De tekst is leuk maar niet schreeuwerig. Dus we hebben er nog maar weer twee meegenomen. Bij de M&M winkel kon ik het niet laten m&m’s te kopen. En natuurlijk ook een magneetje. Dan is het al weer 4 uur en gaan we richting Starbucks. Iris en Evert blijken daar al te zijn en even later verschijnen ook Roland en Paola. Na een koffie, cappuccino of frappuccino gaan we richting auto. De rest heeft niet zo veel gekocht maar toch ligt de achterbak weer behoorlijk vol. We moeten nog ‘even’ langs de Walmart voor de boodschappen en we moeten nog verzinnen wat we eten vanavond. We besluiten dat het tijd is voor een bbq. Dan blijkt weer dat met 6 man/vrouw boodschappen doen niet gemakkelijk is. Het duurt dan ook behoorlijk lang voordat we hebben wat we hebben willen en op weg gaan naar huis. We laten ons de maaltijd heerlijk smaken. Daarna wordt nog wat tv gekeken, ge-internet en ik zit heerlijk buiten met een boek, een MGD en een peuk.
Morgen maken we weer een vroege start. Een bezoek aan Disney’s Magic Kingdom staat op het programma.

Dag 9 Disney Magic Kingdom
Ook vandaag willen we weer een vroege start maken. Enerzijds om de grote drukte voor te zijn en anderszijds om te profiteren van de relatieve koelte in de ochend. Met 6 man opstaan, ontbijten, douchen en wat al niet meer heeft toch behoorlijk wat voeten in aarde. Het is dus uiteindelijk al half 10 geweest als we vertrekken. Gelukkig is ook dit park bijna om de hoek dus nog voor 10 uur rijden we de parkeerplaats op. We parkeren de auto bij Pluto. Natuurlijk maken we weer even een foto van het bord zodat we niet kunnen vergeten waar we staan. Eerst met het trammetje en dan met de monorail laten we ons naar het park vervoeren. Al met al neemt dat toch best nog wat tijd in beslag. Grappig is dat je met de monorail dwars door een hotel heen rijdt. Zoals gebruikelijk moet een aantal van ons eerst weer plassen. Iedere keer weer verbaas ik me erover hoe schoon de openbare toiletten op de parken zijn. Bovendien ben je nooit ver van een ‘restroom’. Gedurende de dag wordt er dan ook meermaals geroepen: “even rusten hoor”. We kijken onze ogen uit als we door mainstreet richting het kasteel lopen. Natuurlijk maken we foto’s bij het beeld van Walt himself. Ook de andere Disney figuren ontkomen niet aan het scherpe oog van de camera. Een normale looproute is met de klok mee. Eigenwijs als wij zijn kiezen we ervoor tegen de klok in te lopen. Dit ook in de hoop dat de grote meute doet wat ‘normaal’ is en wij dus zeker in het begin van de dag niet in de grote drukte lopen. Voor het grootste deel komt onze verwachting uit, echter niet bij de indoor rollercoaster Space Mountain. De wachttijd is huge en er wordt besloten die op een later tijdstip alsnog te proberen. Ondertussen wordt het tijd voor een bakkie troost en we strijken neer de lokale koffievoorziener die dit keer geen Starbucks heet. Al genietend worden we vermaakt door een pratende en bewegende prullenbak. Kinderen zijn er helemaal weg van maar wij zitten op de achtergrond mee te genieten. Weinig mensen hebben in de gaten dat de prullenbak op (zeer korte) afstand wordt bediend door een man die er, net als iedereen, uitziet als een toerist. Compleet met rugzag, die naast hem staat. In de rugzak zit de afstandbediening en in zijn hand heeft hij een heel klein microfoontje. Op een gegeven ogenblik heeft hij in de gaten dat we hem doorhebben en worden we betrokken in het spelletje.
We zijn dus begonnen in Tomorrowland en vervolgen onze route naar Fantasyland. Ook hier is het nog redelijk rustig en kunnen we alles goed bekijken. En ook hier is de smoking area in een hoekje achter een kasteeltje weggestopt. Nog steeds in tegengestelde looprichting lopend komen we bij The word in de stone. Evert als echte Vikingfighter moet even proberen of hij het zwaard uit de steen kan krijgen. Voor het fotomoment moet hij nog even wachten op een aantal kinderen dat dat ook wil proberen. Natuurlijk lukt het niet maar dat mag de pret niet drukken. Dan bezoeken we ‘it’s a small world’. De wachttijd is 20 minuten dus dat is te doen. Lekker misleidend is het dat er buiten bijna geen rij staat maar als je binnenkomt moet je nog door lange paden die vol staan met mensen. Handig bekeken, maar goed, we staan niet in de brandende zon. Deze attractie heeft een heel hoog Efteling gehalte maar is wel leuk. Het deuntje blijft in je hoofd zitten. Bovenin een poort staat een medewerker die geheel op zijn amerikaans iedereen heel enthousiast een plezierige vaart wenst. Op cartoonachtige wijze worden alle landen vertegenwoordigd. Leuk om te zien. Daarna bekijken we de 3D film Mickey’s PhilharMagic. Vroeger had je die 3D brilletjes met een rood en een groen glas. Daarvan kreeg ik altijd hoofdpijn en werd ik licht misselijk. Bij de tegenwoordige brilletjes heb ik daar geen last meer van. De film is helemaal geweldig. Net of je de verschillende figuren uit de lucht kan pakken.
Zo langzamerhand is het tijd om wat te eten. Aan eetgelegenheden is hier geen gebrek. We komen uit op Liberty square bij Columbia Harbouw House. We maken allemaal onze keuze en zoeken een lege tafel. Na het eten lopen we verder en komen bij de Haunted Mansion. Buiten staan allerlei grafstenen met ludieke teksten ‘While Brother Roland here reposes, his soul’s above, one suposes’ of ‘Dear departed Brother Dave, he chased a bear into a cave’. Ook binnen zijn allerlei ‘gruwelijkheden’ te zien. Leuk en ook net te doen voor kinderen.
Dan laten we ons met een vlot afzetten op Tom Sawyer Island. De rest maakt de rit met de Big Thunder Mountain Railroad en Paola en ik zoeken een plekje in de schaduw. Och laat er nu net een leuk plekje met schaduw in de smoking area zijn. How convenient. Het wachten duurt toch wat langer dan dat we dachten dus we lopen even wat rond. We passeren de Country Bear Jamboree, de voorstelling staat op het punt van beginnen en er is geen wachttijd. We gaan naar binnen. Net als het licht uit gaat krijg ik een sms-je van Roland ‘waar zijn jullie’. We kunnen niet meer weglopen dus nu moet de rest maar even op ons wachten. De voorstelling is wat oubollig maar wel leuk voor kinderen en na 10 minuten staan we weer buiten. Doorlopend komen we bij Adventureland. Hier gaan we een bezoek brengen aan The Pirates of the Caribbean. Ook nu ga je weer met een bootje langs alle bezienswaardigheden. Geweldig gemaakt. Bij verschillende poppen hebben we grote twijfel of het poppen zijn of echte mensen, zo goed gedaan. We lopen nog even door het Swiss Family Treehouse en besluiten dan dat het voor dit moment genoeg is. We hebben nog plannen voor vanavond. We laten ons met een Mississippie-achtige boot terug brengen naar de parkeerplaats.
Thuisgekomen wordt er wat gezwommen en geven we onze voeten wat rust. Het tijdstip van thuiskomen is toch weer wat later dan gepland dus dit relaxen is van korte duur. Al snel maken we ons klaar om te gaan eten. Voor vanavond is de keuze gevallen op Outback steakhouse. Zoals al verwacht moeten we even wachten op een tafel. Komt eigenlijk helemaal niet uit want we willen op tijd weer terug zijn bij Disney om het vuurwerk en de avondparade (Disney’s Electrical Parade) te zien. Gelukkig worden we toch vrij snel geroepen dat er een tafeltje is. We besluiten alleen een hoofdgerecht te nemen en zijn dan ook binnen redelijk tijd weer op pad. We parkeren de auto zo dicht mogelijk bij de ingang en gaan snel naar de monorail. 10 minuten voor aanvang van het vuurwerk lopen we weer op Mainstreet. Jemig wat een schouwspel, dat vuurwerk. Iedere keer als we denken dat dit het laatste zal zijn komt er weer wat nieuws. En dat te bedenken dat dit gewoon iedere avond zo gaat. Daar gaat voor heel wat dollars de lucht in. Met alle lichtjes is Mainstreet op zichzelf al een hele atractie en we kijken onze ogen uit. Dan is het tijd voor de parade. Alle wagen verlicht door duizenden lampjes. Naar americaanse perfectie is er ook geen lampje dat het niet doet. Verschillende sprookjes worden verbeeld en de meelopende acteurs zijn voorzien van de immer brede glimlachen. Een geweldig schouwspel maar gezien is gezien. En wij houden het ook voor gezien. Deze keer staat de auto geparkeerd bij Sleepy en voor nu is dat heel toepasselijk. Bij thuiskomst taaien de meesten heel snel af richting bed. Ik zit nog even lekker buiten met een MGD en een peukie. Morgen doen we het iets rustiger. We gaan zwemmen bij Aquatica.

Dag 10 Aquatica
Een dagje lekker spelen in het water. Op een relaxt tijdstip vertrekken we richting Aquatica. Er zijn hier verschillende van deze waterparken. Wij hebben voor Aquatica gekozen omdat de tickets in de combinatie met Seaworld zijn en omdat Roland hierover goede recencies heeft gelezen op het Floridaforum. Bij aankomst moeten we nog wel even een kaartje voor Evert kopen want hij was er nog niet bij toen we naar Seaworld gingen. We zoeken een aantal ligbedden die een beetje aan de rand liggen, in de schaduw en met parasols. Omdat we geen zin hebben terug te lopen naar de kleedruimtes en omdat het op deze plek nog erg rustig is kleden we ons hier om. Gewoon ff snel en niemand die het opvalt. De zon is niet stralend maar komt toch venijnig door de wolken heen dus er wordt eerst flink gesmeerd met zonnebrandmiddel. Ik installeer me heerlijk met een boek op een bedje en de rest gaat richting water. Kennelijk vermaken ze zich prima want het duurt vrij lang voordat ik iemand terug zie. Zo langzamerhand druppelt (letterlijk en figuurlijk) iedereen weer ‘binnen’ met grote verhalen over allerlei woeste glijbanen. Dan begint de maag al weer te knorren. Er wordt even gekeken waar iets te koop is dat niet al te vet is en redelijk gezond. Net om de hoek van waar zij zitten is een winkeltje waar zelfs gewone broodjes te koop zijn. Wat wil je, maakt me niet uit, zolang het maar gewoon brood is, vis-vlees, vind alles lekker. En even later komen Iris en Evert terug met een boodschappenmandje (nog net niet blauw als bij AH) vol met broodjes terug. Het formaat is op zijn amerikaans, dus niet broodje maar brood. Maakt niet uit, ben gek op brood dus dat komt wel op. Daarna vindt men het tijd dat ik ook wat van het park ga zien en dus in het water ga. Al dat wilde gedoe met kopje onder gaan is echter niks voor mij. Er is echter ook een baan waar het lekker rustig aan toe gaat. Daarvoor moet je een zwemvest aantrekken en je heerlijk laten afzakken door de stroming. Klopt, dit is wat voor mij. Henk wil dan ook nog in een ander bad met mij, je moet hier samen in een zwemband in de vorm van een 8. Ik klauter in de band en Henk komt achter mij zitten. Wetende dat het voor Henk niet gek genoeg kan gaan en het gevoel hebbende dat het er belachelijk uitziet heb ik het gezien. Dit is niks voor mij. Rond 4 uur is iedereen uitgespeeld en gaan we maar eens op huis aan. We slaan even het dagelijkse boodschappen doen even over. Thuis bespreken we eerst wat de pot gaat schaften en dan gaat een kleine delegatie boodschappen doen.
In de avond doen we het rustig aan. Sommigen kijken tv, internet en mail worden gecheckt en er wordt gebruik gemaakt van de gameroom. Loom van het zwemmen en wetende dat morgen weer een volle dag wordt gaat een ieder niet al te laat zijn of haar mandje in. En ik, ik geniet buiten nog wat na onder het genot van een MGD en een peukie.
Morgen staat een bezoek aan het Universal Olando resort op het programma.

Dag 11 Universal Island of Adventure
Wederom willen we een vroege start maken en wederom lukt dit niet helemaal. Maar zoals steeds lukt het ons ook nu toch nog op een redelijk tijdstip te vertrekken. Het Universal resort bestaat uit twee delen. Islands of adventure en Studio’s Florida. Wij hebben voor de eerste gekozen met name omdat zich hier de wereld van Harry Potter bevindt.
Omdat het goed bevallen is gaan wij wederom in tegengestelde richting lopen. Er is veel te zien en je moet een schifting maken want het is onmogelijk alle shows te bekijken en overal in te gaan. We komen uit in The lost continent bij Poseidon’s Fury. Een verhaal over een vermiste professor en de redding van Poseidon wordt verteld door acteur. Het verhaal wordt omlijst door allerlei special effects en zo lopen we van kamer naar kamer. Geweldige show en mooi gemaakt.
Dan lopen we langzamerhand The Wizarding World of Harry Potter binnen. Ziet er uit als een oud engels dorp met hoge (scheve) schoorstenen. Doet een beetje vreemd aan dat in de brandende zon nepsneeuw op de daken ligt maar dat mag de pret niet drukken. Direct bij binnenkomst staat rechts een heel oude stoomlocomotief. Dat blijkt de toegang tot de rollercoaster Dragon Challenge te zijn. Iris, Roland en Evert gaan deze uitproberen. Wij worden weer omhangen met tassen. Paola en ik gaan in een winkeltje kijken. In dit winkeltje kan je allemaal snoep kopen dat een beetje doet denken aan van die winkeltjes die je in Nederland ook wel hebt met oud hollands snoep. Zie zelfs een pot staan met van die gekleurde kleine dropsnoepjes. Vond ik als kind zo lekker (nu nog wel). De personeelsleden zijn allemaal verkleed. Eén van de dames was behoorlijk klein en ziet er in haar kleding uit als een dwerg of gnoom, onbedoeld erg grappig. Paola koopt een appel gedrenkt in chocolade en caramel. Het omhulsel is erg lekker, de appel wat zurig. Gelijk voor ons staat een ouderwetse verkoopkar met Butterbeer. Er staat een rij van hier tot ginder en de zon brandt er heerlijk op los maar het moet geproefd worden. Het blijkt een soort bier te zijn maar dan zonder alcohol en mier- en mierzoet. Goed, we kunnen toch zeggen dat we dat hebben gehad. We kijken onze ogen uit van wat hier allemaal te zien. Roland, Iris en Evert willen nog een rit maken in Harry Potter and the Forbidden Journey. Henk, Paola en ik lopen verder op zoek naar koffie. (Een tent waar je alleen voor een bakkie koffie terecht kon hebben we niet gevonden.) We spreken af elkaar weer te ontmoeten bij het Jurassic Park Discovery Center en wel in de smoking area. Nu zijn in de meeste parken de smoking areas niet zo talrijk maar laat er nu hier twee zijn. Eentje aan de voorkant en eentje aan de achterkant. Op de kaart hadden we de achterkant aangewezen maar wij stonden aan de voorkant. Net als wij vinden dat het wel lang duurt krijg ik een sms-je “waar zijn jullie”. Voorkant-achterkant, zo goed is mijn oriëntatievermogen dus niet. De Forbidden Journey blijkt een wat minder prettige ervaring te zijn geweest met veel bewegende beelden (zittend in een karretje met voor je de beelden geprojecteerd) en grote snelheden. En dan is het gelijk ook weer tijd om de innerlijke mens te versterken. Komt dat even goed uit dat bij het Discovery Center ook een restaurant zit. Deze keer gaan we wel voor de vette hap. Een burger die je bij de saladebar zelf verder mag aankleden. En het smaakt ook nog. Na het eten lopen we verder en komen in de Toon Lagoon. Voor mij even tijd voor een peukie en voor de andere even tijd om te spelen bij een plaatse waar een soort van ‘bedriegertjes’ is. Bedoeld voor kinderen maar grote mensen vermaken zich er ook prima. In de Toon Lagoon is verder niet of nauwelijks schaduw en het is inmiddels bloedheet geworden. Min of meer hoppend van winkeltje naar winkeltje komen we op Marvel Super Hero Island. Hier gaan we kijken naar The Amazing Adventures of Spiderman. Weer een 3D show. Ik blijf het verbazingwekkend vinden hoe dat wordt gemaakt. Je hebt toch werkelijk het idee dat je de figuren zo uit de lucht kan plukken. De effecten worden versterkt doordat je zo af en toe ook de wind voelt of een spetter water in je gezicht krijgt. Dan willen Evert en Roland nog even uitproberen of ze de adrenalinekick krijgen van The Incredible Hulk Coaster. Voor mij geldt dat ik die kick al krijg van het alleen maar kijken ernaar. Voor geen goud ga ik in die apparaten. Ik zorg er graag voor dat al mijn organen daar blijven waar ze horen en volgens mij kan het nooit goed zijn al die G-krachten op je lijf te krijgen. Tijdens het wachten op de beide heren zoeken wij wat verkoeling bij de ‘mist’palen (geen idee hoe dat werkelijk heet maar mijn naamgeving dekt de lading wel zo’n beetje). Dan houden we het wel voor gezien. Tenminste dat is de bedoeling. Evert bedenkt echter dat hij toch wel graag een toverstokje (want) van Harry Potter wil kopen. Hij loopt samen met Iris nog weer even terug. De rest van ons verlaat het park en we spreken af bij (hoe kan het ook anders) de Starbucks. Op de heenweg heb ik nog een winkeltje gezien waar kerstartikelen worden verkocht en daar wil ik nog even snuffelen. Ik scoor wat leuke dingetjes, Paola maakt nog weer een ‘muntje’ en Roland schaft zich nog maar weer een t-shirt aan. Net als we onze bestelling bij Starbucks hebben gegeven komen Evert en Iris binnen lopen. Perfecte timing. Na de koffie gaan we als de gesmeerde bliksem naar huis. Onze voeten snakken naar het zwembad.
Na het poedelen bedenken we dat er ook nog weer moet worden gegeten. Onze keuze valt voor vanavond wederom op Longhorn. Daar hebben we in de eerste week een keer gegeten en dat is heel goed bevallen. Vooral de nieuwe soort salade die op de kaart staat is overheerlijk, salade bbq. Alleen jammer dat de prijs wat minder vriendelijk is, maar och…het is vakantie.
Bij thuiskomst is de dag eigenlijk al weer voorbij. Er wordt nog wat rond gelummeld, tv kijken..internetten en dan taait al snel het grootste deel af richting nest. Ik geniet buiten nog wat na met een MGD en een peukie.
Morgen gaan we het weer wat rustiger aan doen. We willen nog een keer naar de Premium Outlet op Vineland Avenue en we hebben besloten toch voor Henk een netbook te kopen.

Dag 12 Shoppen en Downtown Disney
Vandaag hebben we shoppen en voor de avond hebben Downtown Disney op het programma staan. We willen nog een keer naar de Premium Outlet op Vineland Avenue. Evert is daar helemaal niet geweest en de vorige keer is Roland daar maar kort geweest. In de ochtend doen we het rustig aan en tegen een uurtje of 11 vertrekken we. Daar aangekomen besluiten we weer ons te splitsen en we spreken om 2 uur af bij de foodcourt. Evert merkt op dat het dan 8 uur is in Nederland en omdat het vandaag 4 mei is kunnen we dan ook even daarbij stilstaan. De rest gaat op pad en Henk en ik nemen eerst maar eens een bak koffie bij de Starbucks. Dan gaan ook wij op jacht. Henk wil nog spijkerbroeken kopen. We waren al eerder in een spijkerbroekenwinkel maar toen was het daar zo vreselijk druk dat we weer weggegaan zijn. Gelukkig is het nu niet zo druk. Al snel scoren we drie broeken voor hem en ook nog maar even twee T-shirts. Dan ontdek ik dat hier ook een filiaal is van Loft. Nog maar weer even kijken en in no time heb ik vier jurkjes op de balie liggen waarvoor ik weer de nodige dollars mag achterlaten. Alhoewel dollars, bij het afrekenen wordt gevraagd of ik in dollars of euro’s wil afrekenen en op de display is ook keurig het bedrag in euro’s te zien. Prijs valt nog weer meer mee dan ik had gedacht. Wat is het toch heerlijk shoppen hier. In een andere winkel zien we nog een paar leuke T-shirts voor Henk. Inmiddels loopt het al weer naar 2 uur en we gaan richting foodcourt. Niet lang daarna verschijnt te rest ook en we gaan eerst maar eens even wat eten. We gaan weer voor de lange voeten van Subways. De keuze is reuze en de smaak is goed. Niemand van ons denkt er meer aan dat het 8 uur is in Nederland of aan dodenherdenking. Na het eten wil de rest eigenlijk nog wel even verder kijken. Dus lopen wij ook nog maar wat rond. Bij een winkel met koffers koop ik nog een apparaatje voor het wegen van koffers. Iris heeft er eentje maar het is altijd makkelijk er zelf ook één te hebben. Wij zijn eigenlijk wel een beetje uitgekocht en gaan al ruim voor het afgesproken tijdstip weer terug naar de foodcourt. Zoeken een lekker plekkie in de schaduw en nemen wat te drinken. Altijd weer leuk om andere mensen te bekijken. Uiteindelijk komt de rest ook weer te voorschijn. We drinken nog snel even wat en gaan dan weer op pad. We willen nog even naar de Best Buy omdat we hebben besloten voor Henk een Netbook te kopen. Daar hadden we eerder deze week ook al naar gekeken. Naar een Netbook of een Ipad. Die laatste was echter op dit moment niet leverbaar. Jammer maar we hebben ook al bedacht dat Henk beter overweg zou kunnen met een Netbook dan met een Ipad. En als hij ergens niet goed mee overweg kan gebruikt hij het niet. Toen niet gekocht omdat we nog wat twijfelden maar nu besloten er toch eentje te kopen. Gezien het feit wat Henk ermee zal doen kiezen we de goedkoopste versie waarvan er dan weer twee zijn. Henk maakt het niet uit, de specificaties zijn nagenoeg gelijk en puur op aanzien kiezen we er eentje. Tja, en die is er dan niet meer. Dan toch maar die andere (Asus). Het afrekenen heeft nog wat voeten in aarde want we blijken een exemplaar te hebben dat volledig is geïnstalleerd. Daarvoor moeten dan natuurlijk ook nog wel weer extra dollars overhandigd worden. Dat doen we dus maar niet. We willen een kaal exemplaar. Die moet dan weer van achteren worden opgehaald. Dan willen ze zo’n beetje alle personalia van ons hebben (nog net niet de pincode) en eindelijk stappen we de winkel uit. Nu snel naar huis. Onze voetjes zijn weer moe en roepen om het zwembad. Dat is dus wat we doen als we thuiskomen. Na het gespetter en gespatter maken we ons weer klaar voor de gang naar Downtown Disney. Het is de bedoeling daar gelijk een hapje te eten. Binnen de kortst mogelijke keren parkeren we de auto, even opletten waar we staan. We blijken precies in het midden te hebben geparkeerd dus de vraag is: “gaan we eerst links of eerst rechts”. Het wordt links. Overal zijn winkeltjes en restaurants. De platte grond geeft al een indicatie van het prijsniveau van de verschillende restaurants. Wij vinden veel van de restaurants behoorlijk prijzig en zoeken naar iets dat prettiger voelt voor de portemonnee. Aan de westzijde komen we op het eind bij Cirque du Soleil. Iris en Evert kijken nog even naar de prijs van een kaartje en lopen dan geschokt weer weg. Als ze al naar binnen hadden gewild waren er toch geen kaarten meer beschikbaar voor die avond. Zo langzamerhand wordt het donker en gaat alle verlichting aan. Kosten noch moeite is gespaard om alles in sfeer te brengen. Uiteindelijk komen we voor het eten terecht bij Porto Bello. Nadat Paola bij andere mensen op bord de pizza heeft gezien besluit ze de gok te wagen. Volgens een echte Italiaanse zijn Amerikaanse pizza’s niet te (vr)eten maar deze zien er acceptabel uit. En, sterker nog, ze waren ook lekker. Ik zie nog de Christmas winkel die op dat moment aangeeft dat het nog 222 dagen duurt voor het Kerst is. Een Lego-winkel waar de Lego-steentjes per kilo kan kopen. En nog een draaimolen waar het Efteling-deuntje speelt. Dan is het al weer laat op de avond en gaan we maar eens op huis aan. We willen morgen weer een vroege start maken voor ons bezoek aan Disney's Epcot. Bij thuiskomst taaien de meesten redelijk rap af richting bed en ik geniet buiten nog wat na met een MGD en een peukie.