[Reisverslag] True1969: Las Vegas – Miami – Key West – Orlando 2005

6 juni: 1e dag - ONDERWEG

Net bijgekomen van de schitterende huwelijksdag (4 juni zijn we getrouwd) vertrokken we met opa en oma naar Schiphol (zij zullen de auto weer mee terug nemen). Na om 9 uur te hebben ingecheckt bij de Delta balie hebben we nog even een bakkie gedaan en afscheid genomen van opa en oma. Door de douane en na de aanschaf van een nieuwe videocamera en een slof sigaretten zijn we in het vliegtuig gestapt.
Om 11.40 uur vertrokken naar Cincinnatti, om een lang verhaal kort te maken, 15,5 uur later (en vele ruzies met de kleinste van de familie – die 90 cm had sowieso geen zin om te slapen in het vliegtuig en al helemaal niet om op haar stoel te blijven zitten) kwamen we aan in Las Vegas. Plaatselijk was het 18.00 uur maar voor ons al 3 uur ’s nachts.
Bij de Dollar balie de gebruikelijke upgrade verhalen aangehoord (special price for you only today) haha... voet bij stuk gehouden en alleen afgerekend voor een volle tank en het benodigde kinderstoeltje (de midsize car was al via internet afgerekend). Achteraf maar goed ook want eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats van Dollar bleek de midsize er niet meer te zijn en kregen we gratis een upgrade naar een Minivan.

Voor het eerst de Strip opgereden en inderdaad je moet er een keer geweest zijn om het te “voelen”, schitterend al die lichtjes en gigantische hotels. Na de strip heen en weer te hebben gereden, ingecheckt bij Excalibur, waar we een uur moesten wachten op onze kamer met stripview (moest nog schoongemaakt worden). Aangezien we helemaal gesloopt waren, gingen we akkoord met een deluxe room voor dezelfde prijs (mooie ruime kamer met bankstelletje en zitje). Om 21.30 uur lagen we allemaal in diepe slaap.


7 juni: 2e dag – Viva Las Vegas

Om 05.00 uur gewekt door de natuurlijke wekker van 90 cm hoog. Nog even gerekt en om 07.00 uur zaten we aan het roundtable buffet van het hotel. Gelijk aangepast aan de Amerikaanse standaard en om 07.15 uur zat ik aan de eieren, bacon, chickenburger met salsa saus mmmm, de rest van de familie hield het bij broodjes, eieren en wat minder vette zooi. Daarna naar The Stratosphere Tower waar we op grote hoogte een mooi uitzicht over Vegas hadden. Ik wilde graag Insanity the Ride doen, maar eenmaal boven heeft deze angsthaas het toch maar af laten weten....brrr echt te eng. Ondertussen riep de wandelende hinderwetvergunnig; Pappa, Jennifer in treintje ! haha dat hebben we maar niet gedaan.
Na de Tower even downtown gereden om te kijken waar de Freemont Street te vinden was waar we de volgende dag wilde gaan kijken..(met de nadruk op wilde! Maar dat later...). Daarna wat boodschappen gedaan bij de Albertson, waar ondergetekende uiteraard weer de zelfscan kassa wilde gebruiken (dat gaat nl. zo lekker snel) 12 minuten later eindelijk betaald (na 4 keer de hulp van een medewerker te hebben gevraagd, er stonden nl. ineens 3 traytjes bier op de rekening...terwijl ik toch maar echt 1 sixpack had aangeschaft). Dat was dus echt de allerlaatste keer door de zelfscan (In Zoetermeer ook al eens een poging gewaagd bij een supermarkt en ook dat duurde de halve ochtend).
Uiteindelijk om 13.30 uur terug in het Excalibur waar Jennifer toe was aan een middagslaapje, wij trouwens ook bleek wel want de planning was om om 16.00 uur weer op pad te gaan, geen wekker meer gehoord en om 18.45 uur schrokken we wakker...balen halve Vegasdag naar de maan. Maar goed toch weer op pad en op zoek naar een electronics store want in de ijver van het koffer inpakken is de datakabel van de fotocamera thuis blijven hangen. We kwamen al snel een hele grote winkel tegen (een soort Mediamarkt voor de kenners) maar natuurlijk geen sony datakabel in huis en omdat we toch van plan zijn heel veel foto’s te maken heb ik me een Sony dockingstation aan laten smeren t.w.v. $ 79,95. In de rij bij de kassa bedacht ik me ineens dat een card reader ook voldoende zou moeten zijn dus snel terug en uiteindelijk voor $ 19,95 klaar. Daarna nog even naar de outlet shops geweest en twee leuke Tommy Hilfiger dingetjes voor de kleine meid gekocht. Toch nog even naar de strip en de fonteinen bij het Belllagio bekeken, Jennifer vond het zo mooi dat we 3 shows hebben bekeken, nadat we nog even de binnenkant van het hotel hebben bekeken zijn we afgedropen want Jennifer was toe aan slaap. Zelf nog even aan de Bacardi Gold gezeten.... en daarna lekker naar bed.


8 juni: 3e dag The Venetian en het zieke kind

Vroeg uit de veren om toch deze laatste dag nog zoveel mogelijk te zien. We gingen eerst naar CircusCircus waar we het ontbijtbuffet hebben gebruikt (ook weer veel voor weinig). We wilde naar CircusCircus omdat daar het Adventuredome is met leuke kinderattraktie’s. En inderdaad voor kinderen is er genoeg maar niet voor de onze want die was overal te klein voor. Ze mocht alleen in een klein mini reuzenrad (natuurlijk onder begeleiding van een “betalende”ouder...en aangezien Jennifer overal in wil (zie eerdere insanity ride op de Stratosphere) dus 3 minuten verder en $ 8,- lichter hadden we dat ook weer gehad. Daarna naar het Venetian Hotel (dat hadden we allebei hoog op ons lijstje staan) en inderdaad wat een prachtig hotel is dat met die leuke straatjes en kanalen waar de gondeliers zingend voorbij varen. Er stonden ongeveer 80 japanners in de rij om met het bootje mee te mogen en alhoewel het ons ook wel leuk leek hebben we het boottochtje laten varen en hebben we op het foodcourt een lekkere sandwich genomen. Terug naar het Excalibur voor het middagdutje, zelf even op internet gesurfd en geprobeerd het eerste deel van dit verslag op het forum te zetten, dat ging uitstekend totdat ik probeerde er een paar foto’s bij te plakken...kaboem ! verbinding verbroken en al het typewerk voor niks (zat al 45 minuten te tikken) echt klote maar ja ... shit happens zullen we maar zeggen.
Nadat Jennifer weer wakker was zijn we naar het zwembad geweest, daar hadden we haar al een paar keer mee gechanteerd (ze is nl. gek op het zwembad, zo van als je nu lief doet gaan we straks naar het zwembad .... en straks was inmiddels 24 uur later) dus belofte maakt schuld en even een lekker uurtje gebadderd. (met een lekkere Pina Colada cocktail erbij natuurlijk)
Terug naar boven en even gedoucht en aangekleed, daarna naar Denny’s waar we toch ook een keer wilde eten. Onderweg begon Jennifer te zeuren en ze zag er inderdaad niet best uit. Wij dachten nog steeds aan een jetlag in combinatie met de warmte dus besteedde er niet veel aandacht aan. Binnen bij Denny’s bestelden we alvast twee diet Cokes en een appelsap en begonnen de menukaart te bestuderen. En whop daar begon het, de kleine gup begon te spugen en Elies zo goed en kwaad als het kon geprobeerd met van alles en nog wat (zakdoekjes, papieren placemets enz.) de boel op te vangen, de te vriendelijke ober kwam nog te hulp met een vieze vaatdoek maar dat hebben we maar niet gedaan.
Spullen inpakken en wegwezen.... wel top dat de ober de drankjes ook niet in rekening bracht! Dus snel terug naar het hotel want de kleine bleef overgeven, echt zielig want er zat op een bepaald moment niks meer in het maagje dus alleen gal kwam eruit. Daar ging onze Freemont Experience, Elies stelde nog voor dat ik dan maar allen moest gaan kijken maarja dat is in zo’n geval geen optie vind ik. Dus na nog wat overgeven en na een domperidon zetpil de kleine naar bed gedaan en daar zaten we dan. Omdat ik nog niet had gegokt toch even naar beneden met $ 50,- om een klein gokje te wagen aan de roulette tafel (ik dacht 4,5,6 n.a.v. onze trouwdatum en de getallen 9 en 12 omdat de zieke op die dag is geboren).... 6 minuten later en in 5 keer draaien het geld kwijt.... haha daarom ook maar met 50 dollartjes naar beneden want ik ken mezelf en dan is the sky the limit)... het grappige was wel dat er in die vijf keer draaien 3 keer het getal 36 viel (laat dat nou precies mijn leeftijd zijn!!...)
De laatste Bacardi Gold naar binnen en naar bed..... morgen weer vroeg dag... 08.35 uur in het vliegtuig naar Miami waar we lekker twee dagen op het strand gaan liggen..dachten we!)


9 juni: 4e dag – Onderweg naar Miami – de huurauto – North & South

Om 6.45 uur uitgecheckt en na de afhandeling van de auto op tijd bij het vliegveld... koffers afgegeven en naar het vliegtuig... en wat bleek Jennifer had SSS op haar boardingpass staan oftewel een uitgebreide security check... alhoewel al het personeel niet begreep waarom deze druif van 2,5 nu extra gecontroleerd moest worden werd ze toch uitgebreid gefouilleerd en haar eigen kinderkoffertje binnenste buiten gekeerd..... maar goed na eerst even flink schelden zijn we ook wel weer blij met dit verhoogde veiligheidsbeleid... ik bedoel het vliegtuig wat de tweede toren van the Twintowers invloog was net zo’n toestel als de onze en eveneens een domestic flight. Aangekomen op Miami ging alles weer razendsnel en om 19 uur plaatselijke tijd stonden we alweer op de parkeerplaats van Dollar om de huurauto op te halen......en dat heeft ruim een uur geduurd !! Ik had speciaal een minivan gehuurd....lekker veel ruimte en een ingebouwde childseat op de achterbank.......... de eerste auto die we kregen zag er niet uit... en had geen kinderzitje... ik weer terug naar binnen...nou om een heel lang verhaal kort te houden 4 auto’s later en een uur later zaten we in de goede car onderweg naar het hotel.
Uiteraard niet goed voorbereid gingen we op weg....het hotel lag toch in South Beach ? dat is makkelijk we volgen gewoon de borden..3 kwartier later door allerlei duistere straatjes YES daar is Collins Avenue en dat is precies de straat waar ons hotel (Ramada Inn Plaza Marco Polo) aan ligt. Volgens Elies zitten we op nr 19210.... en reden we nu langs nr 100...?! Nee joh riep ik nog dat is vast de postcode ofzo..... haha niet dus, na het gevraagd te hebben bij een benzinestation bleek dat we op het goede spoor zaten... dus nog 3 kwartier later en 12 miles vol stoplichten doemde eindelijk nr 19210 op. Auto voor de deur gestopt, uitgeladen en aan de valet parking meegegeven. Mooi kamertje op de 6e verdieping, No smoking, want die rookkamers stinken altijd zo. Nu ben ik zelf wel een stevige roker, maar ik vind altijd wel een plekje om te kunnen roken. In dit geval geen balkon dus mijn enige plek was buiten beneden voor de deur (hele hotel was rookvrij) maar ja om nu 8 keer per avond naar beneden te gaan dat is ook geen optie, dus mijn “illegale rookplek” werd het brandtrappenhuis... Nou luguberder worden ze niet gemaakt...het zou me niks verbazen als ze hier ooit een lijk hebben gevonden in een aflevering van CSI Miami. (jaja ik moet ook stoppen met roken).
Op de valreep nog even wat te eten via de roomservice naar boven laten komen, daarna lekker naar bed want hoewel het vandaag geregend had in Miami zouden we morgen lekker een dagje strand op Miami Beach gaan houden........hadden we het Weather Channel maar even bekeken voordat we gingen slapen.......

10 juni: 5e dag – Arlene, Arlene who the f&@k is Arlene?!

’s Morgens weer vroeg op en enthousiast de gordijnen opengerukt, maar waar was die beloofde zonnige dag? Het kwam met bakken uit de hemel en de storm gierde langs onze ramen. Op de tv vonden we toevallig het Weather Channel en we schrokken ons rot, het ging over Hurricane week, tropische storm Arlene was in town. Leuk zo’n weerkanaal waar ze reporters uit allerlei “ramp”gebieden laten zien hoe erg het daar is.... tussendoor nog wat beelden van orkaan Ivan en we zagen het helemaal niet meer zitten.
Aangezien we morgen naar Key West vertrekken en daar ook overstromingen worden voorspeld snel de boekingspapieren doorgenomen, kunnen we het hotel nog annuleren? Maar nee, dat moest 72 uur van te voren. Omdat we toch heel graag de Keys wilde bezoeken en de weermannen het uiteindelijk “alleen” nog maar over zware regenbuien hadden besloten om toch maar te gaan, mocht het nou echt heel slecht worden gaan we gewoon á la “Twister” een tornado filmen..haha..
Om niet de hele dag nog depressiever te worden van het weermannetje, toch maar de auto laten voorrijden (toch wel geinig dat Valetparking) ..... en omdat we inmiddels hadden vernomen dat de boten voor onze geplande rondvaart niet zouden varen, richting het art deco district gereden. Maar of wij zien het niet, of het komt er niet uit bij dit grauwe weer maar wij vonden Ocean Drive en zijn omgeving niet echt interessant. Vanavond nog maar even terug want met al die neonverlichting zal het veel leuker worden.
Dan maar even naar Aventura Mall..en inderdaad die cowboys weten wat shoppen is....dat zijn ff een paar winkeltjes bij elkaar, maar hoewel de verleiding groot was niks gekocht om de centen tot de outlets in Orlando te bewaren.
Via de Publix terug naar het hotel en samen met de kleinste van de familie een middagdutje gaan doen, Elies even naar beneden want er was alleen daar een internet aansluiting en zij heeft á 30 cent per minuut wat email naar het thuisfront gestuurd en nog even wat rond gesurft. Terwijl ik sliep hoorde ik nog wat glasgerinkel maar dat leek ver weg dus geen aandacht aan besteed.
Na het slapen de gordijnen weer open en hoewel de airco volop draaide toch erg warm in de kamer, en wat was dat raam toch mooi schoon...haha bleek er gewoon een heel raam te zijn gesneuveld door missie Arlene. Gelijk even gemeld bij de receptie en we moesten verkassen naar een andere kamer want dat was toch wel link zo’n kamertje met een open dak.. We gingen naar de 10e verdieping en dat was wel lekker een mooi opgeruim kamertje MET een balkonnetje, dus vaders kon nu gewoon op zijn eigen balkon roken. Om een uur of 7 naar Denny’s want die hadden we nog tegoed uit Las Vegas. Goed gegeten, eindelijk weer een lekker steakje en een kipfiletje..geen haute cusine maar wel voldoende voor ons.
Nog even terug naar Ocean Drive en hoewel het er leuker uitzag was het toch niet echt ons ding en achterin was er steeds 1 aan het roepen dat we naar huis gingen... dus dat was even op en neer en terug naar het hotel. Miami was niet helemaal geworden wat we verwacht hadden, mede natuurlijk door het hele slechte weer – Arlene....


11 juni: 6e dag – Key West en de verrassing

Weer vroeg uit de veren en met een beetje tegenzin naar Key West vertrokken (want we gingen toch ook echt voor de sunset maar nog geen zonnetje gezien sinds we in Florida zijn aangekomen). Maar wat gebeurde er, al bij Key Largo begon de zon te schijnen en hoe verder we de eilanden afreden hoe beter het weer werd...zouden de weermanetjes het dan toch fout hebben of stond ons in Key West nog wat te wachten. Tussendoor nog even bij Subway een lekker broodje gegeten en door naar onze eindbestemming “Hotel Key West” in Key West (wat een toeval). Daar aangekomen 3 keer de Rooseveldt Boulevard afgereden want ons hotel was weer eens nergens te vinden... nu bleken we er al 3 keer langs te zijn gereden want het hotel had geen huisnummer op de deur staan maar sterker nog, ook geen hotelnaam buiten hangen.
Bij het enige hotel dat aan ons adres kon voldoen gestopt en even naar binnen gelopen om te vragen of we goed zaten, en ja hoor dit was hotel Key West. Het zag eruit als een of ander louche motel maar nadat we de kamer hadden gekregen viel alles 100 % mee, super netjes, super Airco (was echt nodig want Arlene was hier niet meer te bekennen en het was inmiddels 35 graden en geen wolkje te zien (dat was pas een verrassing). Na het inchecken even een uurtje naar het zeer nette zwembad (Bud van de tap slecht $ 1,50) daarna even wat gegeten en richting het oude centrum.
Wow, wat een tof plaatsje is dit zeg, alles ziet er gezellig uit. Naar het zuidelijskte punt van de USA gereden, de auto snel op een ‘tow away zone’ geparkeerd en binnen 2 minuten de benodigde foto’s geschoten... want zeg nou eerlijk dat hele zuidelijkste punt is verder helemaal niet interressant, even rond die gekleurde boei poseren en afschieten. Door naar Mallory Square en geparkeeerd bij het Hilton ($ 3,- per uur) en te voet door naar mallory...... alle verhalen kloppen want het is een hele speciale ervaring...super veel volk op straat, overal straat artiesten, overal cocktails te koop...en nog steeds minimaal 35 graden... We vonden het een geweldige ervaring ondanks de sunset achter een eiland en besloten ter plekke hier ooit wat langer terug te komen.
Zo nu naar bed *heb net dit reisverslag so far getypt* morgen naar Florida City onze tussenstop (en bezoek aan Gatorland in de Everglades) voor we door gaan naar Ft Lauderdale en de laatste 14 dagen Orlando.


12 Juni: 7e dag Florida city en de ontbrekende alligators

Vandaag in Florida City aangekomen, we zaten in een Travelodge-vestiging gerund door een paar import indische amerikanen (ze runden op hetzelfde terrein ook een Subway en een benzinestation). Erg nette kamermet koelkast, magnetron én Hi-speed internet acces) voor die $ 59,95. Even naar de plaatselijke outlet mall geweest (natuurlijk weer wat voor de kleine meid gekocht, ditmaal bij Osh Kosh B’Gosh, we konden het niet laten hangen). Daarna even naar de Homestead raceway gereden, als echte racefan moest ik deze speedway even in het echt bekijken. Natuurlijk helemaal afgesloten maar de stoute schoenen aangetrokken en naar een bewaker gelopen met de vraag of ik even binnen mocht kijken en wat foto’s mocht maken. Na overleg met het hoofd van de bewaking mocht ik bij wijze van uitzondering even het terrein op!! Wow eindelijk op een echte Oval. Snel wat foto’s en wat video-opname gemaakt en terug naar het hotel..even een duik genomen in het zwembad (mocht de naam niet hebben, was 5 bij 3 meter maar toch even afkoelen). 's Avonds een beetje internetten en samen besloten om morgen de Everglades over te slaan en rechtstreeks naar Ft. Lauderdale te rijden. De kleine is toch aardig van slag van al het reizen en tijdsverschillen dat we geen zin hebben morgen de hele dag op pad te zijn, maar lekker aan het zwembad van het Hardrock Hotel gaan liggen. Het laatste hotel van deze trip, en wat voor één?!


13 Juni: 8e dag Love in the elevator

Vanmorgen op pad naar Ft. Lauderdale waar we in het Seminole Hardrock Hotel verblijven, op internet hadden we gezien dat we pas om 16.00 uur konden inchecken dus na een ritje van 4 uurtjes zijn we eerst maar even naar The Sawgrass Mill gegaan (daar had ik zoveel over gelezen op het forum) en inderdaad daar konden we wel wat uurtjes rondbrengen, even een paar Tommy polo’s gekocht en een Lacoste sweater waarna we op het foodcourt wat chinees hebben gehaald bij Panda Express (even een lekkere afwisseling na alle burgers).
Om 16.00 uur ingecheckt in Semionale Hardrock Hotel en dat was weer net zoals die mooie hotels in Las Vegas, mooie liften met de muziek van Aerosmith, schitterende kamer, eigenlijk zelfs heel erg luxe, alles erop en eraan en een heel mooi zwembad. Dus hier hebben we lekker gebruik van gemaakt en heerlijk gepoedeld met de kleine. Aangezien we die hotel bij Hotels.com hadden geboekt kregen we nog wat coupons erbij, dus eerst een lekker welkomstdrankje voor twee personen gehaald (grote Heineken en een ananascocktail).
Even lekker douchen en hoewel het ons niet echt bezighield toch even voor de televisie blijven zitten voor de uitkomst van het proces van “Wacko Jacko”, je ontkwam er niet aan want op minimaal de helft van de 40 kanalen was live verslaggeving van dit fenomeen, tegelijkertijd ook steeds verslaggeving van het neerstorten van een vrachtvliegtuig in een woonwijk bij het opstijgen van het vliegveld van Ft. Lauderdale...pff das hier vlakbij... maar niks van gemerkt.
We hebben beneden gegeten bij de Blue Plate, een hypermodern grill-restaurant (Elies een gegrilde kipfilet met van alles en nog wat, ik een lekkere ribeye steak, Jennifer at alleen een beetje van ons mee die had het helemaal gehad).
Lekker boven op ons luxe kamertje nog wat gedronken (uit de minibar dit keer), daarna alles hermetisch afgesloten met tafels en stoelen, als onze kleine gup nl. ’s morgens wakker wordt en wij slapen nog, dan gaat ze heel stilletjes op ontdekkingreis. Aangezien de minibar alles automatisch op je rekening registreerd als je het er alleen maar uithaalt zie ik het al gebeuren dat zij lekker zit te spelen met allerlei leuke “spulletjes”, zoals ze dat zo leuk kan zeggen, en wij een fijne gepeperde rekening kunnen betalen (Champagne à $ 100,- etc.). De kluis ook maar geblokkeerd want na 3 mislukte pogingen gaat die niet meer open... en je raadt al wie wij ’s morgens de kluis zien kraken.....
Morgen naar Kissimmee voor de laatste 14 dagen van onze vakantie.

14 juni: 9e dag: De droomvilla

Vanmorgen rustig aan gedaan en om 10.30 uur onderweg naar Orlando. Eerst nog even gestopt bij de Publix voor wat broodjes en beleg (ons ontbijt, want een deluxe continental breakfast is nou net niet wat wij eronder verstaan) en noordwaarts vertrokken.
Na nog een lunchstop te hebben gemaakt reden we om 14.30 uur de International Drive op (althans dat dachten we, dat was toch een lange weg vol met restaurantjes, winkeltjes etc?) We moesten ons melden bij Hotel La Quinta (bij milemarker 5) voor de sleutels van de villa (we hadden geen idee wat ons te wachten stond, want we hadden het meeste van de reis via de vader van vrienden van ons geboekt, en alhoewel hij sprak over een grote villa met zwembad hadden we nog geen foto gezien).
Bij milemarker 5 natuurlijk geen La Quinta te vinden, even bij Best Western naar binnengestapt om te vragen waar we moesten zijn. In de lobby van het hotel zag ik het kantoortje van de vakantiewoningen ?! Wat bleek La Quinta was sinds vorige week eigendom van Best Western...vandaar!
We kregen de routebeschrijving en de nodige papieren en op weg naar de villa.... we zitten in @ achter de US192 (dat was dus die lange weg waarvan wij dachten dat het de International Drive was...haha... ongeveer 500 meter achter een super Walmart..
Aangekomen bij de villa viel alle twijfel bij ons weg, schitterende 10 persoons (!) villa met mega keuken en een pool met spa......hier gaan we ons wel vermaken de komende twee weken. Spulletjes uitgepakt en “even” naar de Walmart voor wat boodschappen. 1 ½ uur later terug haha... dat is pas winkelen....MEGA... van fietsen tot melk, van dvd-spelers tot brood, van kleding tot Disney spullen etc. etc., ik kan niet zo snel verzinnen wat ze daar niet verkopen. ’s Avonds nog even een planning gemaakt voor de komende twee weken en wedstrijd van de NBA finals gekeken.


15 juni: 10e dag – De Magie van het Koninkrijk en de hitteklap

Vroeg uit de veren en op weg naar het Magical Kingdom, in tegenstelling tot de rest van de familie word ik niet opgewonden van alles met twee grote oren, maar ik vind de parken wel leuk om te bezoeken. (vooral de attracties). Bij de kassa een 7-day hopper ticket gekocht (we zijn er nu toch) en Mainstreet in gewandeld. Het eerste gevoel wat ik had is toch dat dit het echte Disney park is.. (Parijs is zo goed als een kloon van dit park) alles klopt gewoon in dit park, het heeft toch iets betoverends. Het tweede gevoel wat wij hadden....was de drukkende hitte.... het zweet gutste uit alle hoeken en gaten (waarvan ik niet eens wist dat je daar kon zweten). Jennifer was ook erg vervelend en zat het liefst onder het afdakje van haar buggy... Dankzij de tips van het forum hadden we 4 flesjes water ingevroren en mee het park ingenomen..... Echt doen als je ook gaat, want je drinkt je een ongeluk en het water is niet aan te slepen. In het park is het water ook te koop, het kost echter $ 2,00 per flesje en je moet in een ellenlange rij aansluiten. Gedaan wat julie op het forum schreven en twaalf kleine flesjes plus een paar gallon drinkwater gekocht. $ 0,58 per gallon !! oftewel ongeveer 8 cent per gevuld flesje...haha nou zitten we echt niet op ons geld.... maar voor de prijs van 1 flesje in het park nemen we er 25 mee.... Die 4 flesjes waren natuurlijk te weinig, dus morgen meer water mee en een handdoekje om het overtollige water van het voorhoofd te deppen.
Vandaag maar een paar attractie’s gedaan (vliegende tapijtjes van Alladin, 45 minuten in de rij voor 1 minuut ronddraaien, maar goed we zijn hier vooral voor de kleine, rondvlucht van The Pooh Bear...wachttijd ongeveer 50 minuten maar dankzij Fastpass binnen 5 minuten aan de beurt (maak gebruik van die Fastpass.....!! ), even racen met die kleine in de Nascar karretjes, weer een half uur ) voor de rest vooral rondgelopen en in de rij gestaan om foto’s te maken van Jennifer en the characters.
Om 15.00 uur letterlijk en figuurlijk afgedropen, de hitte had ons gesloopt. ’s Avonds zelf een prakkie gekookt en verder helemaal niks


16 juni: 11e dag Op safari zondere zwangere vrouw

Vandaag eerst naar Animal Kingdom geweest, erg leuk park maar snel gezien, samen met Jennifer de Kilimanjaro Safari gedaan, Elies wilde ook graag mee maar omdat we niet wisten wat het voorstelde en het bord toch duidelijk aangaf dat zwangere vrouwen niet zouden moeten rijden maar geen risico genomen. Flauwekul achteraf want dan moet ze ook niet meer bij mij in de auto stappen... mijn rijstijl verschilt niet zoveel met het ritje op deze safari. Maar goed in het land van de schadeclaims zullen ze geen risico’s nemen. Elies heeft zich er al bij neergelegd dat haar functie in de parken vooral bestaat uit wachten en het bewaken van de buggy.
Een voordeeltje van het zwanger zijn van Elies is dat ik 2 fastpasses tegelijk kan halen..dus even een kaartje voor de Primeval Whirl en Dinosaur... een uurtje later allebei vlak achter elkaar gedaan..... Geinig maar niet meer dan dat. Nog wat characters afgegaan voor de benodigde foto’s en terug naar de villa waar we alle drie een middagdutje hebben gedaan.
’s Avonds terug naar Magic Kingdom waar we de lichtjesparade hebben bekeken (Spectromagic voor de volwassenen) Jennifer vond het prachtig en wij ook trouwens, daarna om 10 uur het vuurwerk (Wishes) ook zeker de moeite waard. Toen het vuurwerk was afgelopen stroomde het hele park leeg, buiten gekomen had ik al visioenen van uren wachten op de monorail en op de parkeerplaats stapvoets naar de exit...maar ook dat moet ik ze (de jongens en meisjes van Disney) nageven. De infrastructuur zit zo goed in elkaar dat we binnen een uur weer bij de villa waren. Moe maar voldaan viel de kleine in slaap en wij niet veel later.
Morgen shoppen!


18 juni: 13e dag – Shamu had een off-day (gelukkig!)

Vandaag stond Seaworld op het programma...oftewel ‘visjes kijken’ volgens Jennifer... Na het kopen van een kaartje en het controleren van de tassen (vaste gewoonte bij alle parken) gelijk na binnenkomst gemeld bij de balie voor een gratis terugkomdag...(gelezen op het forum) je moet je kaartje inleveren en krijgt een kaartje terug met je foto erop (even lachen naar de webcam) en binnen 7 dagen mag je een keer gratis terugkomen. We begonnen met de show van Shamu natuurlijk en dapper als we waren gingen we op rij 14 zitten..oftewel in the Soak zone... Na wat patriotisch gedoe here’s to the heroes..... de oorlogsveteranen moesten gaan staan en kregen een staande ovatie (het had eigenlijk ook wel wat) begon de show..... nog nooit hadden wij een orca show gezien maar dit was erg leuk om te bekijken.... Na een laatste waarschuwing dat The soak zone echt kan betekenen dat je zeiknat wordt (bleek al uit wat eerdere aktie’s van de staart van Shamu) hebben Elies en Jennifer een veiliger heenkomen gezocht en zijn wat rijen omhoog geschoven... ik ben maar blijven zitten..... iemand moet de eer hoog houden.... Haha maar hoe held op sokken ik ook ben, ik was blij dat Shamu een “slechte” dag had en niet verder kwam dan de 10e rij.
Allemaal nog droog op weg naar de rest van het park...eerst langs de Budweiser beerschool waar we gratis 2 biertjes ophaalde (het was inmiddels 11.30 uur, dus zoals wij in onze regio zeggen “tijd om te kantelen”)..... na nog wat omzwervingen door het park...(Manatee’s.. Blue Horizon etc) brak er rond 15 uur een vreselijk onweer los..... dus inpakken en wegwezen...we hebben immers nog een dagje tegoed voor de rest van het park).
’s avonds nog een keer bij Ponderosa gegeten...toch aardig gegeten voor weinig. En weer voldaan en uitgeput naar het mandje...


19 juni: 14e dag - De rustdag

Vandaag hadden we helemaal niks op programma..... echt helemaal niks... Dat was dus om 9 uur in onze eigen pool liggen en spetterren....errug lekker... wij willen iedereen aanraden af en toe een rustdag in te lassen... daar knap je van op...
Om een uur of 3 toch gaar door het zonnetje en nog even op pad.... even langs de Fleamarket voor een koffer en door naar Old Town.......echt heel leuk..daar gaan we ’s avonds nog een keer terug. Een pizza gegeten bij de Pizza Hut.... weer goed en veel voor weinig.... Na wat spannend basketbal.....NBA finals aan de gang en ik support the Pistons...weer tevreden naar bed.
Voorlopige even het laatste bericht van ons......Er is hier zoveel te doen en we willen nog zoveel meer.... dus waarschijnlijk geen tijd voor het reisverslag. We gaan er nog een leuk weekje van maken en ik vul aan als we weer terug komen (28 juni as)

Groeten uit Florida!

Henri, Elies en Jennifer