[Reisverslag] Ta2 Gerrit: Alles is anders - Daytona Bike Week 2009

http://img13.imageshack.us/img13/4850/dbw2009dr4.jpg

Jaaaaah, ook dit keer staat het voorjaar voor ons weer in het teken van Bike Week.

Maar deze keer is alles anders. Nou ja, alles, een beetje dan. De vliegtickets zijn wat duurder, maar we vliegen gewoon weer met United. De auto is uiteraard weer de Equinox (or "almost probably for sure" similar) van unsere deutsche freunde, maar daar blijft het dan ook bij.

De accomodatie is zeker anders. Zaten we de afgelopen paar Florida bezoeken in de Sunshine Villa, Indian Creek, van Ierse Babbs en Lewsley, deze keer gaan we wat verderop.
Omdat de Sunshine zo beviel besloten we tijdens de vorige Bike Week om hem maar direct vast te leggen voor 2009. Tot onze grote verbazing stond de availability kalender op rood voor onze tijden, Maart en Oktober 2009.
Na een (paniek ;-))telefoontje met Lewsley bleek dat ze hun, en de naastgelegen villa van vrienden, samen konden verhuren voor de beide volle maanden, met een borg van 50% van de huur. Een offer you can't refuse, terecht, en met een goede vooruitziende blik op de credietcrisis.

Erg jammer, maar begrijpelijk, dus moesten we op zoek naar ander onderdak. Nu hebben we al jaren een villa top tien in de PC staan, dus dat was het eerste uitgangspunt om te gaan zoeken.
Daar staat o.a. ook de op het Floridaforum veelgenoemde Killervilla in, maar ook al heel lang één op Lindfields, die bijna aan al onze wensen voldeed, op de internetverbinding na.
En laten die nu net hogesnelheids Wifi geinstalleerd hebben. Keus gemaakt en contact gezocht met Joanne Cook, de Engelse eigenaresse.

Daar komen we al snel mee rond, en doordat we de villa gelijk 2 keer vastleggen (Maart en Oktober) krijgen we al diverse kortingen. Jacuzzi stroom gratis en voor de tweede keer ook de pool heat en korting op de huur.
Er is alleen één ding, de villa wordt verhuurd van Zaterdag tot Zaterdag, dus de gebruikelijke 10 dagen in Maart moet noodzakelijk verlengd worden. Wat een straf \\:D/, en dus zitten we vanaf 22 Februari in de Orlando Dream.

Een andere verandering is voor de doorsnee vakantieganger van minder belang, maar voor ons nog wel ingrijpend. Na jaren onderdelen voor de motoren gekocht te hebben bij Millers Custom Parts en Choppers World zijn we nu overgeschakeld naar J&P Cycles bij Destination Daytona.
NIet dat we ontevreden waren, maar J&P heeft hier een nieuwe megazaak, met een veel uitgebreidere sortering. De prijzen ontlopen elkaar ook niet veel, maar bij de laatste kon je voor $50.- een Goldcard krijgen, die je een jaar lang minimaal 10% korting geeft, en bij speciale evenementen zelfs meer.
Die is dus aangeschaft en hij heeft op de huidige bestelling zichzelf al meer dan terugbetaald. De extra weekendtas kan dus weer mee.

Verder zijn we nog zoekende om de extra dagen in te vullen, maar daarover zal ik jullie middels dit verslag wel konde doen.
Ellendig toch, over een ruime week moeten we al weer\\:D/

Zondag 22-02-2009
De wekker loopt een ruim uur vroeger af dan gebruikelijk. Reden is het geplande vertrek van 7 uur richting onze nationale luchthaven om aldaar vlucht 947 van United (en partners) naar Washington te nemen die voornemens is om 12.20 uur te vertrekken.

Alles loopt op rolletjes, en zo zijn we met een goed uur op P3, waar de Mighty Dodge direct achter het terminalgebouw (ongeveer 20 meter lopen) zijn plaatsje voor de komende 14 dagen vindt. En dat voor 5 eurootjes, dankzij onze blauwe vrienden van de witte zwaan. Twee minuten later zitten we in de bus op weg naar balierij 26 waar we mogen doorlopen naar de “Bag dropoff” omdat we al voorzien zijn van boarding passen.

Die zijn thuis al afgedrukt dankzij de “online incheck” service van United waar we ons ook gelijk voorzien hebben van EconomyPlus stoelen. Een normaal “hard to get” item, want moeilijk te reserveren, zelfs met een Plus abonnement, maar steevast wel af te blokken (althans sinds dat het systeem er is) bij de “online incheck” . We zijn wel direct onze stoelen voor de vervolg vlucht kwijt, maar daar prikken we twee nieuwe voor. No problemo.

Ook hier gaan 5 minuten verloren, en zo zijn we dus ruim voor negenen door de douane. Nu hoor ik iedereen denken; “Door de douane ? Niet eens even voor de deur of bij Starbucks op het terras voor een laatste rokertje ?” Nee, deze keer niet, want we hebben via wat blogs, en uiteindelijk via een goed weggestopt persbericht op de website van Schiphol ontdekt dat er achter de douane een aantal rooklounges gecreëerd zijn, waar we dus dapper gebruik van gaan maken. De uitvergrote aquaria die wij bezoeken zitten bij de airline lounges op de eerste verdieping en op de kruising tussen de G en H pier.

Als gevolg daarvan doen we weer eens een ontbijtje bij café Amsterdam, waar de traditionele uitsmijter met cappuccino er bij Marion weer als vanouds ingaan, net als het broodje bal met een ijskouwe van Freddie bij yours truly. Mijn favoriete geurtje van Hugo B. is in de aanbieding, dus na aanschaf van deze en de nodige tabakswaren wandelen we langzamerhand naar G6 voor de bekende ondervraging. Ook hier geen obstakels en omdat het boarden al is begonnen, kunnen we zo doorlopen naar stoel 22 A en B, om vrijwel direct de ogen te sluiten.

Ruim 5 uur later, na natuurlijk het vraagstuk “chicken or pasta” opgelost te hebben (met wodka en jus), gaan de ogen weer open en bevinden we ons tussen de zee waar Labradors gewassen worden en de woonplaats van Stephen King, dus dat schiet lekker op. Nog twee en een half uur, die we doorbrengen met een snackpakket, de complimentary Telegraaf op Zondag en vooral veel oogjes toe stuiteren we letterlijk International Airport Dulles op, en in een poep en een scheet zijn we door Immigrations en Customs, nog ruim op tijd voor de verzette vlucht die we in eerste instantie zouden nemen, maar die door die verzetting nog maar een layover van een kleine 50 minuten overliet. Dat vonden we wat weinig, dus werd die kostenloos omgezet naar een latere vlucht, en daar kunnen we nu ruim 3 uur op wachten.

http://img14.imageshack.us/img14/3172/dbw09001.jpg

Tijd genoeg om een begin te maken met dit verslag, en eventueel wat te internetten, mits dat lukt. We hebben al diverse pogingen gedaan hier op IAD, maar tot nu toe vruchteloos. Op één of andere manier wil het me maar niet lukken, en ik zal daarbij wel cruciale denkfouten maken, maar ook nu gaat het niet gebeuren. Netwerken zat, en ook onbeveiligde, maar de Vaio heeft er geen zin in. Laat maar, we vermaken ons zo ook wel, met Starbucks en Wendy’s, en een rooklounge in de buurt komen we de tijd wel door, en is het zo 5 voor 7.

http://img300.imageshack.us/img300/7112/dbw09002.jpg

Onze laatste vlucht van vandaag heeft iets vertraging, dus uiteindelijk vertrekken we om kwart over zeven richting Orlando. Onze last-minute omschakeling van de stoelen levert wel een kleine upgrade op; we zitten nu Economy-Plus in de breedte. Drie stoelen voor ons tweeën. Ondanks dat het een full flight is. Dat is nog eens symphathiek. De vertraging wordt uiteraard in de lucht weer ingehaald en om kwart na negenen staan we aan de grond op McCoy International Airport Orlando.

De koffers zijn er ook snel en bij de Alamo balie staat een bescheiden rij. Wel één met veel probleemboekers, dus het duurt even. De inschrijving loopt voor ons probleemloos, “mooie” aanbiedingen blijven voor deze Deekers afwezig, behalve dan de gratis upgrade, die al vermeldt stond in de computer, en die we te danken hebben aan stationmanager Freddie en een megagrote kakkerlak op het dashboard in Oktober. De roach zat pontificaal op ons dashboard en Freddie kon hem niet vangen. Gerrit wel, dus daarvoor wilde hij ons belonen. Omdat ook toen alles al prepaid was, beloofde Freddie een aantekening in de computer te maken voor de volgende keer. De volgende keer is nu deze keer en we konden zo door van de Midsize SUV (waar ook nu geen Equinox te vinden was in de rij van twee auto’s) naar de Standard SUV’s.

http://img14.imageshack.us/img14/9412/dbw09003.jpg

http://img3.imageshack.us/img3/3294/dbw09004.jpg

Daar was keuze zat, en we besloten deze keer te gaan voor een Nissan Murano AWD met Georgia plates. De meeste van de andere types (Highlander, 4Runner, Trailblazer) hadden we al eens, of vaker, gehad en deze luxe bolide wilden we ook wel eens proberen. En met de benzineprijzen weer op acceptabele hoogte ($1.85 p/g) moest dat ook weer kunnen. En dus gaan we met brute power de 417 tolweg (2 dollars en 2 quarters) op richting Kissimmee waar we letterlijk te elfder ure aan landen bij onze favoriete Publix supermarkt.

We mogen nog naar binnen, zelfs de dames van de Deli trekken de plastic handschoenen nog even voor ons aan, en mede door dat we de winkel erg goed kennen staan we een klein kwartiertje later weer buiten met een kar vol boodschappen. Nog een klein stukje naar Lindfields Wellington Loop om ons daar weer te laten verbazen door het mooie huis van Joanne Cook. We hebben er al vele gezien, maar deze Orlando Dream ziet er toch weer anders uit, met een paar leuke verrassingen. Eén ervan is dat er in de keukenkastjes al van alles aanwezig is, wat wij ook al gekocht hadden. Filterzakjes, thee, suiker, siroop (voor de pancakes), zout, peper en allerlei sauzen en kruiden. Dat zijn we hier niet gewend, meestal is alles leeg en schoon gemaakt. Weer wat geleerd, de volgende keer eerst kijken, dan kopen.

We installeren ons supersnel (de rest komt morgen wel) en gaan op het terras nog even nagenieten van onze aankomst met een sapje en rokertje. De opstandingsteller staat inmiddels op ruim 24 uur, en daar zal nog een uurtje bijkomen voordat we het mega Kingsize bed induiken. Morgen staat een bezoek aan Destination Daytona, en met name J&P Cycles, op het programma, om de eerste aankopen op te halen. Het is dan eigenlijk nog geen Daytona Bike Week, die officieel Donderdag pas begint, maar je kunt de spulletjes maar beter binnen hebben. Of dat allemaal lukt, hoort U nog van ons, net als van het plaatsen van de foto’s, want die zullen zeker gemaakt worden, niet allen van motoren, maar ook van dit huis.

Gerrit,
Wil je even kijken of deze nog in Daytona voor de HD dealer staat?
Ik heb er in oktober lootjes voor gekocht.:-D

http://img15.imageshack.us/img15/5104/afb091o.jpg

Goede reis
en mooi weer voor de Daytona week.

Knaapje

We zijn er vanochtend even geweest, en hij stond er niet meer, maar wel een Nissan Murano ;-), want er was nog plek. Ze gaan deze week opbouwen en dan kom je er absluut niet meer in de buurt.

Maar we gaan het binnenkort wel even checken of je hem gewonnen hebt :-)

Maadag 23-02-2009
Ontwaken doe je op zo’n eerste dag altijd erg vroeg, en zo ook deze keer. Om 6.00 uur lokale tijd staat deze jongeman naast het mandje, en dat is precies op tijd om de nieuwsuitzendingen te gaan volgen. Tenslotte wil je weten wie de Oscars gewonnen hebben.
En één van de belangrijkste dingen moet nog gedaan worden. De laptop aansluiten. Na de ervaring op IAD en in voorgaande huizen, zou het nu (met Vista) goed moeten gaan, althans volgens de eigenaresse van dit huis. Dus geen kabels van 15 meer door de kamer, of extra “dongels” in de USB poort. En inderdaad, het netwerk is zo gevonden, de verbinding zo gemaakt. Nu het wachtwoord nog.

Wachtwoord ? Daar hebben we het niet over gehad. Dus gaan we maar zoeken in de boeken.
Daar is dus niets over te vinden en gaat de speurtocht verder. Eerst wat voor de hand liggende termen ingetypt, maar geen reactie, dus zoeken we verder. De modem is netjes weggewerkt in de masterbedroom, en daar zit een stickertje op met de verlossing.
Gelukkig, we kunnen aan de gang, en de eerste actie leert dat als je een dag niet op het Floridaforum zit, je gelijk een uur bezig bent om weer bij te lezen. Maar, het werkt en de vroege uurtjes worden doorgebracht met een big smile, en als Marion wederkeert tot het land der levenden, gaan we lekker ontbijten, fijn de tassen uitpakken en heerlijk douchen.
En dan op weg naar de kust, Ormond Beach here we come, al is het nog wat fris.

http://img3.imageshack.us/img3/7460/dbw09005.jpg

De Murano (uiteraard weer voorzien van de bekende stickers) glijdt de Interstate 4 op, die inmiddels de ochtendspits weggewerkt heeft. De komende 65 mijl zijn zo bekend, dat we het met de ogen dicht kunnen doen, en de cruisecontrol doet goede zaken. Iets meer dan een uur later kunnen we zo het terrein van Destination Daytona oprijden, iets wat verderop in de week onmogelijk zal worden, want dan staat het volgepakt met kramen en stands van allerlei motorbouwers, leveranciers en lieden die spullen en kleding op motorgebied willen slijten. Maar nu kan de auto recht voor de J&P megastore geplaatst worden, alwaar we de bestelde spulletjes gaan ophalen. Dat moest een eitje worden, want alles was besteld en zou klaarliggen. Het pakt iets anders uit, en we zijn een uurtje aan het bakkeleien met diverse baliemedewerkers voordat ze er eindelijk van doordrongen dat we toch echt spullen besteld hebben.

De eerste, vrouwelijke, was niet van het nozelste soort, en al helemaal niet om werk verlegen, en ging na een paar verwoede pogingen over tot waar ze daarvoor mee bezig was; dozen vouwen. Ze gaf het stokje door aan Jason, die er beduidend meer schik in had, en via een intensieve speurtocht erachter kwam dat onze bestelling “net” binnengekomen was en daardoor nog niet in de computer te vinden was. Yeah right, en gij geleuft dat.
Maar gelukkig lagen er minuten later 12 van de 16 bestelde items op de balie, en met nog wat spontane aanvulling, verlaten we na en forse aderlating van de creditcard het pand. Wel met enige bedenkingen, want de plastic portemonnee werd in eerste instantie onbekend gevonden, dus moest die van Marion er aan geloven. Terloops hoorden we de caissière tegen een collega zeggen dat ze waarschijnlijk iets verkeerds had gedaan, maar wij waren er, na een eerdere skimming (zeg maar elektronisch jatwerk) vorig jaar niet gerust op. Dus moest de kaart vandaag nog maar een keer getest worden.

Dat zou niet te lang gaan duren, want na een lichte lunch (werkelijk) bij Taco Bell belanden we een uurtje later bij de Lake Buena Vista Outlet Mall aan de SR535, waar we bij Samsonite de verlangde vliegtuigtas op rolletjes vinden en waar de plastic poetlap de test volmaakt doorstaat.
Even verderop duiken we aan de linkerzijde de parkeerplaats van onze meest favoriete winkel op; de Wal*Mart. Daar waren we deze vakantie nog niet geweest. Voor de fervente shoppers van deze gelegenheden nog even een update. Er is er weer één in de buurt bijgekomen, een Supercenter, direct aan de I4 ongeveer bij de oude Race Rock, maar dan aan de andere kant. Ook wordt er volgende week, 8 Maart, een SuperTarget geopend, hier net om de hoek. Op de kruising van de US192 met de 429, tegenover de Publix komt een shoppingcentre met de genoemde Target en andere winkels, maar ook een Olive Garden en een Longhorn Steakhouse, waar we bij de laatste overigens vanavond heerlijk genoten hebben (bij de andere aan de 192 uiteraard) van de meest malse biefstukken. Een echte aanrader.

Maar goed, we waren bij de Wal*Mart voor nog wat kleine boodschappen en gingen daar even kijken bij een leuke gadget die we in de customermail, die we regelmatig van deze superwinkelier ontvangen, gezien hadden en onze belangstelling heeft. En zo lopen we twintig minuten later met een Acer One de toko uit. Kunnen we beiden online, en kan ik rustig achter de laptop blijven hangen als Marion contact zoekt met de baas, waarvoor ze nog wat diensten kan verrichten, met een parasolletje aan het zwembad in plaats van achter een bureau met uitzicht op een regenachtig weiland. Een werkelijk schattige aankoop die ook nog eens op Rollback was, zeg maar in de superuitverkoop.
Als een stelletje Lottowinnaars met een smile van oor tot oor sprinten we daarop naar huis om alles uit te pakken als ware het Sinterklaas.

http://img152.imageshack.us/img152/6348/dbw09006.jpg

De Acer doet alles wat hij moet (behalve in het Nederlands willen werken), iets wat een wonder mag heten gezien de ervaringen met de grote broers in de laatste jaren en van de rest van de aankopen blijven onze oogjes ook glimmen. Zo was de eerste dag gelijk een goede,en ook een zeer zonnige in alle opzichten, al kon de temperatuur nog wel een graadje of vijf extra gebruiken, hoewel 20 graden zeker niet verkeerd is. Maar daar gaat aan gewerkt worden volgens de lokale weerman.
De voedertijd, zoals gezegd bij Longhorn, gaat wonderwel snel. Geen wachttijd en vrije tafels genoeg, zoals bij de meeste restaurants, aan de vrije parkeerplaatsen te zien. En dat om en rond 8 uur, de tijd waarop je normaal zeker een half uur wachttijd mag verwachten. Ook dit vinden wij geen straf, dan ben je mooi eerder thuis om weer aan dit verslag te werken.

We brengen de avond verder door achter alle schermen, en behoudens een paar telefoontjes vanuit ons huis, waarschijnlijk veroorzaakt door opstandige katten gebeurt er niks bijzonders.
Morgen zullen we vast wel weer gaan shoppen, maar dan probeer ik ook een gedetailleerd verslag te maken over dit mooie huis, en één en ander te voorzien van wat lichtbeelden.
Maar dat is morgen, nu moeten we nog de moed vinden om in bed te belanden.

Dinsdag 24-02-2009
Vandaag hebben we bestempeld als rustdag. Alsof dat gisteren al niet zo was. Een heen en weertje Daytona (oké, Ormond Beach) is geen werk, en het was een vruchtbaar bezoek.
We hebben het grootste deel van onze boodschappenlijst al binnen, en dat is een unicum in onze koophistorie. Wat moeten we nu de rest van onze vakantie ? Ach, werk zat. Marion heeft inmiddels al een deel van de Acer terugverdient, want ondanks dat ze eigenlijk al werkeloos moest zijn (maar nog 4 maand uitstel van executie heeft gekregen) is het stervensdruk in de laatste fase van het bedrijf op Hollandse bodem, en had ze voorgesteld om tijdens de vakantie wat bij te werken op de laptop. Gelukkig nu op haar eigen speeltje, dus kan deze jongen ook wat werk verrichten.

De website van mijn shoppie moet over de kop, en dat is grotendeels gebeurt, maar er moeten nog 600 foto’s bewerkt worden, en daar gaat even tijd inzitten. En ik wil nog een nieuwe startpagina voor mezelf maken, dus we zitten niet stil.
Maar vandaag wel, in de jacuzzi, of op de rand van het zwembad. En we gaan het huis door lopen om een beetje beschrijving te delen met komende gebruikers. Met foto’s uiteraard.

We waren in Oktober al stiekem wezen kijken, maar het huis is ook niet echt te missen. In tegenstelling tot de witte, crème of vaak zandkleurige huizen is deze kanariegeel, en regeert de Mighty Mouse, voorheen bekend als Willy, tegenwoordig vooral als Mickey.
Hij verwelkomt ons al staande op een fontein en is verder overal in en rond deze Orlando Dream Villa te vinden. De foto’s op de website zijn live exact hetzelfde, behalve misschien de cocktails op de jacuzzi, die moeten we zelf inschenken.

http://img21.imageshack.us/img21/9943/dbw09007.jpg http://img21.imageshack.us/img21/817/dbw09008.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5494/dbw09009.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5536/dbw09010.jpg

Binnengekomen stap je, heel Amerikaans gelijk, de woonkamer binnen, alwaar je struikelt over een grote eethoek, met daarachter een comfy bankstel, met meer kussens dan een mens kan dragen. Links daarvan is een behoorlijke U-vormige keuken, met alle denkbare apparatuur, en aanpalend een breakfast nook, zeg maar een hoekje met een eettafel en 4 stoelen.

http://img21.imageshack.us/img21/936/dbw09011.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5749/dbw09012.jpg http://img21.imageshack.us/img21/8646/dbw09013.jpg http://img21.imageshack.us/img21/7629/dbw09014.jpg http://img21.imageshack.us/img21/4527/dbw09015.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6286/dbw09016.jpg

Als je binnenkomt kun je gelijk linksaf, achter de keuken langs, naar de slaapvertrekken. Loop je rechtdoor, dan belandt je in de Master Bedroom, waar pontificaal een megagroot Kingsize bed je verrast. Ons eigen bed is groot, 180x220 dacht ik, maar deze is een mooi stuk groter, en ook nog eens een meter van de grond, zodat je je waant in een hoogslaper.
Naast deze klassiek ingerichte kamer bevindt zich de Master Bathroom, ook van aanzienlijke afmetingen, met daarin een grote douche, een behoorlijk bad, dubbele wastafel en een afgescheiden toilet.

http://img21.imageshack.us/img21/4465/dbw09017.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6734/dbw09018.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6864/dbw09020.jpg http://img21.imageshack.us/img21/3586/dbw09021.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5032/dbw09022.jpg http://img21.imageshack.us/img21/127/dbw09023.jpg http://img21.imageshack.us/img21/8650/dbw09024.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6936/dbw09025.jpg

Een stukkie terug en dan linksaf en je vindt de ander twee slaapkamers, één met een Queen bed, en tropisch ingericht, en een themakamer met twee bedden voor de kleintjes met Mickey, Mickey en nog eens Mickey. Tot aan de TV en lichtschakelaars toe.
TV en DVD vindt je trouwens in iedere kamer, en een voorraad DVD’s is aanwezig. De laatste kamer gebruiken wij als opslag, en deelt de badkamer met de Tropical room. Her en der in de gangen en kamers zijn inbouwkasten, voorzien van beddegoed, veel handoeken, badjassen en spelletjes en genoeg ruimte voor je eigen kleding. De Mickeykamer heeft ook nog een Nintendo.

http://img21.imageshack.us/img21/1002/dbw09026.jpg http://img21.imageshack.us/img21/695/dbw09027.jpg http://img21.imageshack.us/img21/2410/dbw09028.jpg http://img21.imageshack.us/img21/2739/dbw09029.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6624/dbw09031.jpg http://img21.imageshack.us/img21/7262/dbw09032.jpg

Dat laatste sluit aan op de ruimte die we nu binnentreden, de garage. Die is omgebouwd tot Gameroom, en voorzien van een poolbiljart, airhockey, microbasketbal en een tafelvoetbal.
Als klap op de vuurpijl hangt er een beamer aan het plafond, die verbonden is met een Wii van Nintendo en waar je dus op een scherm van 2x2 meter kunt tennissen, bowlen en wat nog niet meer. Dat zullen we nog wel een keer gaan doen deze week. Wat we vooral niet gaan doen is gebruik maken van één van de drie mountainbikes die ook in deze ruimte staan, net als de wasmachine en droger, die we overigens wel aan het werk zetten.

http://img21.imageshack.us/img21/795/dbw09033.jpg http://img21.imageshack.us/img21/2747/dbw09034.jpg http://img21.imageshack.us/img21/8135/dbw09035.jpg http://img21.imageshack.us/img21/2573/dbw09036.jpg

Door de schuifdeuren in de woonkamer komen we onder de lanai a.k.a. porch oftewel afdak, zo U wilt. Een ruim afdak, met poolmeubilair, elektrische barbecue en een hete tobbe, ook wel bekend als jacuzzi, allemaal dingen die we zeker nog meermalen gaan benutten.
Voor de porch ligt op het zuiden, dus de hele dag zon,het zwembad, verwarmd en wel op ons te wachten. Het enige waar je voor moet waken is dat je constant aangegaapt wordt door allerlei duistere figuren. Vanuit de tuin staren achtereenvolgens een vent met een rood masker, een groen echtpaar met een ezel (zouden dat Jozef en Maria zijn) en een koppel met enorm grote zwarte oren. Om bang van te worden, maar ze schijnen hier in de omgeving bekend te zijn, dus dat stelt ons gerust.

http://img21.imageshack.us/img21/7955/dbw09037.jpg http://img21.imageshack.us/img21/6690/dbw09038.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5531/dbw09039.jpg http://img21.imageshack.us/img21/5603/dbw09040.jpg http://img21.imageshack.us/img21/1858/dbw09041.jpg http://img21.imageshack.us/img21/8261/dbw09042.jpg http://img21.imageshack.us/img21/7005/dbw09043.jpg http://img21.imageshack.us/img21/7412/dbw09044.jpg

Kortom, een zeer kompleet huis, wat na één dag al gestegen is naar nummer één in onze persoonlijke top tien van Florida huizen. Het heeft werkelijk alles wat wij wensen (zwembad, internet, lanai en ligging is een must, jacuzzi een wens en gameroom een bonus) en is daarnaast ook voorzien van allerlei extra’s die je normaal niet zo gauw vindt.
Veel speelgoed voor kids, ook bij het zwembad (dus ook voor ons), hulpstukken voor diezelfde kinderen (kinderstoel, wiegje, plastic eetgerei), meer dan voldoende linnen en de al eerder genoemde keuken en kookspullen. Werkelijk ongekend.
Het lijkt wel een reclamespot, maar we zijn er erg blij mee en willen dat gewoon laten zien. En dat allemaal voor een 450 euro per week, dat is toch zeker niet verkeerd.
Is er dan niks mis mee. Ach, er zijn wat lamellen stuk, en de jacuzzi heeft wat tijd nodig om op 10 graden te komen, maar verder hebben we vooralsnog niks kunnen ontdekken.

Zo is het verslagje van een rustige dag toch nog weer een heel verslag geworden, en ga ik dit zo met een fruitig sapje in de hand, in de zwembroek en voorzien van beeldmateriaal (nog wat primitief, want ik moet nog thuis worden met de Canon, ook iets voor deze vakantie) op het forum plaatsen. En morgen is er weer een dag, alleen dan nog wat warmer \\:D/.

Woensdag 25-02-2009
It’s sixfiftheen and the sun is rising, vandaag gaan we mallen.
Ben je mal ? Nee, dat is niet het geval, maar er staan nog wat boodschappen op het lijstje en dat kun je maar beter afgewerkt hebben. Op het programma staan de LBV en Pr1me Factory Outlets voor wat spijkerbroeken, de Florida Mall voor Ritz Camera’s en JCPenney’s , en heel misschien nog de Premium Outlets en de Mall at Millenia om maar niets te missen. En anders doen we die een andere keer, want we willen zeker nog even in de Discovery Store (MaM) kijken.

Maar eerst gaan we het nog even over voedsel hebben. Hadden we Maandag een paar fantastische Flo’s biefstukken bij de Longhorn Steakhouse (Thnx Assie 71), gisteren werd het Houlihans, hier net om de hoek. Het restaurant ziet er werkelijk schitterend uit, met een grote bar binnen en buiten, en diverse eetzalen, waarvan ook enkele overdekt en verwarmd buiten. En het voedsel smaakt bijzonder goed, althans de Mustard Encrushed Salmon en de Garlic Stuffed Chicken op zeker, en aan de achtergelaten lege borden te zien denken de andere klanten er ook zo over.
Dat we die nog niet eerder ontdekt hebben is ons een raadsel, maar dat we hier vaker naar toen zullen gaan is zeker. En nu op naar de shopping malls.

We ontbijten wat, horen op het nieuws van de crash van Turkish Airlines op Schiphol en na de rituele wassing stappen we in de Murano op weg naar de eerste stop; Wal*Mart. Dat is een dagelijkse stop, maar ook hier vinden we niet wat we ook gisteren al gezocht hebben. Dan maar naar de eerste liefde, wat Wal*Mart betreft dan, die naast Medieval Castle aan de 192.
Diezelfde 192 is op een punt ter hoogte van Dyer Blvd aan de voor ons goede zijde (westbound) helemaal afgezet door oom Agent. Waarom ? Vraag het ons niet, wij mogen door.
Bij deze Wal*Mart hebben ze het gezochte. Nu we daar toch zijn schieten we door naar de Home Depot , ook een vast adres, want we zijn nog wat bouten nodig, die ze overigens niet hebben. Ze verwijzen ons door naar Ace Hardware , iets wat ik zelf al bedacht had, en waarvan ik weet dat er één op onze weg (OBT) naar de Florida Mall ligt.

De Aces hebben de RVS button en sockethead bouten, want ze hebben er alles. Dus vervolgen we onze weg naar de FM, waar JC Penney ons eerste geld pakt en Ritz de beoogde invulflitser voor de Canon op voorraad heeft. Die Mall is zo giga-uitgestrekt (en de beide winkels liggen aan de uiteinden) dat een uur en een beetje zo weg is. Via de erg drukke Sand Lake Road, en sluipdoor Universal Boulevard komen we bij Pr1me Outlets waar onze belangstelling vooral uitgaat naar de Levi Outlet en de VF (Lee en Wrangler jeans).
Maar eerst duiken we de, ook hier al gevestigde, Harley Davidson kledingstore in waar 40 tot 50% korting wordt gegeven, en zelfs nog meer als je 2 dezelfde items neemt. Nu wil het geval dat we voor 2 vrienden een vest mee moeten nemen, dus die hebben ze nu voor minder dan half geld. Ook de beide jeansboeren krijgen een donatie, waarbij het vermelden waard is dat de VF niet in de Pr1me zit, maar in de nieuwe annex, Pr1me Outlet Marketplace, die iets terug, aan de rechterkant vanuit Pr1me gezien aan International Drive zit.

En zo is er een uurtje of zes omgevlogen, en volgens onze voeten moeten we weer terug naar ons dorp aan de 192 West. En dat lukt wonderwel binnen een kwartier. Ongekend, er is bijna geen kip op de weg, bij wijze van spreken. En dat rond het uur van zes.
De Publix voorziet ons van spullen voor de barbecue, en die steken we even later aan= in het stopcontact. Het smaakt (bijna) allemaal erg goed, en ter relaxatie steekt de auteur zijn moeie voetjes nadien nog even in de 100 graden van de hete tobbe. Heerlijk.

http://img21.imageshack.us/img21/9268/dbw09045.jpg http://img21.imageshack.us/img21/3968/dbw09048.jpg http://img21.imageshack.us/img21/1914/dbw09049.jpg http://img21.imageshack.us/img21/7518/dbw09050.jpg

Uitgeweekt en tot rust gekomen is het tijd voor de TV en PC. Verslagje maken en tegelijkertijd nieuwe afleveringen bekijken van Criminal Minds en CSI New York, het moet toch niet gekker worden. Je wordt en wel lui van, dat gesjok in die winkels, en ondanks het ontspannende verblijf in de jacuzzi hebben de oogjes het moeilijk.

Maar geen pardon, het verslag moet af, want morgen wacht weer een nieuwe dag en dan gaat er geknald worden. Eerst bij Riegs, en later bij de bikerparade in Old Town

Maar geen pardon, het verslag moet af, want morgen wacht weer een nieuwe dag en dan gaat er geknald worden. Eerst bij Riegs, en later bij de bikerparade in Old Town

Dat stond er, dus geen paniek :wink: we gaan alleen maar een beetje schieten O:)
Wordt voor Marion de eerste keer, dus hopenlijk veel voer voor een verslag :mrgreen:

Donderdag 26-02-2009
Vandaag wordt het weer een rustdag. Zo lijkt ons huis zo langzamerhand wel een rusthuis, maar na de sjokdag van gisteren is dat voorwaar geen straf. Marion spendeert een groot deel van de ochtend aan werken voor de baas. Nee, niet voor mij, maar voor die onverlaat die zo nodig de onderdelen voor de trucks met de vliegende kip uit Zweden vanuit België moest gaan verkopen. Maar goed, ze heeft dat nu eenmaal zo besloten, en werken op je rustdag, naast het zwembad mag ook niet als straf worden beschouwd. Typen en dippen, de ideale combinatie.

De temperatuur doet vier- vijfentwintig graden en de zon is volop aanwezig, dus gaan we vandaag maar eens een binnenactiviteit doen, logisch toch. We gaan naar de Orlando Gun Shop a.k.a. Rieg’s om daar wat kruit te verschieten. Het wordt Marion’s eerste aanraking met schiettuig, dus dat belooft wat.
De schietbaan bevindt zich nog net aan South Orange Blossom Trail (SOBT) die een stukje verder op de kruising met de I4 overgaat in NOBT. Het is een gedeelte waar de “gewone “ toerist niet gauw zal komen, die eindigt meestal bij de Florida Mall. Zo gauw je van daar uit naar het noorden allerlei tweedehands autohandelaren, pawnshops en winkeltjes met XXX op de gevel aantreft, dan weet je dat je goed zit. Hier ergens zit Riegs.

Ik was er al bekend, dus wij nemen vanuit Kissimmee de I4 en dan afslag SOBT. Ongeveer 3 blocks op deze weg vindt je ze aan de rechterkant in een shabby wit gebouwtje.
Even de papieren invullen en dan met wapens naar keuze de baan op. Ik ben al ervaren (volgens Rieg), dus kan het mijn vrouw mooi voordoen. We hebben allebei een Glock 9mm, waarvan voor Marion de kleine vrouwenuitvoering, de G26. Ik leg uit hoe te laden, hoe de handen te houden, en vooral op te passen voor de terugslag van de slee, en de gewone terugslag. Niet te hoog mikken, dus.. Haar tegenstander is de aloude Osama Bin Laden.
Ze probeert het en vindt het hee – le – maal niks, dat geschiet. Wonderwel raakt ze de terrorist op een meter of 6 à 7 nog wel behoorlijk. Beter dan de Engelse jongen naast haar die op 4 meter afstand het nog presteert langs het bodysized doel heen te schieten. Maar na drie magazijnen (à 7 kogels) is ze het echt compleet zat.

http://img18.imageshack.us/img18/6653/dbw09053.jpg
http://img18.imageshack.us/img18/1147/dbw09051.jpghttp://img18.imageshack.us/img18/4863/dbw09055.jpg

Zelf knal ik er lustig op los met de grote Glock G17, later met die van Marion en nog later met een FN-P9, die overigens een stuk fijner schiet , te zien aan het bullseye doel die op 12 meter toch meer dan de helft van het doosje patronen in het zwarte midden heeft zitten. Ik vindt dit leuk, en het gaat me ook altijd goed af, wat het uiteraard nog leuker maakt.
Maar na 200 projectielen de ruimte ingeslingerd te hebben, vind ik het ook wel genoeg en koersen we weer naar Lindfields, waar het zwembad ons lonkt.


http://img18.imageshack.us/img18/3372/dbw09057.jpg http://img18.imageshack.us/img18/9236/dbw09058.jpg http://img18.imageshack.us/img18/7810/dbw09062.jpg http://img18.imageshack.us/img18/8793/dbw09064.jpg

Het 25 graden warme zonnetje houd ons lekker in de pool, maar voordat we er uit beginnen te zien als een Sharpei, moeten we ons opmaken voor de versterking van de inwendige mensch. De lunch is er letterlijk bij in geschoten, dus eten we wat vroeger dan normaal, en de keuze valt vandaag op de Cracker Barrel , het bekende familierestaurant met de belachelijk lage prijzen. Eenvoudig doch goed eten, en voor 33 dollar, inclusief 20% tip (zo’n beetje de helft van voorgaande dagen) kun je begrijpen waarom dit restaurant tot één van onze favorieten behoort.

Dan gaat de rit naar Old Town, na eerst nog even een Wal*Mart aangedaan te hebben,voor de Thursdaynight Bike Night. Parkeren doen we uit gewoonte aan de overkant, want de parkeerplaatsen achter Old Town zijn vaak vol, of je moet van marathonlopen houden.
Nu is het een kwestie van even oversteken, en de auto staat veilig en ruim oor één van de grote souvenirshops. Met de Bike Night zijn we snel klaar. Er staan weliswaar een paar honderd motoren, maar, voor ons, niet veel bijzonders. Als je zelf niet motorrijdt, of niet één (of meerdere) motoren bezit, zal dit best een spektakel zijn, maar wij hebben en doen beide, dus vandaar dat we het niet bijzonder vinden. Veel standaard fietsen, hooguit opgeleukt met veel gekleurde LEDs. En tenslotte moet Bike Week nog beginnen. Daar zullen we nog genoeg bijzonders zien en fotograferen.

http://img18.imageshack.us/img18/4976/dbw09065.jpg http://img18.imageshack.us/img18/6373/dbw09067y.jpg http://img18.imageshack.us/img18/1144/dbw09068.jpg http://img18.imageshack.us/img18/290/dbw09069.jpg http://img18.imageshack.us/img18/2769/dbw09072.jpg http://img18.imageshack.us/img18/1108/dbw09073.jpg


Dus gaan we weer snel huiswaarts, waar een nieuwe aflevering van CSI (Las Vegas) op ons wacht. En met een verrassend geheel; veel van de oude personages zijn verdwenen. Maar goed, dat is met een andere favoriet, ATWT, ook al het geval, of de oude karakters worden gespeeld door nieuwe mensen.
Wat (tot nu toe) nooit veranderd is de afsluitende favoriete TV uitzending van ons deze avond; de Tonight Show met Jay Leno. Geweldig vindt ik dat. En nu maar hopen dat het verslag af is voor dat dat begint.
Morgen is (al weer) een rustdag, waar, net als vandaag, een klein verslag uit zal rollen.

Vrijdag 27-02-2009
Vandaag is het dus Vrijdag. In sommige culturen een rustdag, in andere culturen een reden om in de spiekerbroek op kantoor te verschijnen. In goed Nederlands noemen ze dat “Casual Friday”, en wij besluiten vandaag beide culturen te verenigen.
Geen spiekerbroek, maar in de zwemkleding de hele dag op je dooie rug, al dan niet in één van de twee aanwezige wateren. We zijn voornemens vandaag het landgoed niet te verlaten, behoudens een bezoek aan een bijpassend restaurant; T.G.I. Fridays.

We doden de tijd met wat werk, wat zwemmen en af en toe wat eten en drinken. Lunchen doen we ook al met Fridays, want die liggen tegenwoordig ook al in de lange vriesgangen bij de supermarkt. Quesadilla’s en Buffalo Wings, zo uit de vriezer in de wave, een echte aanrader.
Spectaculaire dingen zijn er niet te verwachten, al is de aanwezigheid van een leguaan (of was het nou een Gecko), die in de kooi zit en er graag uit wil, een fotomoment waard.
Minder wordt het als je je onbespied waant, en er stiekem een foto van je wordt genomen. Gestrande walvis wordt je dan genoemd.

http://img7.imageshack.us/img7/8039/dbw09076.jpg http://img7.imageshack.us/img7/2783/dbw09078.jpg http://img7.imageshack.us/img7/3519/dbw09079.jpg http://img7.imageshack.us/img7/38/dbw09080.jpg

Nou dat waren dan weer de hoogtepunten van de dag. Ik heb behoorlijk wat foto’s kunnen bewerken voor mijn studio-website, een begin gemaakt met een nieuwe website, Marion heeft nog wat werk weggewerkt, de temperatuur was 27 graden en de zon vrijwel constant aanwezig. Meer is er niet te melden.
Of het moet het bezoek aan Friday’s zijn, waar ik deze keer niet voor de JD ribs ben gegaan (wat steeds vaker gebeurd), maar voor iets nieuws op de kaart. Een combo van een 6 ounce Sirloin met Bacon Wrapped Shrimp, in een alleszins acceptabele, bijna Europese, portie.
Je kunt vele combinaties maken, en laten glaceren met Jack Daniels BBQ- of de overheerlijke Glaze saus. Een goede zet van meneer Vrijdag, die we zeker nog een keer gaan testen.

Ook vandaag was de wachttijd bij het restaurant vrijwel nihil, hooguit 15 minuten, dus we waren, na een bezoek aan de Publix snel weer thuis. Morgen wordt alles anders, want dan gaan we naar Daytona. Ook dit wijkt weer af van wat we normaal op de eerste Zaterdag van Bike Week doen.
Normaal gaan we die dag naar Gainesville voor de All Harley Drag Races, maar die zijn voor dit jaar, mede door de crisis, afgelast. Het hele seizoensprogramma is door gebrek aan sponsoring gehalveerd en daar is Gainesville een slachtoffer van. Dus reizen we maar af naar, nog een keer, Ormond Beach, en aansluitend naar Daytona Beach Main Street.
Maar daarover morgen meer, hopelijk met veel foto’s, waarvan een selectie hier zal verschijnen, en de rest te zien is op onze reissite www.dilligaf.nl.

PS. Nog even een nagekomen bericht; Na ampele studie ben ik er achter hoe het zit.
Voor alle Florida gangers die moeite hebben met het durven rijden hier en de verkeersregels.
De meeste Amerikanen hebben hun rijbewijs gekregen bij een SORBO pakket; ze rijden als dweilen, zeker als ze nog niet droog achter de oren zijn, de goeden daargelaten.

Het is hier verder vooral verboden om de rode of oranje lampen, die op elke hoek van de automobiel zitten, te gebruiken. Mocht je ze willen gebruiken, baseer dit dan op pure willekeur, bij voorkeur niet corresponderend met de te volgen richting.
Ook ander verlichting hoeft niet persé gevoerd te worden, er zijn immers straatlantaarns.

Ook is het verplicht minimaal 1 telefoon in de hand of aan het oor te hebben, maar twee, of een combinatie van één met een beker Starbucks is ook toegestaan. Dit alles na eigen visuele waarneming geconstateerd. In geval dat telefonisch contact niet aanwezig is, kan dit vervangen worden door SMS-en, mits het toestel daarvoor uitgerust is.

Maar probeer vooral niet door te rijden bij een stopbord, ook al is er binnen 5 kilometer geen voertuig te bekennen, want dan ben je in overtreding wegens onoplettendheid. [-X :-&

Zaterdag 28-02-2009
Soms doe je dingen waarvan je achteraf denkt; “had ik dat wel moeten doen ?”
Zoals het als grappig bedoeld, en zeer generaliserend neerpennen van het stukje over het verkeersgedrag van de lokale medeweggebruikers. De reacties daarop riepen bovenstaande gedachte bij mij op. Maar wat has been, has been en dus, over tot de orde van de dag.

Vandaag gaan we doen waar we voor gekomen zijn; naar Daytona Bike Week 2009, officieel gisteren van start gegaan, en doorlopend tot Zondag 8 Maart, dus van een week kun je eigenlijk niet meer spreken.
Het plan is om een beetje bijtijds te vertrekken, en op de rol staan een bezoek aan Ormond Beach, om bij J&P Cycles de status van de laatste 4 onderdelen die we besteld hebben te checken, de stands die daar staan langs te wandelen en even binnen te wippen bij Bruce Rossmeyer, de uitbater van ‘s werelds grootste Harley Davidson zaak.
Aansluitend gaan we dan door naar Daytona Beach om aldaar Ocean Center en Main Street aan te doen. Het zou allemaal iets anders uitpakken.

We vertrekken ruim na tienen, om luttele minuten later de Interstate 4 East op te draaien, en daarmee gelijk de langzaam rijdende file in. Die hadden we niet verwacht op Zaterdagmorgen rond deze tijd, en het blijkt zo’n file te zijn waarvan de oorzaak geheel onbekend is. Vaak is de aanwezigheid van een paar zwaailichten of een voertuig (al dan niet een crèmezwarte Crown Victoria) in de berm al voldoende om een file op te starten, maar als na een minuut of tien de boel weer goed op gang is, valt daar niets van te bekennen.
Maar uiteindelijk draaien we afslag 273 van de I-95 af om door verkeersgeleiders naar een verderop gelegen parkeerplaats gedirigeerd te worden, alwaar we in een tram (als was het Disney) kunnen stappen die ons aan de rand van het evenemententerrein aflevert.

Bij J&P is een kwart van de onderdelen binnengekomen, en dankzij mijn klantenpas, en de afgelopen Maandag opgebouwde bonuspunten hoef ik maar 53 cent af te rekenen bij de kassa. Lachen toch ?
We struinen het terrein af, en zien veel nieuwe dingen, veel same ‘ol, same ‘ol en wandelen dan richting de Harley zaak. Onderweg stuiten we nog op een als T-shirt kraam vermomde giga barbecue, waarvan het echt werkende broertje (een barbecue van 10 meter lang) staat te roken op de Iron Horse Saloon camping, iets noordelijker aan de US1.

http://img264.imageshack.us/img264/6480/colage01.jpg

Helaas voor Knaapje (mede Floridaforummer) staan de beide automobielen nog steeds voor de zaak, al zijn de motoren die er op staan wel vernieuwd, want die worden tenslotte verloot.
Binnen is het een drukte van belang, logisch, want hier brandt de airco, en buiten de hete (87F) zon. Maar er wordt ook weer genoeg verkocht, getuige de rijen bij de kassa’s, dus de creditcrisis heeft hier vooralsnog geen invloed. Onze teller blijft voorlopig op $0,53 staan en we verlaten het pand om gang te zetten naar het hart van Bike Week, Daytona Beach.
Buiten schieten we nog even langs de kraam van mijn favoriete zonnebrillenmerk, Icicles om te vragen of ze hun logo, wat aan beide kanten op hun brillen zit, ook los verkopen. Vriend Fred, die in Oktober mee was, en ook (bij deze standhouder) twee van deze brillen gekocht heeft, is tijdens een doodsmak op de lange latten in de Franse Alpen (Valdisper zeg ik altijd) één van de logo’s kwijtgeraakt en heeft mij gevraagd of ik een nieuwe kon regelen.
Dat kan, en omdat ik een trouwe klant ben, iets wat mijn oude model bril prijsgaf, hoeven we er niet voor te betalen. Dit wordt echt een goedkope dag.

Via de US1 vervolgen we onze weg naar Daytona Beach, waar we dus de eerder genoemde Iron Horse Saloon, en de er tegenover gelegen Saloon (Boothill of Broken Spoke, dat ben ik even kwijt) wegens grote drukte erg langzaam passeren. Iets verderop overbruggen we de Halifax River waar we op de A1A via Ormond by the Sea aanlanden in Daytona Beach.
Daar zoeken we Ocean Center waar sinds jaar en dag de fabrieksshow van Harley Davidson wordt gehouden, deze keer in het nieuw aangebouwde deel. Daar moeten we zijn voor een door Willy G. Davidson, kleinzoon van, exclusief voor de Bike Week ontworpen T-shirt of poloshirt, en bijna altijd in onze smaak vallen. Ook zit hier de fabrikant van mijn Harley Owners ring waar onlangs de steen is uitgevallen en die gerepareerd moet worden.

Onderweg is al gebleken dat de ring nog mooi in de kluis van het huis ligt te wezen, en als we dan ook nog geweigerd worden bij onze favoriete gemeentelijke parkeergarage naast het Ocean Center, is voor mij de maat vol. We gaan verkassen !
De reden van de weigering is meer dan duidelijk; ze zitten vol, net als alle duurbetaalde andere parkeerplaatsen in de nabije omgeving van Main Street. Het is bloed en bloed druk, ongekend. Nu zijn we nooit op de eerste Zaterdag in Daytona, maar deze drukte hadden we niet verwacht. Later bedenken we dat het wel logisch is; het is weekend, en ondanks de 24/7 economie zijn er natuurlijk zat mensen die gewoon 5 dagen werken, en de weersberichten voor morgen zijn bar en boos, dus iedereen wil nog even de mooie dag meepakken.

http://img301.imageshack.us/img301/3016/colage02.jpg

Maar wij willen weg en gaan 2 blocks verder proberen om via de Main Street brug het eiland weer te verlaten. Dat werkt, en via het kerkhof draaien we zo de brug op. Tot onze grote verbazing en vreugde zien we dat dit ook het laatste punt is waar je Main Street kunt opdraaien.
De rest is afgesloten en “motorcycle only” geworden, iets wat ze jaren geleden al hadden moeten doen. Over de brug gaan we linksaf North Beach Street op, waar we besluiten om hier maar even een stop in te lassen. Hier is Riverfront Park waar in tegenstelling tot voorgaande jaren de activiteiten weer een beetje op gang komen, mede dank zij de er tegenover gelegen vestiging van Daytona Harley Davidson, ook al een zaak van meneer Bruce Rossmeyer.

We struinen zaak en kramen een beetje door, maken wat foto’s en zien bij één van de standhouders een vest wat ons wel wat lijkt voor een vriend. Er zit geen prijs op, wat meestal geen goed nieuws is. Maar de juffrouw wil graag verkopen dus geeft ons een “good offer” en het vest “will set us back $25,-“, ongeveer de helft van wat ik verwacht had. Het is een goede dag.
Ook een nieuw fenomeen op het feestterrein, een mobiele Starbucks . Nu moeten we tot onze grote schaamte bekennen dat we in de week dat we hier zijn nog geen één keer Starbucks aangedaan hebben, dus hier ligt onze kans. De Mocha Frappacino’s smaken zeker net zo goed als bij de vaste winkels.

http://img301.imageshack.us/img301/215/colage03.jpg

We halen onze Murano weer op bij de rechtbank en kachelen richting Lindfields, en behoudens een kleine opstopping ter hoogte van Universal Studios (waar de nieuwe, in aanbouw zijnde mega rollercoaster Rip Ride Rock'it hoog boven alles uit torent) belanden we veilig bij de Orange Lake Publix om nog wat boodschappen te doen voor de barbecue van vanavond.
Op de parkeerplaats zien we dat iemand zit opgesloten in een auto. Of dit vrijwillig is of gedwongen is moeilijk te zeggen. Hij of zij zit er al wel een tijdje, en we besluiten ons daar maar niet mee te bemoeien en snel onze spulletjes in te laden en weg te wezen.
Niet dapper, maar wel verstandig, gezien de lugubere aanblik van de situatie. Thuisgekomen gaat de stekker in de grill en gooien we de “breakfast meats”, zijnde min-hamburgers en worstjes (de reguliere zijn ons veel te groot, en zelf maken hadden we vandaag geen zin aan) samen met de knoflook kipfilets op de bakplaat en genieten zo nog even na van de dag.

Af en toe een dipje in één van de waterattracties en een blik op de grote kijkbuis maken van onze Zaterdagavond een echte Zaterdagavond en we belanden dan ook veel te laat in bed.
Maar morgen gaan we proberen uit te slapen, want dan is het Zondag, maar bovenal een dag die qua weer niets goeds voorspelt. Kou, regen en wind, een dag om binnen te blijven.
http://img301.imageshack.us/img301/1354/dbw09120.jpg

Meer foto's vindt U op onze reissite.

Zondag 01-03-2009
Eigenlijk hadden we vandaag een verjaardag, maar wegens de moeilijk overbrugbare afstand slaan we die maar over. Een Halmark kaartje is elektronisch onderweg.
Het is Zondag, dus een rustdag, maar van uitslapen is niks gekomen. Mooi op tijd zit ik buiten te genieten van het laatste restje zon voordat het slechte weer losbarst. Er is zelfs een tornadowatch een paar counties naar boven, dus dat belooft wat.
Op een gegeven moment zie ik onze huisdraak niet meer op de plek waar zij al een paar dagen zit, tegen het gaas van de kooi, maar op de isodeken van het zwembad. Geke de Gekko doet een paar verwoede pogingen om uit het zwembad te komen, maar de rand is wat te hoog.
Dus leg ik maar een soort piepschuimen drijfslang op het zeil, zodat ze een opstapje heeft. Dat lijkt te werken, want even later zit ze weer bij het gaas. We hadden al geprobeerd de gekke gekko te vangen om haar weer buiten de kooi te plaatsen, maar ze was ons steeds te vlug af, dus laten we het maar zo.

http://img401.imageshack.us/img401/8217/dbw09121.jpg

Even later gaat de wind woeliger waaien en trekt Pluvius goed van leer en trekken wij ons terug in onze burcht. We hadden al besloten om vandaag het huis niet te verlaten en ons te vermaken met diverse Nintendo’s, laptops, bladen en boeken.
Maar door het ontbreken van voldoende goudgeel vocht van meneer Molenaar, en een e-mail met een verzoekje besluiten we toch de stoute schoenen en de lange broek aan te trekken voor wat lokale boodschappen.
Now is as good a time as any bleek een misvatting te zijn, want iedereen vond het een goede tijd om naar de blauwe buurtsuper te gaan, en het was er dus buurtsuperdruk. Je kon er over de koppen lopen, en omdat het weekend is vooral over de kinderkopjes.

Maar goed, alles wat we wilden hebben was zo gevonden, en we spoeden ons huiswaarts, om daar verder te gaan met vegeteren. Onze huisdraak bleek het inmiddels moeilijk te hebben met haar verblijf aan de verkeerde kant van de kooi, en liet zich nu makkelijk vangen. Eénmaal buiten begon ze na wat gesnuffel aan het gras alweer dapper te stappen en tien minuten later was ze geheel en al, zonder bedankje, verdwenen. Eind goed, al goed.

Zoals het een goed Amerikaans gebruik betaamt eten we op Zondag een home cooked meal.
Marion heeft wat kruiden meegesmokkeld en gaat haar befaamde rijst met kipkerrie maken, iets wat door ondergetekende erg gewaardeerd wordt en ook erg gesoupeerd.
Met het bord op schoot voor de buis, net als thuis. Niet voor de voetbal, die positieve uitslagen kende ik al, maar voor die schreeuwlelijk van een Ty Pennington, met z’n Extreme Home Makeover, één van Marion’s favoriete programma’s. Dat had ze wel verdiend.

Ik kruip snel (weer) achter de laptop, om dit verslag(je) te maken.
Morgen trotseren we de kou en gaan we weer naar Daytona’s Ocean Center, 2e poging.
http://img401.imageshack.us/img401/2449/dbw09122.jpg

Mandag 02-03-2009
Koud, dat is het deze morgen. Minima vannacht in de mid 30s, dat lijkt heel warm, maar op de schaal van Fahrenheit , die ze hier gebruiken, is dat maar net boven onze 0.
Koud dus, en de korte broek en jerusalem Nikes worden ingeruild voor trainingsbroek (de enige lange die ik bij me heb) en sportschoenen, mèt sokken. Gelukkig hebben we wat vesten voor vrienden aangeschaft, dus daar leen ik er ook maar even één van.

Marion is wel voorbereidt op deze kou, want die vindt het, vrouwen eigen, al gauw koud en heeft vesten en lange broeken standaard in de reisbepakking zitten. Het insmeren met de Ultrasun (geweldig spul, een echte aanrader) beperkt zich vandaag tot het kale bolletje, het enige nog zichtbare deel van het lichaam, want ondanks de kou, schijnt de zon volop, en achter glas lijkt het gewoon zomer.

Zoals al gezegd gaat de rit vandaag naar Daytona’s Ocean Center, en daar fileloos aangekomen blijkt het stukken rustiger dan afgelopen Zaterdag, en in mijn ogen ook veel rustiger dan voorgaande jaren op de doordeweekse dag.
In Main Street mag weer met auto’s gereden worden (??) en in de parkeergarage kunnen we op de tweede van de zeven verdiepingen terecht. Niet echt druk, dus. Daar zal ook de temperatuur debet aan zijn want die ontstijgt vandaag niet de 58F (14 C) en dat ga je echt merken, vooral in de schaduw.

We steken de straat (Earl Street) over en gaan het nieuwe gedeelte van Ocean Center binnen waar de Harley Davidson Road Show dit jaar gehouden word. Kort gezegd is het één en al teleurstelling. De opzet is anders, en volgens ons niet beter.

De meesterontwerper van Harley, Willy G, heeft zich er met de signature series van zijn kledinglijn met een Jantje van Leiden vanaf gemaakt. Ik , al jaren trouw verzamelaar van zijn shirts, vindt het nieuwe ontwerp nog het meest lijken op een slechte knock-off van kinderserie Transformers en sla dit jaar maar even over. De styling van de motoren (ook Willy G.’s werk) gaat er wel steeds beter uitzien, naar onze smaak gemeten dan.

Maar het meest teleurstellende is wel het ontbreken van de stand van Josten’s , de fabrikant van mijn beschadigde Harley Owners ring. Ze zijn er dit jaar, voor het eerst sinds jaren, niet bij, dus zal ik de ring moeten opsturen naar het Warranty Center, een nog al omslachtig gedoe. Maar het is niet anders en we zijn dus zo weer buiten om naar Main Street te verkassen.

http://img147.imageshack.us/img147/3944/colage04.jpg


Ook hier is het niet druk, eerlijk gezegd; gewoon rustig. Maar dat betekent dat je wel lekker kunt opschieten. Ook hier minder kramen dan normaal, en vooral de kramen en winkels met onderdelen ontbreken, iets wat ik persoonlijk niet kan waarderen.
Wel veel t-shirt boeren uiteraard, en ik moet nog wel een herinnering kopen, want het Willy G. shirt ging ook al niet door. Maar ook bij de official Bike Week Merchandise hadden de ontwerpers volgens ons hun dag niet. Verschrikkelijke schreeuwende kleuren en al helemaal niet mijn stijl opdrukken.

Gelukkig hebben ze bij Sick Boys nog wel een shirt naar mijn smaak, maar daar staat weer geen vermelding naar Bike Week op, en ik moet natuurlijk wel een herinnering.
Dan maar even binnenwippen bij één van de zaken waar ze je T-shirt ter plekke samenstellen, iets duurder (2 voor $20,-), maar dan heb je wel iets wat je mooi vindt.

We maken hier en daar nog wat foto’s, verbazen ons dat de barmeisjes totaal geen last hebben van de kou (zo lang je maar in de zon staat is het in lange broek en vest best aangenaam), en zoeken dan de auto weer op.
Maar eerst doen we nog even een lichte lunch (Cajun Shrimp) bij Bubba Gump, een zaak die we sinds de ontdekking op onze Southern Tour vorig jaar altijd opzoeken, indien in de buurt.

http://img147.imageshack.us/img147/4351/colage05b.jpg



http://img147.imageshack.us/img147/8826/colage06.jpg

Niet gepland voor vandaag, maar omdat het nog niet echt laat is, besluiten we om even Millers aan te doen, ook één van de hotspots van Daytona Bike Week.
Ook hier staan behoorlijk minder kramen (toch recessie ?) en is het vrij rustig. Maar bij binnenkomst in de winkel word er gelijk geroepen : “Here come’s trouble” en achter ons verschijnt Glenn (Miller ??), die ons in Oktober via mail en in de winkel aan veel spullen geholpen heeft en nu met een big smile naar ons en de status van de te bouwen motor informeert.

Met ons is het prima, en de bike schiet al mooi op, maar we missen nog wat leuke onderdelen, die bij J&P nog steeds back-order staan. Geen punt, volgens Glenn, zeg maar wat je wil en ik heb het in twee dagen in huis. Dat blijkt toch minder makkelijk, maar 1 van de drie dingen kan hij inderdaad bestellen. Weer een kennis blij gemaakt, althans a.s. Donderdag, als alles goed gaat.

Ook hier zijn we snel klaar, en we doen onderweg nog even Pep Boys aan voor een paar mooie LED achterlichten voor de clubaanhanger, in Nederland moeilijk, en/of erg duur, te krijgen in de specifieke maten, en hier zo uit het schap. Dan gaat het via de bekende 417 tolweg, i.v.m. de spits, weer richting Lindfields waar we voor de maaltijd kiezen voor een Publix pizza voor ondergetekende en een uitsmijter voor Marion.

Onderweg passeren we bij Lake Black, tegenover Formosa Gardens nog een accident scene, waarvan later op TV te zien zal zijn dat er een auto op onverklaarbare wijze met grote snelheid het kleine meertje is ingereden. De inzittenden hebben het helaas niet overleefd.

We vullen de koude avond met wat TV (o.a. een nieuwe CSI Miami, en het debuut van Jimmy Fallon, na Jay Leno, en de (“thank God”)vervanger van Conan O’Brien) en ingepakte bezoekjes aan het koude terras (je moet wat, als roker) en gaan weer veel te laat naar het koude bed. Morgen is er weer een dag in en rond huis, we gaan weer rusten.

http://img147.imageshack.us/img147/8...ngechopper.jpg

Dinsdag 03-03-2009
Lekker geslapen, want het was lekker fris. Althans, dat lekker kan er vanochtend wel af. Het is 62F in huis, en dat is nog geen 17 Hollandse graden.
Bij ons thuis gaat dan ‘s ochtends de kachel automatisch op 20, een kwartier voordat ik uit bed kom, maar hier mag ik het toch echt zelf doen.

Maar het wordt nog gekker. Bij het ochtendritueel hoort een bakkie en een peukie, en daarvoor gaan we hier naar buiten, vinden we wel zo netjes en wordt ook verzocht door 99% van de huiseigenaren, die hun toko in de verhuur hebben.
En buiten is het, zoals verwacht, ook fris, zeker omdat de zon net uit de horizon gepiept is. Een blik op het dak van de buren laat ons het gevolg van de freeze-warning zien; ijs.
Ik loop direct de voordeur uit en zie het ook op de voorruit van de Murano; ijs. Niet elfstedendik, maar toch, een dun laagje aangewaaid ijs, goed voor een fotomoment.

http://img8.imageshack.us/img8/2281/colage07.jpg

Marion ligt nog lekker onder de wol van 3 niet al te dikke dekens, dus die laat ik maar even liggen, zodat ik zelf wat aan het verslag van gisteren kan doen en wat foto’s kan overzetten.
Ik zie in de mail dat we zeker nog één naar Destination Daytona moeten, omdat er weer een onderdeel afgeleverd is bij J&P. Nog twee te gaan, en alles is binnen. Eén van die twee is ook al bij Miller besteld, en die komt Donderdag binnen, dus dan gaan we zeker.

Maar vandaag blijven we rund um hause, en om een uur of tien is de zon zo aanwezig, dat het dekzeiltje van de pool gaat, en ik een duik ga wagen. Zolang je er maar onder blijft is het in het water goed uit te houden, maar uiteindelijk moet je er een keer uit en dan is het goosebumps geblazen. Maar naarmate de dag vordert, wordt het steeds aangenamer.

We doen beiden nog wat werk op de schootcomputer, eten een nuked Fridays lunch, maar moeten onvermijdelijk nog even de deur uit voor wat boodschappen. De, voor een vriend gekochte, slippers van de Wal*Mart (hij is er aan verslaafd sinds hij ze in Las Vegas zelf gekocht heeft) blijken iets kleiner te zijn dan op de doos aangegeven staat, size 9 i.p.v. 10. Dus die gaan we ruilen.

En water en brood staan ook nog op de lijst, dus de Publix wordt ook aangedaan. En omdat het allemaal weer langer duurt (thanks to Wal*Mart) dan gepland, besluiten we gelijk maar een restaurant aan te schieten. Het wordt weer de Cracker Barrel, waar we voor $27,- incl. 20% tip alweer goedkoop en voldaan wegkomen.

Het is inmiddels bijna donker, en dat is aan de temperatuur te merken. Niet meer dan 54F staat er op de teller, en dat is voor de korte broek toch wat te koud, en ook de deken (we hadden nog dappere plannen) gaat weer over het zwembad. De hete tobbe blijft nog wel even aanstaan, want dat is wel lekker bij deze kou.

Morgen wordt het al weer een stuk warmer. Zonniger dan vandaag zal het niet worden, want een strakkere blauwe lucht bestaat niet. De vooruitzichten zijn dus prima.
Wat we morgen gaan doen ? Beats me, in ieder geval verder genieten van deze vakantie.

http://img8.imageshack.us/img8/7378/colage08.jpg

Woensdag 04-03-2009
Wat zal ik zeggen, de aarde warmt op, en heeft gelukkig Kissimmee gekozen om dat vandaag te doen. En daar zijn we blij mee. Na ons dagelijkse voedingsprogramma in de ochtend kan het blauwe bubbeltjestapijt vrijwel direct van ons kidneyshaped watergenoegen.

Boven water kan het nog wat frisjes zijn, dus dat doen we dan ook niet. Het communicatiecentrum verhuist naar het pooldeck, en we hoeven absoluut niet op het nieuws te letten, althans wat het Traffic Alert betreft, want we blijven vandaag binnen.

Ons favoriete Central Florida radiostation, WHTQ 96.5 FM zendt ook livestream uit, en de draadloze internetverbinding brengt dat perfect bij ons binnen, dus we kunnen met plezier zonnen, zwemmen en tussendoor een beetje werken. En drinken en eten, niet te vergeten.
We lunchen weer deepfreeze Fridays, en beginnen een beetje te herpakken.

De aangeschafte spullen, vooral de motoronderdelen zijn vaak voorzien van ruime verpakkingen, en aangezien de voorraad op het logeerbed behoorlijk riant is, gaan we het volume proberen zo klein mogelijk te maken. En wat zijn we weer blij met de eerder gekochte Ducktape, deze keer in camouflagekleuren (echt waar !), waar we alles stevig mee in snoeren.

Ook de unster (hangweegschaal; Wal*Mart $7,-) zal onze deze keer weer goed van dienst zijn, want het worden al met al al behoorlijk wat kilo’s. Dat zijn zo’n beetje de kerntaken van vandaag, en het meest spectaculaire wat er staat te gebeuren is de avondmaaltijd.

Die nuttigen we bij Carrabba’s, een Italiaans restaurant, hier iets verderop, bij Formosa Gardens Shopping Center (Milemarker 5) , waar overigens ook de Cracker Barrel, Fridays, Outback, Giordano’s en een Chinees zich bevinden. Keus zat, al zou ik de laatste twee geen aanraders noemen, maar dat is persoonlijk.

Zoals verwacht (het is er altijd druk) is er een wachttijd, al is die vandaag beperkt tot max. 30 minuten. Ook hier is tegenwoordig een verwarmd, en afgeschermd terras, voor de verstokte rokers, maar wij eindigen aan de “first available” tafel, en die is binnen.
Marion gaat voor de Spaghetti with meatsauce (Bolognese) en duik in de Pollo Rosa Maria, vooraf gegaan door een lekker pittig kippensoepje van Mama Mandola. Het smaakt werkelijk voortreffelijk, en is ook weer meer dan voldoende, maar we eten al het lekkere zeker op, dus het aanbod van de “box” (of doggybag, zo U wilt) voor het restje pasta wat er nog ligt wordt beleefd afgeslagen.

Nu zijn we goed bekend met het fenomeen doggybag, en hebben er ook regelmatig gebruik van gemaakt, maar vanavond zien we weer iets nieuws. Twee dames, met ieders 2 kinderen verlaten het pand met 7, ja, zeven, van deze boxen. Ga dan niet “uit eten” maar bestel het dan bij de “take out”om de hoek. Ben je ook eerder aan de beurt.
Gisteren liet iemand bij de Cracker Barrel zelfs twee, waarvan één al aangegeten, van die droge cornbread muffins baggen, compleet met twee minikuipjes boter. Dan is het pas echt crisis, denk ik dan.

Maar na de voortreffelijke maaltijd, die voor $45,- all in. in het ruim belandt is, gaan we weer naar onze woonstee, met als quick stop nog even de liquor store aandoend (onze enige utgave van vandaag, een wonder), om op de bank te ploffen.
Maar voordat we de geurige Folgers Classic Roast in de koppen hebben, wordt ons pad gekruist door een gepantserde inwoner van Florida, de Armadillo. Samen met de huisgekko, de voorbijgaande kakkerlak en de wasbeer die vorige week voor onze auto langs schoot hebben we een groot deel van de Floridiaanse fauna weer ontmoet.

Het avondprogramma, met natuurlijk een CSI en Criminal Minds, wordt afgewerkt tot Jay Leno aan toe, en dan is het snel het mandje in. Morgen wacht ons Daytona Beach.

http://img25.imageshack.us/img25/1677/armadillo.png

Donderdag 05-03-2009
Vandaag willen we een beetje op tijd weg. En dat lukt, dus zijn we mooi op tijd bij Destination Daytona, waar de Rossmeyer-tram ons weer netjes aflevert bij het feestterrein. De eerste gang is naar J&P waar het laatst aangekomen onderdeel van eigenaar wisselt en we de order van de twee overgebleven cancellen.
Die bestellen we nog wel een keer opnieuw voor internationaal transport.

We wippen nog even de grootste Harley zaak ter wereld binnen voor wat kleine aankopen en gaan dan weer verkassen. Er wordt nog wel een bijzonder soort motor op de gevoelige plaat gezet; één met een zgn. stermotor, van een oud vliegtuig. Grappig gemaakt.
Dan gaat de rit verder naar South Ridgewood Ave. (ook A1A) waar we bij Miller gaan checken of de (dubbel)bestelde koplamp, één van de nog twee ontbrekende items, hier wel binnengekomen is.

http://img23.imageshack.us/img23/5140/colage09.jpg

We gaan de I95 weer op richting zuiden en krijgen op een gegeven moment het bord CR400, ¼ mile. Hier moeten we zo af, maar nog geen 200 meter verder is de afslag al, en ik ben net een vrachtwagen aan het inhalen. Dat gaat het niet meer worden, dus rijden we door richting Miami.
Een aantal mijlen verder is er weer een afslag en die nemen we. We komen dan in Port Orange, mij bekend, want ik heb hier bijna twintig jaar geleden een tattoo laten zetten. En aangezien ik een , volgens mijn vrouw (en eigenlijk is dat ook gewoon zo), uitstekend geografisch geheugen heb besluiten we niet de makkelijkste weg, retour de snelweg op, te nemen, maar de toeristische.

De zon schijnt, het is 75F, en we hebben vakantie, dus waarom niet. Onderweg pakken we voor de lichte lunch ,voor de derde keer deze vakantie, weer een Taco Bell en nemen weer de Chicken Quesadilla, net genoeg voor en snelle hap. Op de parkeerplaats staat een prachtige ouwe paarse cabrio, dus de camera komt ook weer uit de tas.
Ook bij Miller moeten ze ons teleurstellen, de koplamp heeft het Missouri magazijn niet verlaten, dus weer vangen we, geëxcuseerd, bot. De volgende halte zou de International Speedway moeten zijn, een hotspot waar ook tientallen motorbouwers (waaronder OCC) en andere vendors staan, maar we hebben hier geen zin aan, dus gaan we richting Orlando.

http://img23.imageshack.us/img23/4426/colage10.jpg
http://img23.imageshack.us/img23/7628/colage11.jpg

Maar niet te snel, want al gauw staan we in een file, die veroorzaakt wordt door een op zijn dak gelegen automobiel. De inzittenden mankeren gelukkig niets, want ze staan beiden naast een verbaasde oom Agent druk gebarend te telefoneren. Dat moet natuurlijk doorgaan.
Voorbij de file gaat het als snel richting Orlando, waar we bij de lokale grote HD dealer, aan de I4 ter hoogte van John Young Parkway de snelweg verlaten om nog wat last-minute cadeautjes te kopen. Ook hier is het, net als op de Daytona hotspots, niet erg druk, dus zal de creditcrisis toch wel een beetje zijn invloed doen gelden.

Thuisgekomen liggen we vrijwel direct in de hete pool, die op zich niet veel onder doet voor de warmte van de jacuzzi. Maar lekker is het wel. Op het nieuws is daarna de vermeende verkoop van Seaworld een hot item, maar dat zal onze eetlust niet bederven, want ondanks dat het geen Vrijdag is, gaan we er toch naartoe. En weer verdwijnt een heerlijke combo maaltijd in het ruim, en snel ook, want er is werkelijk geen ruk te doen, en iedereen die binnenkomt, kan zo door lopen naar een lege tafel. De bediening klaagt steen en been, maar wij vinden het wel prettig, zo’n snelle maaltijd.

http://img23.imageshack.us/img23/7154/colage12.jpg

Daardoor hebben we nog tijd om even op bezoek te gaan bij de nieuwe Target, die officieel a.s. Maandag pas open gaat, maar nu al de soft-opening houdt.
Het is een SuperTarget, maar dan met hoofdletter SUPER. Hij is HUGE !! Groter dan alle Targets waar we ooit geweest zijn, en dat zij er wat. Met een zeer grote Deli, en verswarenafdeling (ook wat pre-cooked meals betreft), met vers vlees, fruit en groenten.
En een behoorlijke gang met allemaal Travelspul. Allerlei dingen die ja als vakantieganger vergeten kunt zijn is hier in miniverpakking te koop. Heel goed bekeken. Die gaan nog een fikse concurrentie worden voor de Publix er tegenover, en de Wal*Mart, verderop

Vanzelfsprekend zitten er ook een Starbucks, en zelfs een Pizza Hut in het pand.
Voor Marion is dit een pretpark, en ze zou hier zo een dag willen doorbrengen, en zal hem zeker vaker bezoeken, wat later dit jaar.
Dan is het weer nach hause, waar de tobbe op ons wacht, evenals de televisie.
Morgen is het pakdag, en gaan we zien dat we koffers weer fatsoenlijk vol krijgen, want we moeten tenslotte ook weer eens een keer naar huis. Maar dat is morgen.

Vrijdag 05-03-2009
Vandaag is een dag als geen andere. Het is nog al laat geworden, want dit verslag moet natuurlijk wel een beetje actueel blijven, en daar gaat wat tijd aan voorbij.
Gelukkig hoeven we niet naar Daytona, want dat was vandaag een beetje lastig geworden. Door een ongeluk met een tankwagen, ongeveer ter hoogte van Sanford, is de belangrijkste verkeersadertussen Orlando en Daytona, de Interstate 4 in zijn geheel afgesloten.

http://img10.imageshack.us/img10/4462/tanker.jpg

Dat heeft een aantal uren geduurd, maar ik was al behoorlijk vroeg op de hoogte, middels het nieuws en een fijne wekker, die rond 6 uur afliep. Niet gewenst, want de wekker was mijn telefoon, geactiveerd door onze vriend Fred, die, onze katten verzorgend, weer eens ruzie had met het huisalarm.
En dat belt automatisch de mobiel, en net zo lang tot er iemand dat ding afzet. Een keer of tien gaat hij over, en als je er net bij bent stopt ie, en belt een volgend nummer. En op het moment dat je koud weer in bed ligt, gaat ie op herhaling. Daar wordt je ietwat boos van.

Maar goed, dan ben je toch wakker en zet dan het nieuws maar aan, en overzie je vanuit de helikopter gelijk de schade. Nu wilden we toch al niet meer naar Daytona, maar al hadden we dat gewild, zou dat vandaag niet doorgaan. Ons trouwe werkpaard Murano moest namelijk naar de dokter.
Gaf hij vorige week nog regelmatig “service engine soon” met kleine lettertjes in beeld, gisteren op weg naar Daytona kwam daar verandering in. Toen werd het een groot fel oranje vierkant in de display, met daarin een oliekan. Een reset deed dit weer verdwijnen, maar iedere keer als je hem weer startte, was de oliekan weer pontificaal aanwezig.

http://img10.imageshack.us/img10/4910/oliekan.jpg

Mijn technische brein vertelde me dat er wellicht wat olie bij in moest, en om de mannen van Alamo niet lastig te vallen hadden we zelf maar een quart (ong.liter) van onze Koninklijke voor wel 2 dollar aangeschaft. En die zou ik er vanochtend even inmikken.
Nu zit alles bij iedere auto tegenwoordig weer anders, en om nou niet gelijk het hele dasboard te veramponeren, zou ik even in het boekje opzoeken waar de hendel zat. Mits er een boekje aanwezig is natuurlijk. Niet dus, en daar komt het allmighty internet weer om de hoek kijken. Even Googelen op “Murano manual” en alle 265 bladzijden komen zo in PDF vorm aan je neus voorbij. Klepje los, olie er min of meer ingekukeld en starten maar.

Daar was hij weer, onze oranje oliekan. De manual stond nog in beeld, dus maar even opgezocht wat nu te doen. Bleek dat de oliekan niets te maken heeft met de hoeveelheid olie, maar met de oliedruk. Die verdomde moderne dingen ! De juiste actie was geweest, volgens het boekje; “onmiddellijk stoppen, de auto op een veilige plaats langs de kant zetten en prompt de Nissan dealer, of een bevoegde garage bellen”
Dat had ik dus zo’n 200 mijlen geleden moeten doen.

Dit leek me het juiste moment om even contact op te nemen met Alamo. Via een paar operators kom ik terecht bij de Road Side Assistance (niet die, die ze je willen aansmeren, dat is de Plus, dit is de gewone waar iedereen recht op heeft) die me adviseert geen meter meer te rijden.
Als ik opper dat er genoeg olie in zit en de motor geen raar geluid maakt beslist een supervisor dat ik dan de auto maar moet omruilen, al is het maar voor één dag.

http://img10.imageshack.us/img10/233...omentrance.jpg

Dat omruilen moet gebeuren bij het Car Care Center op Disneyworld, en daar cross ik dan maar naar toe. Long time, no see en ik rij prompt de fuik in waar de tollbooths staan waar je voorheen je parkeergeld voor Magic Kingdom moest afdragen.
De pest in natuurlijk, maar het bleek loos alarm, en long time ago, de parkeerwachters zitten verderop. Ik met direct linksaf en sta dan bij Alamo. De keuze is reuze, ik zie een Hummer, een Ford Expedition en talloze minivans, that’s it.
Zou het lukken een upgrade bovenop een “free upgrade” ? Dat zou wat zijn. Maar helaas, de beide PC Hooftbakken zijn gereserveerd, dus ik heb de keuze tussen een minivan of een….minivan.

Hadden ze geweten dat ik kwam, dan hadden ze wat anders voor mij geregeld. Maar de RSA had niets gemeld, en dat leek me ook stug, want die had ik een kwartier geleden nog aan de lijn. Hoe hadden ze dat willen regelen in die korte tijd.
De meneer naast mij was ook niet blij, want hij had een midsize SUV besteld, en kon ook kiezen uit de minivans. De salesrep die net met hun buiten stond toen ik aankwam, oppert om de Murano te nemen en ik hoorde geen tegengas van de man die mij hielp en ik net het hele olieprobleem had uitgelegd. Het zal mij benieuwen met wat ze weggereden zijn.

Wij begeven ons de laatste dag in een maagdelijk gekleurde Toyota Sienna, met en volle tank, en we moeten ons er maar mee redden. Was dit eerder gebeurd, dan had ik nog wel op m’n strepen gestaan voor een SUV, en die eventueel op een ander locatie opgehaald, maar voor die ene dag laten we het maar zo.

http://img10.imageshack.us/img10/444...ennaxle001.jpg

Of het nu komt doordat dit het dertiende verslag is weet ik niet, maar er zou nog meer mis gaan. Bij thuiskomst was de e-mail van United voor de online incheck binnen, dus daar gaan we gelijk maar mee aan de slag.
Ook deze keer zijn er nog Economy Plus stoelen in de aanbieding, en we grijpen direct de kans aan. Maar tijdens het boeken doen we wat verkeerd en om dat ongedaan te maken klikken we op de pagina-terug knop in het scherm. FOUT !!

Ik had moeten weten dat dat niet werkt in een beveiligde internetsessie, maar was dat even vergeten. Dan proberen we het maar opnieuw. Nu blijkt dat ik er niet meer ben, voor de United computer althans, en dat is een probleem.

Hoe graag ik hier ook wil blijven, ik zal toch mee moeten naar huis. Maar de Unitedcomputer denkt daar anders over. U bent gewoon weg, klaar uit. Via diverse 1-800 nummers krijg ik eindelijk een echt mens, aan het accent te horen in een India’s callcenter, aan de lijn die ik het hele probleem uitleg. En dat valt nog niet mee, haar Engels is nogal beperkt.

Ze beloofd me door te verbinden met iemand die er meer verstand van heeft, en zo kom ik bij een, alweer Oosterse, jongeman, die gelukkig ook Engels spreekt en verstaat dat niet voor hem in het scherm geprojecteerd wordt.

Met de laptop in de hand (de enige werkende telefoon is hier in de slaapkamer) loodst hij ons door onze itinerary, en reset hij onze online incheck. We kunnen overnieuw beginnen en deze keer gaat het van een leien dakje. We zitten weer in ruime zetels.

http://img10.imageshack.us/img10/1296/speklap.jpg

Zo dat is dat, en nu verwachten we geen hobbels meer en besteden we de rest van de dag aan zon en water, met tussen door het langzamerhand logistiek verwerken van alle gekochte goederen, die toch tezamen met de garderobe weer terug over zee moeten.
Maar omdat we vanavond voor het laatst (althans deze reis) hier gaan barbecueën, moeten we nog op pad. We hebben afgelopen week namelijk echte onvervalste speklappen (sliced pork belly) gespot, en daar maak je mij op de BBQ heel blij mee.

We hadden ze gezien bij de Wal*Mart, dus daar gaan we naar toe. Eerst de dichtstbijzijnde, aan de 27, zonder resultaat. Nu zijn we in alle Wal*Mart’s in de buurt geweest (en een paar Publixen en Targets), dus de twijfel slaat toe.
Ook bij de volgende, aan de SR535 vangen we bot, spreekwoordelijk gezien dan. Dus moet het de laatste, aan de 192 bij Medieval, zijn. Of toch de Publix, of misschien de nieuwe Target ? Gelukkig liggen ze daar in het schap, en zo zijn we twee uur later weer thuis, maar mèt de speklappen, die gelijk in de kruiden (aus Holland, nog over van de kip-kerrie) gedompeld worden.

Helemaal zinloos zijn de eerste anderhalf uur van onze zoektocht niet geweest. We hebben bij de eerste Wal*Mart ook gelijk een mooie Ozark tent gescoord, iets wat niet op de lijst stond, maar ter plekke met SMS geregeld is.

We (Freddie en ik) hadden het er al wel over gehad, maar het was ergens blijven hangen, en dus niet op de lijst. Maar we vinden weer een mooie, en hij is op Rollback, en mag voor minder dan 50 euro met ons mee. Volgens ons is het een jubileumtent , want het kon de tiende wel eens zijn die met ons mee reist.

http://img10.imageshack.us/img10/7814/tent.jpg

En dan is het eindelijk tijd om de voorraad en koelkast te legen. Er is nog wat Fridays om te snacken, wat Millers om te drinken, en de rest, inclusief onze favoriete Tropicana No Pulp gaat er of vanavond met de BBQ, of anders morgenvroeg met het ontbijt wel in.

Toch blijft er nog het één en ander staan, maar gezien onze eigen aankomst zal de volgende huurder daar zeker gebruik van maken. Meestal gooit de schoonmaakploeg alles weg (of neemt het zelf mee, misschien ?), maar hier laten ze het houdbare, of ongebruikte gewoon staan voor de nieuwe gasten.

Een goed initiatief, zo is er in ieder geval iets van zout, peper, suiker, koffiefilters etc., iets wat we tot nu toe (en deze keer ook weer, maar dat was onze fout) altijd weer moesten kopen, zelfs vorig jaar, toen we in zes maanden twee keer in hetzelfde huis zaten. Alles schoon leeg, iets wat bijna onmogelijk is, want iedereen laat wel wat achter.

Zo zit onze vakantie er al weer bijna op, en is het weer wachten geblazen. Wel zeven maand deze keer, want in de zomer is er alleen een weekje voor met de motor, ook erg leuk.
Ook aan deze verslagen komt bijna een einde. Ik zal zoals gewoonlijk in een soort epiloog de boel voor deze vakantie definitief afsluiten. Maar dat doe ik thuis.

Dat briefje over de afwas hangt hier ook, en komt volgens mij uit de bibliotheek van "briefjes die je het beste uitkomen".

Wij hebben ook al villa's gehad met allerlei waarschuwingen en hekwerken/alarmsystemen betreffende de pool. Hier zit wel een poolalarm, uitschakelbaar (dus ik hoef niet te "tamperen") maar zonder al die waarschuwingen van Florida State Law etc.. Wel zo relaxed.

Maar wat het voedsel betreft, het zou kunnen. Al vindt ik ook wel dat bepaalde producten niet moeten mogen, maar zout en peper..... of koffiefilters en keukenrol, for that matter.
Rare jongens, die Amerikanen ;-)

Maar goed, de laptop gaat slapen, en wij ook, zo gauw de vliegtuigdeur dicht is :-).

Zaterdag 07-03-2009 en Zondag 08-03-2009 Epiloog
Het zit er weer bijna op. Uiteraard ben ik weer net op tijd wakker om te controleren of de wekker het wel doet, en verdomd, hij doet het.
De koffers zijn gisteren al grotendeels gepakt en weer goed vol, zelfs de opvouwbare weekendtas (ook Wal*Mart) doet deze keer weer zijn goede werk. We blijven mooi binnen de marge van 2 koffers p/p en de unster verteld ons dat ze onder de 50 Lbs blijven.

Marion is inmiddels ook ontwaakt, en volgens ons is Florida blij dat we eindelijk vertrekken. Vanaf vandaag is de temperatuur voor de volgende week vastgesteld om minimaal 80F, en uit het niets verschijnt er plots een hele kudde luchtballonnen in het zwerk.
Zo blij zijn ze dat we gaan. Ze komen recht op ons af, dus moet de camera nog even uit de buidel. Eindelijk een ideale dag voor de vaarders, lijkt het want ik tel er zeker zeven, dus er wordt weer wat verdient.

http://img13.imageshack.us/img13/3082/colage13.jpg

We ontbijten as usual, springen onder het gemalen water en proppen het laatste wasgoed in de enige vrije opening van onze bagage, die daarna in de mega-kofferruimte van de Sienna verdwijnt. Alles wordt nog vijf keer gecontroleerd, en daarna zal de witte bus ons brengen naar MCO, het internationale vliegveld van Orlando.
Daar drop ik Marion op de stoep bij United, en weer maak ik een rondje airport om het gehuurde vehikel weer te retourneren aan de rechtmatige eigenaar, Alamo.

Ik kan nog net de parkeergarage binnenkomen over de rode spijkerbalk en moet dan direct in de touwen. Volgens mij moet iedereen vandaag verplicht Orlando uit, zoveel auto’s worden er ingeleverd. Simpel van geest als ik ben pak ik het enige rijtje wat nog niet vol is, en tot ongenoegen van velen komt er direct een Alamo-er met zijn scannertje op mij af.
Tot “hier” oprijden en dan er uit, gebaart de scanner, maar daar is mijn voorganger het niet mee eens. Of ik toch een metertje of twee naar achter wil. Ik wel, en verbaas mij weer over wat er staat te gebeuren.

Vader, moeder, opa, oma en drie kinderen verlaten het zusje van mijn Toyota, de alom aanwezige Dodge Caravan. Kinderwagens, koffers en de hele santemekraam moeten nog ontscheept worden en via loopbanden en roltrappen 3 verdiepingen hoger bij de vertrekjongens en meisjes aangeboden worden.
Waarom niet gewoon, net als wij, de hele zooi aan de stoep afgezet en dan de auto ingeleverd. Scheelt je een half uur en een hoop ergernis.

Zoals verwacht is het nu ook erg druk bij de incheck balies, maar dankzij de voortreffelijke online service van United zijn wij met vijf minuten klaar. Even naar een terminal, een computer op pootjes, paspoort onder de lezer, en de boardingpassen rollen er uit. En een echt mens plakt intussen je koffers onder de labels. Klaar is Klara.

En nog voldoende tijd voor een laatste Frappuccino, en een brandend genoegen. Security heeft het verbazingwekkend rustig en buiten onze juwelen, laptops en schoenen mogen ook de (volgens ons voor dit doel uitgevonden) twee 100 ML flesjes spiritualiën, bedoelt als slaapmiddel voor de grote oversteek, mee door de scanner.
We boarden als seating 2, en captain Ted brengt ons in minder dan 2 uur naar de hoofdstad van dit mooie land.

Daar hebben we een goede 4 uur stuk te slaan, en dat doe ik voornamelijk door nog wat foto’s te bewerken voor de studio. Was het hier Dinsdag nog min 3 en dikke sneeuw, op dit moment is het +22, en zon, wat is het allemaal toch oneerlijk.
Alleen is de operator van de centrale verwarming nog niet op de hoogte van de temperatuurswisseling, want het is bloedwarm in de terminal, vindt ook mijn eega, en die heeft het, vrouwen eigen, bijna altijd koud.

Maar de uren vliegen voorbij, de eigengemaakte sapjes in de gekocht flesjes jus d’orange smaken prima en we gaan weer via seating 2 de 777 in, waar ons een verrassing wacht.
De gekochte E-plus stoelen zijn 19G en H en blijken normaal dienst te doen als crewseats, wat inhoudt dat ze nog iets meer Plus dan Plus zijn. Iets meer pitch, maar als nadeel de vaste leuning waar bovenin je tafeltje zit, en van onder uit je personal TV tevoorschijn komt.
Maar tegen dit nadeel weegt een bijkomend voordeel erg op. Een zwart knopje doet vanonder je stoel een mooi voetenbankje verschijnen, een ander knopje brengt je een lendesteun, en de rugleuning gaat ook net even verder naar achter. Tussen Plus en Business in, zeg maar.

Dat, en de screwdrivers en voor Marion melatomine helpen ons makkelijk in dromenland en we blijven daar minimaal driekwart van de 6 ½ uur die de vlucht zal gaan duren.
Pasta or chicken (heeel weinig chicken) maken we nog mee, en we schrikken wakker voor het bananebrood en yoghurt, maar de rest is blanco. Door de sterke rugwind is het een zeer korte vlucht, maar diezelfde wind zorgde 20 seconden voor de landing nog wel voor wat opschudding.

We schommelden letterlijk richting Polderbaan, en net voor de touchdown tipt de 777 een meter of vijf over, wat er best wel spectaculair uitziet als je met je neus tegen het raam zit.
Een algemeen oeps ging door de cabine, en kort naar de landing luchtte de captain ook even zijn hart, door ons welkom te heten in Amsterdam, en ons te waarschuwen voor als we de luchthaven gingen verlaten; “It’s quite windy outside”

Verder zijn we probleemloos bij G4 afgeleverd, hebben het aquarium nog even bezocht en werden prompt naar de verkeerde bagageband gestuurd. Weer was er geen paspoortcontrole voor residents of european passports open, en met aankomst van meerdere intercontinentale vluchten wordt het dan erg druk in de toch al kleine controleruimte, die nog kleiner was doordat er een beste verbouwing (één trap en de roltrap lagen eruit) aan de gang was.
We gingen op zoek naar band 17, vonden het er erg rustig, moesten dus naar band 15, waar het erg druk was, omdat er 4 vluchten op gelost werden.

Toch was de bagage er erg snel, was er zeer veel douane die ons met rust liet en zich concentreerde op een vlucht van Singapore Airlines, en stond de P3 bus al klaar.
Maar wat een verschrikkelijk takkeweer dat het was. De Mighty Dodge stond ongeveer 20 meter achter het P3 gebouw (dat ook al grotendeels afgesloten was i.v.m. verbouwing), maar ver genoeg weg om pisnat te worden. No very warm welcome in dit kouwe kikkerland.

Het heeft hare Majesteit behaagt onze terugkomst op beeldmateriaal vast te leggen.
Ben ik twee weken bezig geweest om structureel te hard te rijden, zonder enige gevolgen, wordt ik tien minuten in dit land gelijk geflitst. Eigen domme schuld, want ik weet op de A9 bij Amstelveen echt alle camera’s te staan, en houd daar rekening mee, plus dat het zo hard regende dat hard rijden echt niet verantwoord was, let ik even niet op.
Zit ik even een matrixbord te lezen (A9 filevrij, wat verwacht je dan op Zondagmorgen om 8 uur), denk ik nog; “er komt zo een camera” en flits, wel 104/5 KM per uur. Humor, toch.

Dikke bult dus, en we zien hem wel verschijnen. In 25 jaar niet gebeurt.
Maar dankzij de 30 minuten vervroeging (klinkt toch beter dan vertraging) en de rust op de weg, staan we precies 9 uur voor de poort van ons landgoed te Zwolle.
De veestapel is opgetogen dat we er weer zijn, net als het weer, wat in de loop van de dag steeds beter wordt, en we hebben weer een geweldige vakantie achter de rug.
En nu is het wachten op Biketoberfest, want dan gaan we weer.

Het is een zeer relaxte vakantie geworden, in een geweldig huis, al moet daar de kanttekening bij dat je na 14 dagen toch wel wat kleine dingetjes ziet waaraan je kunt zien dat het toch een wat ouder huis is. Kleine schades aan het gaas in de kooi, een kastdeur die niet meer (letterlijk) op rolletjes loopt, van die dingen, maar toch nog wel zo super dat we er in Oktober weer met plezier naar toe gaan, en het zeker een aanrader is.
En ook hier heeft de crisis toegeslagen, wat ook bij de Bike Week, en zeker bij de restaurants te merken was. Maar het is en blijft de Sunshine State, onze nummer één in de top vijftig.

En nu moet ik stoppen met de verslagen, dat zal even wennen worden, maar ik heb het weer met veel plezier gedaan, en waardeer iedere keer weer de reacties en de gedachte dat het met even zoveel plezier gelezen wordt. Sayonara en auf wiener schnitzel \\:D/.