[Reisverslag] Rembrandt: Florida, 2006

Reisverslag 2006

Ook ik voel me geroepen om een verslag te schrijven. Deels om mijn ervaringen gewoon te delen met anderen. Deels omdat ikzelf heel veel tips en tipjes uit de reisverslagen van anderen heb gehaald en er zelf enorm veel plezier aan beleef om de reisverslagen van anderen te lezen. Voorlopig nog geen foto’s omdat me dat als rechtgeaarde digibeet op dit moment te veel tijd kost. Misschien op een later tijdstip.
Verwacht van mij geen literaire hoogstandjes maar ik zal proberen een leesbaar verslag te schrijven.

21 juli 2006 De Heenreis;

Vandaag is de grote dag. Om ca. 6.00 rijden we van huis weg. Om ca 7.30 zijn We op het vliegveld en het inchecken kan direct en verloopt zeer vlot. We drinken en ontbijten nog op het vliegveld met mijn vader die ons wegbrengt en lopen dan op ons gemak naar de paspoort controle. We vliegen rond 11.30 en hebben dus tijd genoeg.

We struinen door de diverse winkeltjes, kopen nog wat boeken en tijdschriften, water en kauwsnoep (voor de oorpijn), drinken nog wat en gaan daarna boarden. Het vliegtuig vertrekt iets te laat. Maar we komen wel op de afgesproken tijd aan.

Wij vliegen voor de tweede achtereenvolgende keer met Martinair omdat ik het met kinderen toch fijn vind om rechtstreeks te vliegen. (Ik heb vorig jaar ook een intercontinentale vlucht met KLM gemaakt en daar was de service inderdaad wat beter/uitgebreider) De Beenruimte is wat krap en als je vlug dorst hebt door de droge vliegtuiglucht zoals ik moet je wat vaker naar de pantry lopen of zelf water meenemen. Maar het personeel is over het algemeen vriendelijk en netjes, het eten redelijk en voldoende.

We komen om ca 14.30 aan op Orlando en na alle douane handelingen, waar het wel druk is, maar het toch vrij vlot gaat komen we bij de kofferband die zich (ik blijf me hierover verbazen) op een voor iedereen toegankelijke plaats vlak bij de uitgang bevind.

De koffers zijn er nog niet en ik ga naar Dollar en we spreken af dat ik terug naar boven kom als ik klaar ben. Ik kom recht voor Alamo uit en daar staat, in tegenstelling tot vorig jaar, nu nog een korte rij. Ik loop door naar Dollar en schrik me een rotberoerte. De mensen staan een heel eind buiten de toch al niet geringe touwenrij. Ik sluit aan en ga tussen de mopperende voornamelijk Amerikanen staan. Een man komt aanlopen en zegt: “Bel Dollar, cancel je reservering en huur hiernaast (andere maatschappij) een auto, heb ik ook gedaan. Dit duurt nog wel twee uur. “
Ja, ik ben gek. De Amerikaanse tarieven zijn veel hoger dan de gunstigere tarieven die de Europese touroperators afdwingen.

Op het moment dat ik aankwam stonden er al zo’n 9 man achter de Dollarbalie, maar even daarvoor schijnen het er nog maar twee geweest te zijn. De rij stroomt redelijk snel door en na ca 45 minuten ben ik aan de beurt.

Na de 10 minuten durende handelingen (Die Amerikanen moeten dan wel tot hun tachtigste werken, maar moe zullen ze er nooit van worden en ondanks de drukte werken ze achter de balie met het tempo van een schildpad met een gebroken poot :P ) krijg ik de papieren echter nog niet mee omdat ze nog niet uitgeprint zijn. Ik moet ca. 15 minuten wachten volgens de man (ook de printer past zich aan het werktempo aan :wink: )maar kan ondertussen wel even mijn vrouw en kinderen boven ophalen.

Als we terugkomen zijn de papieren bijna gelijk klaar en lopen we naar Dollar, hier moeten we ons bij een hokje melden en krijgen (in tegenstelling tot Alamo, alwaar je zelf een auto kan kiezen) een sleutel met een vaknummer. Daar aangekomen staat een prachtige Chrysler Pacific klaar.

We rijden tegen halfvijf aan richting het kantoor van de condoverhuurder gelegen aan de SR 536. Het is tot 18.00 open. Dat halen we gemakkelijk denken we. Ja….. Halen doen we het. Door de vrijdagavonddrukte komen we om 17.45 aan bij het kantoortje. We krijgen de sleutel en de routebeschrijving en rijden naar Lindfields road. Onderweg eten we wat bij de (aan de kinderen beloofde eenmalige) MacDonalds tegenover Old Town aan de 192. Ik mis de afslag richting Lindfields road en rijd bijna de 27 op maar draai tegenover de op het eind van de 192 gelegen Publix terug en na enig zoeken en bellen vinden we ons appartement. “Het nummer op de sleutel is niet het huisnummer meneer maar het nummer dat U denkt dat de postcode is, dat is het huisnummer” :oops: .
Oerstom natuurlijk.

Het appartement heeft 3 slaapkamers en is zeer ruim en van alle gemakken voorzien. Alleen de koelkast blijkt een eigen wil te hebben*.
Mijn vrouw pakt uit en ik rij naar de Publix (er zijn er twee vlakbij) en sla drinken en wat spullen voor het ontbijt in.

We drinken nog wat. En tussen 21.00 en 22.00 ligt iedereen op bed.

* Het verhaal van de gapende koelkast.
(een “spannend” verhaal met een :wink: .

Toen ik aankwam viel me op dat de koelkast openstond, maar ik dacht dat dit zo hoorde, controleerde of ie aanstond en duwde hem dicht.
De volgende morgen stond ie weer open en elke keer als je hem dicht deed sprong ie na een paar tellen weer open. We ontdekten dat we hem goed konden sluiten door boven en onder hard te duwen. Maar na een paar dagen was dit uitgewerkt en moesten we een stoel voor de deur zetten om de gaaphonger van onze koelkast te beteugelen.

Ik belde het nummer van de “service”en legde het probleem uit. “ Morgen zou er iemand komen. We kunnen gerust weggaan ze hebben een sleutel, het wordt opgelost.” De volgende morgen springt hij niet meer zo gemakkelijk open door de nachtelijke druk van de stoel.
Als we later op dag terugkomen is het probleem inderdaad “opgelost”. De in de wegstaande stoel is weg. In plaats hiervan is er nu een brandblusser voorgezet .

Na een paar dagen komt er een indrukwekkend brede constant in het Spaans bellende Latijns-Amerikaan in een enorme brandstof slurpende wegschuit met een nog indrukwekkendere gereedschapskoffer die de gehele keukenvloer beslaat de deur “repareren” Hij heeft inderdaad een paar dagen dichtgezeten maar tegen het eind van ons bezoek hadden we de “brandveilige sluiting” weer nodig :P .

Tot zover dit verhaal over de gapende koelkast.


22 juli Dag 2 Typhoon Lagoon, Downtown en Old Town

De eerste is om 3 uur wakker, mijn vrouw om 4.30, ik om 5 uur en mijn zoon om 7 uur. Ik ga wat brood en nog wat beleg halen bij de Publix, degene richting Disney is al om 7 uur open.
We ontbijten en gaan daarna naar Typhoon lagoon. Disney resort gasten hebben deze 2 weken eerder toegang en we mogen pas om 9 uur het park in om een kluisje en handdoeken te huren.
Dit in tegenstelling tot vorig jaar toen je voor openingstijd dit al kon doen.

De vakanties van de Amerikanen zijn nog bezig en het is dan ook wat drukker dan vorig jaar. We zwemmen tot ca 12 uur (veel langer gaat ook niet want ik heb ondanks 6 lagen Sun Block het gevoel dat ik tussen een tosti-ijzer heb gelegen) en gaan dan naar Earl of Sandwich in Downtown. Lekkere sandwich op en na wat shoppen in Disneys totale koopfuik oftewel world of disney gaan we naar onze “condoom”… euh…., Ik bedoel condo of condominium.

In de avond gaan we naar de pizzahut naast Old-Town en bezoeken aansluitend Old Town. De auto’s staan er al en we lopen langs de auto’s en de winkels. We zijn te moe om te wachten op de echte parade. Ik vond Old-Town een beetje typisch. Veel rommelwinkeltjes en enkele licht ranzige restaurants en uit een enkel “etablissement” kwam een duidelijk te ruiken hash-lucht.
Het was leuk om een keer te zien, maar geef mij maar de nepwereld van Disney.

23 juli Dag 3 Epcot (minirampdag)

Vandaag op naar Epcot. Ik ben mijn lijstje met meest gunstige dagen vergeten en laat de kinderen kiezen. Ze willen naar Epcot. We willen tot ca 13.00 blijven en dan in de avond weer teruggaan voor Illuminations. Dat dit heel anders gaat lopen weten we dan nog niet.

Als we er aankomen blijkt dat de ressortbezoekers eerder entree hebben. We lopen eerst richting Soarin, halen een fast-pas die ca 45 minuten later al ingaat. Het is een beetje chaotisch bij de automaten.
We doen ondertussen Figment en maken wat foto’s in het kodak lab sturen er enkelen op.

We gaan terug naar Soarin en hier moet het mis zijn gegaan. Een fast-pass is ongeldig. We lopen naar een Cast-member en laat de kaartjes en de entreetickets zien (en volgens mijn zoon heb ik mijn kaartje aan haar gegeven) We krijgen zonder problemen voldoende fast passes en bezoeken onze favoriet attractie Soarin. Dan gaan we naar Test-Track en bij het halen van fast-passes kom ik erachter dat mijn ticket kwijt is. Sh*t. Vragen bij Test-track, vragen bij Soarin, niets gevonden. Vorig jaar had ik de nummers opgeschreven, maar dat had ik nu niet gedaan. Vorig jaar had ik ook een bonnetje omdat we toen een voucher hadden en de kaartjes in Disney pas opgehaald hadden. Nu had ik ze bij AV besteld en die had ze bij een agency gekocht.

Ik naar Guest relations. Daar kunnen ze de kaarten traceren. Maar ik had pech. Onze kaarten bleken niet in een serie gekocht te zijn en mijn vrouw's ticket bleek in de ochtend niet gescand. Hoe de vrouw en in de middag nog een keer iemand anders ook hun best deden. Ze konden mijn ticket niet traceren.

TIP schrijf je ticketnummers op. Weet je niet welk nummer dit is vraag het bij guestrelations of de kassa’s. Zij kunnen je altijd helpen.

We besluiten nu gewoon in het park te blijven en bezoeken nog innoventions, Ellens energy, de bol en gaan dan uitgebreid de landen bezoeken. De temperatuur is beduidend lager dan vorig jaar en we voelen zelfs af en toe een verkoelend briesje. Vorig jaar was het te heet om om het meer te lopen.

Maelstrom, de bootattractie in Mexico en de films in China en canada worden bezocht en verder bekijken we de diverse paviljoens. Schitterend! Het is erg druk voor de grotere atracties en omdat we geen 4 fastpasses meer kunnen trekken komen we niet meer toe aan Test-track.
Rond 19.00 gaan we doodmoe naar onze condo.

Op het eind van de dag hebben we ons er bij neer gelegd dat ik de volgende dag bij de kassa van Blizzard Beach een nieuw ticket ga kopen :cry: . (ik wil eerst AV nog even bellen)



24 juli Dag 4 Blizzard Beach en Disney-Quest (mag je een vreemde vrouw knuffelen?) 8)
Om 7 uur weer wakker en ik bel eerst AV of zij toevallig de nummers hebben, die kunnen mij zoals verwacht tot hun grote spijt ook niet kunnen helpen.

Wij gaan naar Blizzard beach en ik ga eerst een kaartje kopen. Er wordt $ 268,00 van mijn Visa-kaart afgeschreven. De caissière vind het vreemd dat ik maar één 6 + 5 kaartje koop en na mijn uitleg gaat ze nogmaals opzoek in het systeem. Ik zeg dat het geen zin heeft en ik krijg een por van mijn vrouw: “laat ze nu zoeken”.

Die komt met de vraag: “U bent zaterdag in Typhoon Lagoon geweest?” Klopt.
“U bent gisteren in Epcot geweest?” Klopt.
Het duurt enkele minuten
“Een kaartje is gisteren niet goed gescand? “ Klopt ook een lichte hoop komt opzetten.
Weer een minuut later:
“I think I found it” echt? “Yes, realy, may I have your credit-card” en even later teken ik voor een negatieve afschrijving van Visa(Visa versa, in dit geval) en ik krijg een splinternieuw ticket. snel de tickets getekend en de nummers genoteerd.

“you deserve a giant hug miss” zeg ik op mijn beste Engels. Stiekem hoop ik dat ze uit haar hokje komt zodat ik haar echt een knuffel kan geven, want ze is niet verkeerd en op mijn leeftijd wordt je steeds minder kieskeurig :P .
Ik krijg echter alleen een zeer vriendelijke glimlach en een “have a nice day”
Opgelucht stappen we het park in en na 4 uur happily glijden, raften, dobberen en zonnen besluiten we onszelf te trakteren op een lunch in het Rainforest Café. We hebben tenslotte $ 268,00 bespaard 8) .

Na 15 minuten gewacht te hebben kunnen we aan tafel. Waarom nog zo lang wachten? geen idee. heel veel bediening staat uit zijn of haar neus te eten en ca 70 % van de tafels is leeg. Maar ondertussen is mijn visa in de winkel weer geplunderd door mijn lieftallige echtgenote :wink: .

We moeten lang wachten op het eten, maar het smaakt allemaal prima en we gaan weer een paar uur naar onze Condo. Na het brood eten gaan we naar Disney Quest en spelen we allerlei spellen en paps en mams flipperen weer eens anderhalf uur.
Na een lekkere jus van de chees factory gaan we naar “huis” en later naar bed.


Dag 5 25 juli 2006 Expedition everest

Vandaag gaan we richting Animal Kingdom. Om 9.00 staan we voor de tree of life en genieten van de openings ceremonie. Als de touwen weggaan lopen we richting Expedition Everest. Hier is het een enorme chaos. Wat blijkt: de atractie doet het nog niet. Ze zijn hem al wel aan het testen. We halen 4 fastpassen voor 10.10 we gaan in de rij staan bij Kali River Rapid die om 9.30 open gaat als we hier druipnat uitkomen gaan we door de Tiger trek.

Dan is het tijd voor Expedition everest. Mijn dochter die de Pegasus in de Efteling maar net in durft gaat mee. Mijn vrouw blijft achter. Wat een geweldige achtbaan. Het stuk achteruit voegt echt iets toe aan de baan en de effecten zijn ontzettend mooi! Mijn zoon gaat nog een keer alleen met de overgebleven fast pass. We kopen een foto waar wij drieën leuk opstaan. De enige foto die we gekocht hebben. Ik geloof sat er in de diverse waterparken wel 50 van ons gemaakt zijn.

Ik wil graag in Dinosaur maar de rest wil niet mee en wil zich dan in Dinoland vermaken (Ze zijn zich vorig jaar rot geschrokken in deze atractie ). Aangekomen bij Dinosaur gaat mijn zoon toch mee. Best een heftige atractie is dit wel.
Ondertussen is mijn dochter van 8 alleen in Primeval Whirl gegaan en is nog niet terug als wij mijn vrouw bij de uitgang van deze baan terugvinden. Mijn vrouw vindt het best eng en maakt zich (net als ik) een beetje zorgen. Maar op dat moment komt mijn dochter vrolijk huppelend aanrennen. “het was druk mam, maar wel leuk” Ik ben wel blij dat ik niet mee hoefde, want ik haat spinnenede achtbanen maar zij is er dol op.

We gaan naar Kilemanjaro safari’s en eten daarna wat bijTusker House. Daarna gaan we naar The lion king en dan naar It’s tough to be a Bug. Lachen. Heel onze familie zit op het puntje van onze stoelen omdat we weten wat er op het eind komt 8) .

Daarna gaan we ons opstellen voor de parade, die we vorig jaar 2 maal gemist hebben vanwege de Electric storms. De parade is heel leuk. En na wat shoppen in de winkeltjes gaan we naar ons appartement. We kopen bij de publix wat soup, worstjes en brood en na wat lezen en spelen met de in Downtown gekochte Lego gaan de kinderen op tijd naar bed en ook wij liggen er voor 22.30 in. D’r stond een grote stereo in ons eerste appartement en deze hebben we heel veel aangehad en bijna geen TV gekeken. Ook wel eens lekker van die radioprogramma’s met problemen van luisteraars en dan zo’n Amerikaanse Tineke met zo’n belerende zalvende stem. En lekkere muziek natuurlijk.

Van dit soort teksten tussendoor: (let niet op de spelling maar op deze manier ging het continue)
“You gonna Marry for the third time? Oooohhh, good for you, may god stand next to you and bless you”
en
“I did’t listen to my mum” “ooohh, you didn’t listen to your mum, shame on you. You should listen to your mam at all times. :cry: :P :wink:

26 juli Dag 6 Islands of Adventure en Universal Studios.

We zijn allemaal weer op tijd wakker en aangezien we in Amerika zijn bakt papa spek bij het ontbijt, daarna rijden we naar de enorme parkeergarages van Universal en parkeren voor 10 dollar bij spiderman. Redelijk vooraan. We laten ons via de banden rollen naar de Citywalk en lopen door naar IoA. Ik heb vooraf kaarten via internet bestelde tweedaagse Two park tickets met drie dagen extra en mijn dochter van acht gratis voor $ 300,00 dollar.
Best wel zenuwachtig lopen we naar de automaat met ons bevestigingsnummer en de Visa kaard in de hand. (Waarvan de strip niet meer zo best is en die de afgelopen dagen soms niet werkte) Maar het werkte allemaal uitstekend en om 8.40 stonden we in een reeds voor de officiele openingstijd. Het openingsgebied is prachtig.


We besluiten tegen de klok in te lopen. En starten met Cat in The hat. Leuk maar voor een peuter/kinderatractie erg hard draaiend en zo dol als een konijn kom ik eruit. Daarna ga ik met mijn dochter in One Fish, two fish. Het is een kleinere uitvoering van de Dumbo attractie maar die vissen spuiten je druipnat en het is nog geen negen uur en ik ben al nat. Daarna doen we de minimonorail (T.H.T.I.T.S.T.R) we mogen opnieuw instappen en doen beide tracks. Het is leuk, maar ik vind Seus Landing erg schreeuwend en de figuren zeggen ons Europeanen zeer weinig.

We lopen nu The last Continent in en sleuren onze tegenstribbelende kinderen Poseidon’s Fury in (slechte ouders, hè :twisted: )

We zijn de eerste, en enige, gasten en krijgen een privé show. We treffen net een assistent die het extra spannend maakt (en de kinderen zijn al bang) en zich tegenover ons vieren net zo uitslooft alsof de hele zaal gevuld is. Inmiddels lopen er 4 castmembers met ons mee die gezien hebben dat de kinderen bang zijn om ons te begeleiden en gerust te stellen. Wat een schitterende attractie is dit zeg. Ook de kinderen vonden het prachtig en later in de week zijn we er nogmaals in geweest. Het was toen vol en dan is de beleving toch veel minder intens.

Daarna ga ik in The Duelling Dragon’s Ice. De wachttijd is 5 minuten, niet wachten, maar lopen! Wat een enorme wachtrij is dit zeg. Prachtige baan overigens. Later in de week doe ik ook nog Fire, deze vind ik wat heftiger.
Na een bezoek aan The Flying Unicorn (kinderachtbaan) gaan mijn zoon en ik in Jurrassic Park, de wachttijden zijn nog steeds nihil.
Wat een geweldige atractie. Drijfnat maar tevreden komen we uit de attractie. Dan komen we bij de Pteranodon Flyers. Daar mag voortaan jong en oud in en de wachtrij is derhalve al 40 minuten. In tegenstelling tot Disney waar aangegeven wachtrijen altijd korter uitvallen dan aangegeven kloppen hier de wachttijden wel.

Na nog wat gespeeld te hebben in Camp Jurassic gaan we wat eten in Thunder Falls Terrace. Prima eten. De kinderen trekken hun badkleding aan want we gaan in popey’s wateratractie en tot ons onderbroek doorweekt komen we er uit. Mijn schoenen bevatten meer water dan de rijn en de maas samen maar hij is wel leuk. Aangezien de wachtrij van de Ripsaw Falls buitenaards is geworden gaan we terug naar ons condotje.

We eten weer in onze Condo en na het eten gaan we terug naar Universal, we parkeren bij King-Kong 8 halverwege de rij en we gaan naar Universal. Het is al 18.30 en de wachttijden zijn lang en we gaan naar Lucy Ball en ET (schitterende atractie) en lopen naar MiB maar daar is het veels te druk. We bekijken wat winkeltjes en stellen ons om 21.00 op voor het meer. We snacken nog wat tijdens het wachten en de tijd gaat vlug voorbij, vlak bij ons staat een vrouw die nerveus rondom zich heen kijkt en naar haar man blijkt te zoeken. Ik zag vanmorgen vroeg de foto’s van Marisca en dit blijkt Marisca te zijn. (De wereld is klein)


De show is een reclamespot voor alle oude films van Universal met wat vuurwerk. Hij is onderhoudend maar kan niet tippen aan Wishes e.d.

Moe maar voldaan gaan we naar huis en naar bed. Het was wel heel druk op de weg en we hebben er ruim een uur over gedaan om thuis te komen.

Dag 7 Donderdag 27 juli 2006 Universal Studios en Islands of Adventure (een klapje legt een heel park plat)

Vandaag gaan we eerst naar de Studios. Mijn zoon wil zo ontzettend graag in Man In Black dus gaan we in de ochtend naar de Studios dan is het nog niet zo druk. Voor negenen kunnen we ook weer het park in. We doen eest Jimmy Neutron. Wat een hypernerveuze stuiterende atractie is dit! Man, ik ben nog van de generatie dat Lassie, Flipper en beertje Colarcol werd uitgezonden voor de jeugd. Dit visuele en verbale geweld kan mijn brein niet bijhouden.

Met draaiende ogen en half hyperventilerend stap ik uit deze ADHD attractie (mijn zoon heeft ADHD en die vond hem dus prachtig 8) . We besluiten over te steken en komen in de gevangenis van Schrek terecht. Deze atractie vind ik schitterend vol met droge humor. In de eerste ruimte begint deze humor al met pinokkio en de drie biggetjes en de manier hoe verteld wordt wat je wel en niet mag.

Breed lachend en enigszins gekalmeerd komen we uit deze attractie. Op naar Men in Black want mijn zoon begint te stuiteren, zo graag wil hij in deze attractie. Van deze attractie wordt ik niet warm of koud, geef mij maar Buzz, die is veel leuker. Mijn zoon gaat nog eens terwijl mijn dochter van haar geld (lees mijn Portemonnee :wink: ) een ketting koopt.

Nu gaan we naar Jaws, op zijn Brabants: Kaaileuk! Ouderwets maar lekker. Dan Earthquake, lang wachten, in de eerste ruimtes moeten we al het geneuzel aanhoren. Ik ben niet zo’n filmfreak en al dat slap geleuter over hoe je bij de film genept wordt is aan mij niet besteedt. Maar dan, de tram in; en dit vind ik wel leuk. Het gerammel, het plafond, vuur, water. Mooi gemaakt.

Nu splitsen we ons. Mijn vrouw en kinderen gaan naar ET, Woody Woodpecker en de speelplaatsen in de Kids Zone. Ik ga eerst via de single riders laan naar de Mummy, ik zeg het eerlijk, mij viel ie tegen. Ik vond Expedition Everest veel beter en wat heftiger.
Daarna nog Twister gedaan, ook dit vind ik wel aardig en grappig. Vooral die koe is geinig.

De familie herenigt zich en we gaan over naar Islands of Aventure. Fout!!!! Ik wil graag spiderman en De hulk en met zijn allen (behalve mijn vrouw) de Ripsaw falls doen. Aangekomen in Islands of adventure lopen we eerst naar de falls….. Dicht, dicht? Kapot? Nee meneer Electric storms. Electric storms? Waar? Wanneer? Dat ene klapje 5 minuten geleden en die paar druppels regen? Dan maar terug naar spiderman. Kapot. Dan lopen we verder maar alle atracties zijn dicht. We gaan in Cat in the hat, zowat de enige atractie die open is. Terug naar Spiderman want die is weer open. Mooi, kan ik via de single riders line in spiderman, de rest wil toch niet.

Wordt net voor mijn neus de Single riders lijn gesloten :cry: . “Want iedereen wil nu in spiderman” Ja, nogal logisch d’r is geen een andere atractie meer open! Hier zakt mijn broek vanaf! Dat zo’n schitterend park na één enkel rommeltje kan veranderen in een bagger park. We lopen nu via Dinosaur land naar Poseidon’s furie. Onderweg komen we langs de Sinbad show. Over 40 minuten begint de show en het begint nu wat te regenen (het vage onweer is weg) . We verwachten dat de zaal wel zo open zal gaan vanwege de regen. Wij zijn niet de enige die dit denken maar wij denken niet zoals de gemiddelde Universal Castmember. Een man gaat 25 minuten voor aanvang naar binnen om te vragen of de zaal niet openkan omdat het steeds harder begint te regenen.

Aan zijn sarcastisch opgestoken duim kunnen wij zien dat de castmembers dit niet van plan zijn. Volgens hem hangen ze met zijn tienen tegen een muur te ouwebetten. 20 minuten voor aanvang komt een castmember naar buiten, hij wordt toegejuicht. Maar hij komt alleen even controleren of het touw nog wel goed vastzit en vlucht dan weer naar binnen. 13 minuten voor aanvang komt een in poncho gehulde dame naar buiten en rolt heel langzaam het touw voor de ingang weg (dit is nog niet het touw voor de wachtrij) Heel langzaam loopt ze nu naar de morrende wachtrij toe en opent het touw. Eindelijk, droog. Van zo’n mentaliteit begrijp ik niets. Als het regent open je die ruimte toch iets eerder. Zeker als je klaar bent.

Na de show besluiten we dit park te verlaten, want de inmiddels geopende attracties hebben gigantische wachtrijen. We besluiten zondagmorgen terug te gaan voor de nog niet gedane attracties. We gaan nog een hapje eten bij het hardrockcafé. Lekkere muziek, plastic tafelkleedjes en uit een mandje eten, wat wil je nog meer.

In de avond in ons (ruime) hokkie wat spelletjes gedaan en naar bed.


Persoonlijke noot

Nog even over dat onweer in IoA. Velen van jullie zullen zeggen. Het is maar goed dat ze die dingen sluiten, het is voor je eigen veiligheid. Dat is ook wel, maar het onweer was toen zo ver weg en d’r is echt maar één vage klap te horen geweest.

Verder heb ik steeds meer het idee dat het de parken niet zo zeer gaat om de veiligheid van de bezoekers, maar om de veiligheid van hun portemonnee. En dan doel ik op de aanklaagmaatschappij. Ze zijn doodsbang dat als er iets gebeurt ze aangeklaagd worden. Ik vind dat de hele maatschappij hiervan doorspekt is.

Misschien dat ik spoken zie, maar het continue sorry zeggen als ze maar denken dat ze tegen je aanloopt is hartstikke aardig en geeft me een goed gevoel. Maar volgens mij zijn ze gewoon doodsbang dat je valt, iets breekt en een advocaat op hun nek stuurt. (Langs de Busines 41 in Bradenton zaten diverse van dit soort advocatenburo’s)

Als je de supermarkt uitloopt en 1 voet op de parkeerplaats zet, trappen in een straal van 50 meter over het algemeen alle automobilisten op de rem. En wachten tot je bij je auto bent. In de parken wordt je voor allerlei dingen gewaarschuwd, en zeker om geen armen, benen, hoofden, ge…..delen en andere dingen buiten te steken. In de toiletten breek je letterlijk je nek over de gele kolommetjes waar op staat slippery when wet in 4 talen. Nou, die dingen staan 24 uur per dag in de toiletten en zo schoon zijn ze nu ook niet altijd .

Tot zover mijn persoonlijke observatie en mening over iets wat me vorig jaar al opviel, maar me dit jaar nog veel meer opviel. Het verbaast me dat de honkballen nog niet omhuld zijn met spons want die vliegen me toch met een vaart de tribunes in. Misschien een idee voor de Amerikaanse sportfan: Zo’n ding op je laten komen en de slagman aanklagen. ( :twisted: :wink: )

Dag 8 Vrijdag 28 juli 2006 Blizzard-MGM (Braziliaans gejoel) .

Vandaag weer twee parken op het programma, eerst Blizzard Beach, Beredruk, maar na een paar uur gedobberd en gespeeld te hebben terug naar ons stekkie, lunchen daar en dan om ca 16.30-17.00 op naar MGM.

Om 18.30 begint de, vorig jaar overgeslagen, stuntshow. Goed voor de nodige stunts en verassingen en ik vind hem onderhoudender dan de Indiana Jones show. Hierna splitsen we ons weer, ik ga naar de Rock en rollercoaster en de rest naar de Muppets. R&R vond ik een positieve verassing. De diverse commentaren waren niet altijd onverdeeld positief maar ik vond hem verrassend goed. Niet te intens, lekker soepel, en de theming is leuk gedaan. We komen elkaar weer tegen op de terrassen van Sunsetboulevard. Door de wachttijden die gemiddeld zo’n 50 minuten zijn is het 19.15 geworden en besluiten we rustig wat te eten en dan op naar, waar we voor gekomen zijn: Fantasmic!
Het is een hete dag en er zijn vandaag liters water doorheen gegaan en voor aanvang van de show moet mijn dochter nog 5 keer naar de wc :lol: .

Het is 20.00, dus een uur voor aanvang, maar de tribune zit al voor 80% vol :shock: . Wij zitten links van het midden op de ca. 10e rij. Rondom ons heen zitten diverse groepen tiener brazilianen die na, de door iedereen meegedane, wave in het portugees liederen naar elkaar beginnen te zingen. Heel leuk, en zo gaat de tijd ook nog eens vlug voorbij.

De show is zoals gebruikelijk Super en na afloop kopen we bij de hoed nog wat pins,. Daar struikelijken we letterlijk over de Brazilianen, want de trappen voor de hoed is blijkbaar een verzamelplaats. Daarna gaan we moe maar voldaan naar huis.

Dag 9 Zaterdag 29 juli 2006 Magic Kingdom.

Vandaag gaan we naar Magic Kingdom. Gezien het late uur gisteren kijken we vandaag wel hoe lang we het vol houden. We zijn wel weer vroeg wakker en voor negenen staan we voor de poort. Na de openings ceremonie mogen we onder het station door, maar moeten voor de ingang van frontierland weer wachten. Het is nog geen 9.00. Klokslag 9.00 lopen we achter een zeer hard lopend (“U mag niet rennen” ) Castmember aan richting splash Mountain. Een ander , vrij stevig, castmember kan haar niet bijhouden en mijn dochter moet rennen. Als ze weg is lopen we rustig het laatste stukje naar splash en als een van de eerste stappen wij in een van mijn favoriete MK attracties. (Mijn vrouw houd niet van steile vallen en slaat “boomstammen” en achtbanen consequent over)

Daarna big thunder mountain waar nu ook mijn dochter nu in durft. Dan in Pirates, jungle cruise, The haunted Maison, Peter pan en Mickeys Philharmagic allemaal zonder noemenswaardige wachttijd. Daarna Fast pas getrokken voor Pooh en ondertussen in Sneeuwwitjes Horror show . Dan Pooh bestegen. Het is nu ca. 11.30 en we hebben veel van onze favorieten al gedaan. We gaan wat eten bij Pinoccio(lekker rustig nog).

Veel attracties leken nu nog leuker dan vorig jaar omdat je het allemaal al kent en je nu meer ziet. Je bent niet meer zo onder de indruk en kunt het daardoor allemaal wat bewuster beleven. Philharmagic hebben we nu 4 maal gezien en het blijft de beste en leukste 4d attractie die ik ooit gezien heb.

Na het eten gaan we naar Tomorrow land. We nemen FP voor Buzz en gaan ondertussen in de Transit Authority, deze monorail is leuk om te doen en zorgt voor wat rust in het jachtige bestaan van een pretparkbezoeker. Daarna Mijn nostalgische nummer 1: Carroussel of progress, hij blijft leuk en als je nagaat dat hij uit 1966 stamt is het (natuurlijk met wat aanpassingen) is het een geweldig staaltje techniek. We kunnen inmiddels nieuwe FP nemen en nemen ze voor Space mountain. We kunnen er pas over een paar uur in maar we kijken wel of we er dan nog zijn.

Nu gaan we in de altijd leuke Buzz Lightyear, mijn dochter is de winnaar met een paar honderd duizend punten. We gaan voor de speedway, alwaar we een half uurtje moeten wachten en met een lichte gehoorbeschadiging en een neus vol dieseldampen :wink: gaan we verder naar Toontown al waar de ouders rustig in de schaduw wachten op de kinderen die in Goofy’s achtbaan en in Donalds Boat gaan. Het is weer flink warm dus de flessen water vliegen er weer doorheen.

We nemen de trein en stappen uit om in de club van Yazoo en Yago te gaan kijken, altijd leuk. We gaan nu naar Casy’s Corner om wat te drinken te halen en hier spltsen we ons. De dames gaan winkelen (iets wat we tussendoor ook al regelmatig doen, maar ja, vrouwen krijgen daar blijkbaar nooit genoeg van :D ) en wij gaan naar Space Mountain met 4 FP voor 2 man. We spreken weer af in de “filmzaal” naast Casey’s Corner.

Aangekomen bij Space Mountain wacht ons een teleurstelling, hij is kapot. We kijken even in de winkel en de arcade bij de uitgang en lopen dan nog eenmaal naar de Castmembers waarvan er een net belt met zijn collega’s binnen. En ja hoor, hij kan weer open. We zijn niet de enige met een FP en na 10-15 minuten wachten zitten we in een Goud-van-Oud achtbaan. We doen hem nog een keer en zoeken dan de dames op en gaan wat eten in The Plaza Restaurant en gaan dan terug naar onze slaapplaats.

Nog even langs de supermarkt natuurlijk en na een rustige avond naar bed.
De komende dagen is de tijd voor wat waterparken en wat herhalingen. We hadden een 7+6 Magic your way ticket en een Universal 2-dagen twee parken + 3 dagen extra. Dus we hebben nog mogelijkheden genoeg.

Dag 10 Zondag 30 juli IoA en Magic Kingdom.

Eerst naar IoA voor de nog niet gedane atracties en wat herhalingen. We gaan nu links om en ik ga alleen in de Hulk. Wat een super achtbaan is dit. Je zit prettig en als je je hoofd tegen de stoel houd aangedrukt heb je geen last van het schudden. Na een keer of zeven de wereld van de andere kant gezien te hebben stap ik weer uit. Gek, vorig jaar stapte ik niet in Kraken omdat ik een hekel had aan op-zijn-kop-achtbanen en na Phantasialands Black Mamba in mei beleefd te hebben kan ik er geen genoeg van krijgen.

Dan op naar Superman, op het laatste moment besluit mijn zoon ook mee te gaan. En daar heeft hij geen spijt van! Deze 3-D dark-ride is een geweldige topper. Er gebeurt zo veel, echt een totale overrompeling. Een absolute must voor de pretpark-liefhebber.

Dan de Ripsaw-falls. Mama gaat niet mee vanwege de hoge val en met zijn drieën gaan wij door een totaal lege en lange wachtrij op zoek naar de ingang. Na onderweg nog twee verdwaalde tienermeiden op sleeptouw te hebben genomen volbrengen wij deze “queeste” en stappen in om na ruim 5 minuten doorweekt weer uit te stappen. Splash-Mountain is leuker maar deze is ook niet slecht.
Mijn vrouw, die jalours is op onze “wet-suits” gaat met mijn dochter in de Bluto-raft-ride en mijn zoon en ik gaan hen vanaf Olives Boat nog wat natter maken

We lopen verder, Ik loop door naar De Duelling dragons achtbaan om Fire te beleven en de rest gaat naar het Discoverycenter. Fire is in in mijn beleving intenser dan Ice en enigszins gedesorienteerd waggel ik terug naar het Discoverycenter. Daar is de rest dino-eieren aan het onderzoeken. We gaan verder naar de kinderachtbaan en dan richting Poseidon’s Furie. Nu is de zaal bomvol en dan is de attractie behoorlijk minder intens en spannend dan toen we hem met zijn vieren deden. Maar het blijft een spectakel.

De kinderen doen nog eens The Cat in the Hat en om half twaalf lopen we richting City-Walk om daar een pizza te eten en dan terug naar Lindfields boulevard voor een relax-middag.

Nog even over het parkeren in Universal. Betaal geen 5 dollar extra voor Prefered parkeren, wij hebben het 1 keer van de 4 keer gedaan en stonden toen het verste weg van allemaal. Nl. op King-Kong 3 maar dan als laatste auto in die rij. En toen was het stuk lopende band bij King-Kong ook nog dicht vanwege onderhoud. Nee, dit is pure oplichterij.

In de avond gaan we naar Magic Kingdom. Als we aankomen is het druk.
We gaan eerst naar Pirates, door de hoge capaciteit is hier de wachttijd maar zo’n 20 minuten. Dan krijgen we een hoosbui en we schuilen bij Sleepyhollow op het terras en bestellen daar wat drinken. Daar wordt een meisje voor het eerst op de kassa gezet en haar begeleider zegt: ik ga, jij red het wel en ze gaat helemaal alleen de kassa draaien. Ik zeg “je hebt geluk, je eerste klant kun je in je eigen taal toespreken” , ze is namelijk Nederlandse en loopt via de Horeca-opleiding 6 weken stage in WDW. In MGM zijn we nog een meisje tegengekomen in een winkel.

Na een half uurtje is het droog en we gaan op zoek naar een niet zo drukke attractie en belanden in Mickeys Filharmagic en Itt’s a Small world. Dan is het tegen achten en we gaan een goed plekje voor Wishes zoeken vlakbij een toilet (voor dochterlief die vandaag weer veel water heeft gedronken :D ) Ik ga zovast staan en dan komt de lichtparade vlakbij langs en de andere gaan hem bekijken. Ik was vergeten hoe lang hij duurde en krijg hem zelf ook nog aardig mee als hij om het plein bij het kasteel heendraait. We staan namelijk voor de toiletten bij het Plaza restaurant en hier heb je een prima zicht op het kasteel.
Wishes is weer geweldig en we gaan weer tevreden naar huis. We gaan met de boot richting de parkinglot en krijgen onderweg nog een aantal prachtig verlichtte speciale boten te zien in de vorm van dolfijnen, draken e.d. Het park is vandaag voor de eigen hotel bezoekers tot 2 uur in de ochtend open :shock: .

Dag 11 Maandag 31 juli 2006 Blizzard Beach en Epcot.

Vandaag plannen we een wat rustigere dag eerst naar Blizzard Beach (lekker rustig vergeleken met de afgelopen keren) en dan willen we gaan Mini golfen bij Santa’s winterSummerland. Blizzard is weer heel leuk en aangezien we vorige week maandag ook al zijn geweest hoeven we vandaag geen nieuwe sticker te kopen voor onze beker. (hier has een kassa medewerker ons vrijdag al op gewezen) Dus als echte Nederlander profiteer je hiervan :P .

Na afloop gaan we naar de Boardwalk alwaar het erg mooi maar ook erg heet is en al vlug zitten we in ESPN Café alwaar de kinderen aan tafel met een aanwezige playstation met scherm in de wand kunnen spelen. Ook hiet komt het eten weer op een papiertje in een mandje. Behalve mijn in het vet druipende steak. Maar ik heb tenminste wel wat groenten.

Middags rustig aangedaan en rond een uur of 4 begint het enorm te onweren met één lange enorme hoosbui. Twee huizen verder slaat de bliksem in en gaat een alarm af. Even later draven diverse brandweerauto’s op en pas een klein uur later krijgen ze het alarm uit en drupen ze (letterlijk z**knat van de regen) af. Rond half zeven regent het nog steeds licht, maar we besluiten toch richting de golfbaan naast Blizzard te rijden. Het onweer is weg en als we in de auto stappen is het droog.

Maar op het Disneyterrein begint het weer te regenen. Ik stap toch uit en vraag aan 3 gezellig keuvelende Cast-Members, die samen 240 jaar oud zijn :P , wanneer de baan weer open gaat.

Dat kan wel een klein uur duren, niet vanwege de regen maar vanwege de “Thunderstorms”. Daar gaat ie weer, dat oneer is al een uur weg. Maar goed het is nu al half acht en we besluiten het er op te wagen dat het droog wordt en gaan naar Epcot voor Illuminations. (We hoeven niet meer voor het parkeren te betalen) Daar aangekomen regent het weer wat harder en verlaten hordes bezoekers het park. Met kapotgescheurde Disneyzakken om onze schouders lopen we toch Epcot in en bezoeken eerst Spaceship Earth. Als we hier uitkomen regen het nog iets harder. We vragen of de show doorgaat en als dit bevestigt wordt kopen we toch maar 3 regencapes voor vrouw en kinderen.

Niet voor pa, die is stoer en laat zijn gespierde torso nat regenen 8) . Oh nee, mijn schouders en bovenrug zijn bedekt door een stukje geel Disneyplastick.. Het is half negen en we gaan staan bij de showcase Plaza ter hoogte van een shop. We zijn een van de eerste en hebben een onberperkt zicht op het gehele meer. Om tien voor negen stopt het met regenen en het is nu wel iets drukker rondom het meer geworden maar toch lang niet zo druk als vorig jaar toen we 35 minuten voor aanvang bijna geen fatsoenlijk plekje meer konden vinden.

We hebben illuminations nu perfect gezien en we verlaten het park en gaan richting bad en bed.

Dag 12 Dinsdag 1 augustus Typhoon Lagoon en Minigolf in Santa’s wintersummerland.

Vandaag gaan we eerst nog eenmaal zwemmen in Typhoon lagoon. Hier is het ook niet abnormaal druk meer. Dan naar Downtown Disney. We bezoeken nu het deel bij DisneyQuest en gaan eerst eten bij Bongo’s. Geen wachttijd en lekker rustig eten van echte borden! Lekker rijst en groenten en het vlees is ook niet zo vet, Een aanrader.

In de avond gaan we dus golfen en nemen in wintersummerland de winterbaan. Het verhaal is dat Santa op vakantie ging, In Florida terechtkwam tijdens de Blizzard en daar zijn caravan neerzette en tweegolfbanen neerlegde. Ze zijn practig aangekleed en als je speelt gebeuren er allerlei dingen. Heel leuk voor de kinderen.

Na anderhalf uurtje terug naar onze “caravan”.

Dag 13 woensdag 2 augustus afscheid van Disney.

Vandaag moeten we verhuizen van Kissemee naar Bradenton. Omdat we Test-Track door omstandigheden nog niet gedaan hebben en nog een bezoek aan disney over hebben besluiten we toch nog even naar Epcot te gaan. Eerst gaan we de sleutel wegbrengen. Dit kan gelukkig een mijl verder op de 192 tegenover de Publix voor de 27.
We ontbijten vandaag niet in onze condo maar besluiten het buffet bij Ponderosa te gaan doen. Nou valt dit even tegen. Het is druk, het ruikt er niet al te fris en de sfeer is rommelig. Later hebben we voor een paar centen meer betere ervaringen opgedaan, maar daarover later.
Na het ontbijt gaan we dus voor de laatste keer naar Disney. Epcot is weer eerder open gegaan voor de hotelgasten maar het is toch nog niet zo heel druk. We lopen gelijk door naar Test-Track en besluiten ondanks 25 minuten wachttijd toch 4 FP te nemen. Mijn dochter wil er namelijk niet in en we durven haar niet alleen te laten en gaan gewoon om de beurt.

Eerst kunnen we nog een half uurtje kijken en spelen in Innovations. Dan ga eerst ik en dan mijn vrouw in Test-Track. Zij is niet zo’n achtbaan-Freak maar de auto’s van TT gaan niet naar beneden dus ze heeft het aardig “overleefd”. We gaan nu naar the land, nemen een FP voor Soarin, gaan in The circle of live en Figment en dan in Soarin. We zitten nu op rij 2 en de bungelende schoenen voor onze neus maken de beleving toch wat minder leuk dan op rij 1.

Daarna eten we wat bij Seasons in the land, winkelen nog wat en lopen dan naar onze auto. Dag Disney Tot……. Tja, tot wanneer? Vorig jaar zeiden we tot over 5 jaar en dit jaar stonden we er weer 8) . Deze keer zeggen we maar gewoon tot ziens. (maat tot 2008 zal het wel zijn )

We rijden in anderhalf uur naar ons appartement. De routebeschrijving klopt niet helemaal maar na een telefoontje naar de receptie van ons appartementenpark blijken we twee complexen te ver te zijn, 200 yards terugrijden en we zijn er. Om 15.00 zitten we in ons huisje dat iets kleiner dan de vorige maar nog altijd groot genoeg en met twee badkamers en inloopkasten waar moeder de vrouw alles op kan hangen wat ze wil :) .

Papa gaat met de kids winkelen in de aangrenzende Albertsons supermarkt. Een gigantische supermarkt met bijna alleen maar spullen die ze in onze supermarkten ook hebben, maar dan 10 keer zo groot. Als ik van het brood naar de melk loop kost het me zo’n kleine 5 minuten en als ik vraag waar de Jelly staat blijkt dit tegenover het brood te zijn. #$%^, kost me weer 10 minuten :wink: . We gaan zwemmen en eten brood in onze Condo (of omgekeerd, dat ben ik kwijt)
Het zijn twee zwembaden vlakbij elkaar. Er is een “clubhuis” bij waar constant iemand aanwezig is.
Het complex ziet er allemaal keurig uit en tevreden gaan we naar bed.

Dag 14 Donderdag 3 augustus. Strand en Tampa Bay Devil Rays.

Vandaag gaan we eerst naar het strand. We rijden naar Anna Maria eiland ca. 5-10 minuten rijden van ons vakantiestekkie. We reiden een stukkie op het eiland en vleien ons dan neder op het zand. Ik huur een paar stoelen en een zonneplu bij een breedgescgouderde chocoladepasta bruine Baywatch hunk voor paps en maps en de kinderen gaan pootje baden in de zee. Ook de overige badgasten gaan niet verder dan hun middel in de zee.

De kinderen spartelen wat en wij puzzelen en suzzelen wat. Op een pier zijn wat kinderen aan het vissen en ze vangen aan de lopende band.
Na ruim 2 uur begint de vermoeidheid bij pa toe te slaan. Je leest het goed de vermoeidheid slaat toe. Van twee uur niets doen wordt ik doodmoe en zie ik er uit of ik de Iron-man trithlon volbracht heb. De eerste 12 dagen van deze vakantie ben ik continu in beweging geweest, was elke dag rond 7 uur op heb gerakt door 8 verschillende parken, als de anderen rusten ging ik naar de supermarkt, soms hooguit een uurtje lezen. En nu…., na een paar uur op mijn luie r**t weet ik niet meer waar ik het zoeken moet, ik heb pijn in mijn benen, rug en andere lichaamsdelen waarvan ik nooit geweten heb dat ik ze had :P .

Even serieus, thuis ben ik altijd bezig en nu op 3 augustus kom ik eindelijk tot rust, dit is mijn lichaam niet gewend en de vermoeidheid slaat toe. We gaan terug, eten en zwemmen wat (pa slaapt nog twee uur :oops: ) en enigszins uitgerust vertrekken we richting ST.Petersburg voor een basball wedstrijd van de TampaBay Devil Rays tegen de Detroit Tigers. Eerst moeten we de enorm hoge brug over de Tampabaai over, wat een gevaarte!, en na een klein uurtje staan we vlakbij het enorme Philedelphia smeerkaaskuipje geparkeerd.
Het is half zeven en om kwart over begint de wedstrijd. We eten wat, slenteren wat, kopen wat souvenirs en doen eigenlijk zoals de meesten daar doen.

Het is niet zo druk en de wedstrijd is oer en oersaai, jammer want vrijdag en zaterdag hebben we de games op TV gezien en zijn ze veel spannender en van die op zondag valt de beslissing pas in de 10e inning en winnen de Rays met 7-6. Rond negen uur is mijn dochter zo moe dat we besluiten naar huis te gaan het is 1-0 voor de bezoekers (de Rays winnen uiteindelijk met 2-1. Ik raad iedereen om een keer te gaan kijken. De beleving is heel anders dan de vaak agressieve sfeer bij voetbalwedstrijden in ons land.
Inmiddels bliksemt het overal rond de baai en de terugreis levert een spektakel op dat nog mooier is dan de vuurwerkshows in Disney. Rondom ons heen schieten de bliksemstralen naar beneden, de een nog mooier dan de andere. We komen echter geheel droog terug in ons vakantiestulpje.

Dag 15 Vrijdag 4 augustus strand en winkelen.

We hebben deze dagen bewust eraan geplakt om het rustig aan te doen (met alle gevolgen van dien, Zie gisteren :D ) Dus vandaag kan ik kort zijn. In de ochtend een (ander) strand bezocht op Anna Maria Island waar we na een uur weggejaagd worden door regen. En daarna als we naar de Prime Outlet Ellenton willen dat aan de 301 richting het noorden gelegen is begint het zo te hozen dat ik in staking ga :twisted: ik zet de auto op de parkeerplaats van de Desoto Square Mall die vlak bij onze Condo aan de 684 Cortes road ligt. Dit winkelcentrum is niet zo mooi maar de foodcoart is prima en mijn vrouw weet bij Maecy (of zoiets) mijn Visa toch flink aan het huilen te krijgen.
Daarna gaan we nog enkele uurtjes zwemmen en wat TV kijken en naar bed.

Dag 16 Zaterdag 5 augustus Myakka National Park en Prime outlet Ellenton.

Eigenlijk kriebelt het een beetje om naar de Everglades te rijden en ik vraag aan een medewerker van het complex of het de moeite is om erheen te rijden. Ze zegt dat het al gauw zo’n 3 en een half uur rijden is en het is er erg heet in deze tijd van het jaar, ze raad me aan om naar Myakka river National Park te rijden. Dit is slechts een klein uurtje weg.
Dit doen we en om half tien zijn we in het park. De eerste boot gaat nl. om 10 uur en daarna wordt het eigennlijk te warm om nog Alligators te zien. We varen een uur met een boot op het prachtige meer dat eigenlijk een verbreed stuk van de rivier is. We zien zeer veel verschillende prachtig gekleurde vogels, onder andere enkele soorten reigers en een soort ooievaars. En natuurlijk zien we ook behoorlijk wat alligators en daar ging het ons om.
Er zijn enkele plaatsen voor op de boot en als de schipper zegt dat het enige nadeel is dat als we vastlopen op de bodem er wel eens iemand van de boot gelanceerd wordt en dat daar meestal niets meer van vernomen wordt. Mijn vrouw stuurt mij gelijk naar voren onder het mom van "daar kun je goed foto’s nemen" Jaaa natuurlijk :? :evil: :wink: .

We lopen na de tocht nog wat door het gebied maar vanwege de vandaag bijna ondraaglijke hitte besluiten we over de I75 naar de Ellenton Prime Outlets te gaan. Deze zijn van de zelfde eigenaar als die in Orlando maar mijns inziens toch wat groter. De aanwezige Swim Mart en de Clarks schoenenzaak worden leeggeplundert. De Tommy Hilfinger is erg druk en rommelig en er is geen aparte kinder afdeling zoals in Orlando. We eten wat op de foodcoart. Deze is niet zo bijzonder en eigenlijk de minste van degene die we de afgelopen twee jaar getroffen hebben.
In de loop van de middag gaan we terug, gaan weer zwemmen, eten, TV-kkijken en naar bed.

Dag 17 Zondag 6 augustus St. Petersburg Pier, Dolfijnen kijken,pakken en zwemmen

Vandaag de laatste volle dag. We doen voor onze doen héél rustig aan en we gaan om ca. 10.15 op weg naar ST.Petersburg. We komen voor elven al op de parkeerplaats aan, betalen $ 3,00 voor een volle dag parkeren. Daar kun je bij ons in Waalwijk 1½ uur voor parkeren. En volgens de cassiere is het een heel eind lopen naar de pier, maar er rijd een gratis shuttle. Wij besluiten de gehele 200 meter zelf naar de ingang van de pier te lopen.

We bekijken rustig de winkeltjes, bezoeken het observationdeck vanwaar je ver kunt kijken, eten wat en nemen om 13.00 de voor de pier gelegen boot voor een “guarranteed”dolphin watch. De boot is klein maar gezellig en is voornamelijk bevolkt door “locals” die hun nakerkelijkse uitstapje doen. Na meer als 3 kwartier gevaren te hebben langs allerlei huizen en boten van de kustwacht varen we een kleine baai in waar diverse boten racen. Ik heb de moed eigenlijk al opgegeven als iemand roept: Dolphin!! Dan blijft het wat minuten stil als ik er vlak bij de houten schotten van de kade een zie, deze komt een paar keer boven en verdwijnt dan definitief.

Als de boot wat vaart maakt springt er een dolfijn een stukje mee. En als deze verdwenen is zijn we al dik tevreden. Dan duiken er op eens een grotere en een kleintje op langs de boot en deze springen ook een tijd mee. Wat een prachtig gezicht is dit! Mijn dochter straalt helemaal. Dit is veel mooier dan een dolfinarium. We varen tevreden terug en de kinderen mogen ook nog even achter het roer voor de foto en om te toeteren natuurlijk 8) .

Dan gaan we terug want het is weer erg warm en de lucht wordt donker. St. Petersburg is een mooie stad en vlak bij de pier is een prachtig voetgangers gebied met winkeltjes en restauranjes. (we zijn hier slechts met de auto langs gereden) en het is maar zo’n 500 meter van de pier. Maar voor de Amerikanen onder ons: er rijdt een trolleybus rond waar je voor een Quarter per keer gebruik van kunt maken en waar je op allerlei plaatsen uit kunt stappen. Wij gaan hier zeker nog eens terug.

In het appartement gaan we pakken, eten en in de avond zwemmen in het zwembad. Op tijd naar bed, morgen wacht een lange dag.

Dag 18 en 19 Maandag 7 augustus en dinsdag 8 augustus terugreis.

We zijn al vroeg op (dit is niet de bedoeling maar dochterlief moet plassen en maakt, tegen haar gewoonte in, heel het huis wakker). We pakken rustig de laatste dingen in, komen tot de conclusie dat er een koffer bijgekocht moet worden, brengen de sleutel terug en stappen in de auto.
We rijden eerst baar Cracker Barrel alwaar we heerlijk rustig ontbijten. Dit is aan te bevelen. We rijden aan en om ca. 12 uur komen we aan bij the Florida Mall We winkelen nog wat, kopen een koffer, spelen wat in de Playmobielwinkel, eten wat in de deels gerenoveerde foodcoart en rijden op tijd naar het vliegveld.
De auto inleveren gaat vlot, maar bij Dollar kun je auto niet zo maar neerzetten zoals bij Alamo. Een dame loopt rond je auto met een soort “geigerteller” :wink: en na een goedkeurend knikje kun je gaan.

We gaan bij de incheckbalie staan, we zijn een van de eersten en al vlug gaat ie open. We wegen onze koffers en hoeven niets over te pakken. We checkken in en mogen zelf onze koffers zelf bij de douanebeambtes afgeven. We hebben nog tijd zat en gaan lekker winkelen en besluiten om 17.00 te gaan eten bij de Italiaan. Lekker rustig en lekker eten. We besluiten als toetje een Cinnabonroll te eten op de terminal. Nou niet dus. De aanwezige medewerkers, 2 stuks, stoppen in een oven waar er ongeveer 80 in kunnen niet meer dan 6 rollen en het afbakken duurt een half uur, en de rij is niet zo heel lang (stuk of tien wachtende elke keer). Als ik dan voor de derde keer terugkom heb ik kans dat ik er in ieders geval een kan storen.

Op dat moment komen er 2 stewardessen en 1 steward aan en die dringen voor en nemen er 3. Weg kans en ik moet nu toch echt riching terminal. Voor mij staat ook een man te mopperen en ik hoor dat het een Nederlander is. We mopperen en protesteren samen maar zijn kansloos. Hij scoort er gelukkig voor hem nog 1. Kom ik terug in Nederland, bekijk ik de foto’s in Mariska’s reisverslag blijkt dit haar man te zijn. :P 8) .

Vrij laat komen we aan bij de gate, hier is het druk want voor Gate 28 staat een lange rij voor de vlucht van LTU en die staat deels voor gate 24. Dan wordt er in de drukte omgeroepen dat de starclass kan boarden dus voor ons kan het ook niet lang meer duren. En dan horen we onze naam omroepen. Wij? Is er iets gebeurd? We blijken voor de nooduitgangen te zijn gezet en dat mag niet met kinderen. We krijgen andere plaatsen en tegelijkertijd mag de rest naar binnen. We staan nu al vooraan dus zitten zo in het vliegtiuig en hebben goede plekken net achter de wc-s dus 5 keer zo veel been ruimte dan de comfort-class en dat zonder bijbetalen :twisted: .

Ik huur een “personal ding”, slapen lukt toch nooit. Mijn zoon kijkt eerst een film en slaapt de rest van de vlucht tot het ontbijt Mijn dochter heeft niemand naast haar en gaat liggen slapen. Ik kijk een film en mijn vrouw nog een als ze klaar is met slapen.
Om ca 10.25 komen we met twintig minuten vertraging aan. We zijn vlug uit het vliegtuig en na een toiletgang en de douane en een heel lange wandeling naar de band kunnen we eigenlijk gelijk de koffers pakken. Mijn vader staat ons op te wachten en we rijden terug naar Brabant, onderweg eten we nog een broodje en dan is de vakantie voorbij. In de auto worden al de nodige zaken besproken en enkele telefoontjes gepleegd. Als ik om 13.30 thuis ben zet ik de koffers boven en werk enkele uren tot 16.45. Dan ga ik boodschappen doen en kook een snelle maaltijd. Na het eten ga ik op de computer om te zien dat er ontelbaar veel nieuwe berichten op het Floridaforum staan :shock: , kijk nog wat TV en om ca. 22.30 gaan we naar bed.
De volgende morgen wordt ik om 6 uur uit me zelf (net voor de wekker afgaat) wakker. Door gelijk het normale ritme weer op te pakken heb ik weinig last van een jetlag. Alleen ben ik zaterdag pas om 8.30 wakker geworden en zondag was het zelfs 9.30 en dat is me in geen jaren gebeurd :oops: . Hoe laat ik ook naar bed ga, ik wordt altijd tussen 6.00 en 7.30 weer wakker.



Wij hebben dit jaar een geweldige vakantie gehad, wij zijn enorme pretparkliefhebbers en hebben de eerste 12 dagen volledig gevuld met parkbezoeken: 6 Themaparken, 2 waterparken en Disneyquest hebben in totaal 18 keer een bezoek gehad. De laatste dagen hebben we wat gas teruggenomen en wat meer gelegen aan strand of zwembad en wat meer gewinkeld. Volgend jaar zit er waarschijnlijk niet in maar in 2008 willen we zeker weer gaan. Dan willen we een stopover in New York maken en dan verder een appartement of Villa in Orlando en vandaar uit wat dagtochten naar Daytonabeach e.d. Maar daar hebben we voorlopig tijd genoeg voor om dit allemaal voor te bereiden.

Groeten joost