Zaterdag 18 April
Om 03:00 gaat de wekker !! Anoushka en Christian laten we nog even liggen, Michael niet. die mag straks rijden (hij was zo aardig om bij ons te blijven slapen) dus die moet wakker worden. Nog even de laatste dingentjes bij elkaar pakken, bak koffie en hopla, kids uit bed, in de auto en op naar Schiphol.
Om 04:15 arriveren we bij de BA desk, geen tijd zou je denken, maar er staan er al een paar voor ons! Rare jongens die Hollanders. De dames van de desk denken er iets anders over en doen hun dingetje op het dooie gemak zodat het nog effe duurt. Inchecken gaat voorspoedig, de vriendelijke dame geeft ons prettige stoelen naast elkaar en regelt tevens de stoelen voor de vervolg vlucht. Vervolgens door de douane en klaar is het eerste deel. Wat een verademing na het Spagetti incident van vorig jaar!
Rustig wandelend naar de gate wacht ons daar nog wel een security check, maar ook dat gaat van een leien dakkie. Gaat er dan niets stroef? Nope dit keer kennelijk niet!
Vlucht naar London Heathrow verloopt rustig, kwestie van stijgen en landen. Op Heatrow zelf worden we, aanwijzingen volgend van Terminal 5 naar 3 gedirigeerd, en ook dat gaat soepeltjes. Nog effetjes wat belletjes voor de sprong over de grote vijver en dan naar de gate.
Voor de vlucht naar Miami zitten we in een 777 van American Airlines en ook dat is een verademing tov vorig jaar. Oke we zitten wel helemaal achteraan, maar wel vier stoelen naast elkaar met allemaal een LCD schermpje voor ons met keuzes in films, games, muziek en tv shows. Helemaal top!
Vlucht naar Miami is ook prima, wel lang, maar genoeg keuze aan entertainement en eten is ook prima in orde.
Security in Miami start wat stroef, maar oplettende Astrid dirigeert ons naar een rij voor alleen USA'ers, waar we in mochten staan, en daarna vlotte het snel. Bagage duurde iets langer maar ook dat mocht de pret niet drukken. Binnen onafzienbare tijd staan we te wachten op de bus die ons naar autoverhuur Alamo brengt.
Bij Alamo sprint Astrid direct in de rij, wetende dat dit nog wel effe kan duren, duurt ook wel effen. Er blijken toch nog steeds van die randdebielen te zijn die de wondere wereld van Internet niet snappen en rustig een uurtje uittrekken voor het kiezen van een bolide (waar ze natuurlijk door de geslepen verkoper aan alle kanten genaaid worden met allerlei overbodige verkekeringen). Met het juiste papiertje in de hand, een chagerijnige verkoper achterlatend, op naar de auto's. Dat valt effe tegen. Er staan niet zoveel leuke speeltjes tussen, en na goed beraad met de kiddo's toch maar weer voor de Rav4. Enige met de grootste achterbak, en een bekende van ons. Mooie witte uitgezocht, ingeladen en al hopla van het terrein. FOUT ! Vriendelijke dame bij de uitgang weet ons te vermelden dat de auto een defect heeft. Huh? Yep, in reverse en overnieuw beginnen. Affij, er staat nog een Rav 4, wel een rooie, maar ja het is niet anders. Zaakje overladen en hopla wegwezen. Dit keer mogen we wel het terrein af.
Pda'tje ingesteld op Ft.Lauderdale gaan we weer lekker scheurend over de highways en interstates naar het Inverary hotel. Heb tenslotte Alonso (Astrid) bij me, dus dat schiet op...
Op de weg naar het hotel maken we nog even een tussenstop bij Walmart voor de benodigde spulletjes: nintendo dsi, koelbox, bier, water en zonnebrand.
Hotel is snel gevonden, waar wij tot onze verbazing zien dat er weer een trouwerij gehouden wordt. Vorig jaar zelfde meegemaakt in Holliday Inn Orlando.
Toch weer leuk te zien wat die yanken van een trouwerij maken. Huug checkt 's avonds nog even of de befaamde R4 kaartjes in een Dsi werken: damn, doen het niet! Dat betekend dus morgen terug om te wisselen (:.
Om acht uur gaan bij Huug de lampjes uit, half negen ligt iedereen plat.
Zondag 19 April
03:25 Astrid en Christian beiden klaar wakker! What the f^&*k! Huug wil slapen, Anoushka wil slapen, feesie ging dus niet door. Bekende jetlag als je heen gaat, hadden we vorig jaar ook. Afijn, twee bakkies koffie later is iedereen weer gereanimeerd en hebben we wederom een bezoekje aan de Walmart in het verschiet om de Dsi om te ruilen. We moeten even tot 7 uur wachten tot customer service opengaat, maar ja dat went wel. Zaakje ingeruild, Nintendo Ds lite's voor de kids gehaald, nog effe een car loader en hopla gaan met die banaan. Uh, U raadt het al, niet helemaal. Car loader is alleen voor de Dsi!! Huugie had kennelijk z'n oogjs nog niet helemaal open, dus weer terug om de car loader om te wisselen.
Terug bij de auto denken we eidelijk klaar te zijn met Ft.Lauderdale komt zoonlief nog met de prettige mededeling dat hij z'n gameboy tas kwijt is?!! Waar hebbie hem voor het laatst gezien vriend? In het hotel! Gelukkeg zijn we nog niet ver, dus weer terug naar het Inverray om vriendelijk te vragen of we nog even kamer 619 met een bezoek mogen vereren. Dat mag en ja hoor het tassie ligt er. Zoonlief blij, wij blij, korte pitstop gehad voor de aantstaande indy 500 race naar Orlando. En Alonso-en kan ze. De pda weet maar nauwelijks alle tijdscorrecties bij te houden of we zijn alweer in Orlando. Tussendoor maakt ze nog 'vrienden' met een mega suv, die de pretenties heeft haar bij te houden. Dit leidt tot vermakelijke tafrelen dat eindigd bij de laatste tolpoort dat 'vriend' de verkeerde tolpoort kiest en met luid getoeter in zijn achteruit, big smiling, de juiste poort moet opzoeken.
Premium Outlets is het eerste slachtoffer. En een prettige. Gescoord: Seiko voor Huug, zwemshort en shirts voor Huug, schoenen voor Chris (2x) en Noush en kleding voor Chris. Wederom weer boodschappen gehaald voor de villa waar we een beetje te vroeg arriveren, schoonmakers zijn nog bezig.
Na wat omzwervingen in de buurt, kunnen we om 16o in de villa. En wat voor een! Overtreft onze stoutste verwachtingen, alles is aanwezig wat je maar kunt wensen: 4 slaapkamers, 3 badkamers, game room, grote keuke met mega Amerikaanse koelkast en heerlijk zwembad, met jacuzzi. Kids liggen er ook binnen record tijd in. En zijn er dus ook niet uit te krijgen!
Enige overedingskracht later vertrekken we voor het diner naar The Outback, half uurtje verderop.
Heerlijk gegeten. Blijkt toch dat we weer naar supermart moeten, Chris is een beetje neusverkouden, dus op naar CVS pharmacy. Waar Astrid door wildvreemde winkelende Amerikaanse dame wordt geholpen aan de juiste neusspay. Aardige mensen die Amerikanen!
Mooi, ben dus nu net klaar met typen van eerste sessie van het verslag. Coronatje in de hand, rustig buiten zittend op terras. Moet niet gekker worden.
H.
PS. 't wordt dus toch nog gekker. Kijken we nog even om 23:00 bij de kiddo's zit Christian rechtop in bed te piepen als een kameel met bronchitus. Jawel hoor, wederom kouwtje gevat op z'n longen (waarschijnlijk in zwembad bij Ft.Lauderdale). Meneer heeft pijn in borts, en hoest de longen uit z'n lijf. Dus Astrid weer in de auto opweg naar CVS voor wat medicatie. Ik krijg weer allerlei visioenen over ziekenhuizen. Even uitleggen: zo'n 4 jaar geleden al met zoonlief een nachtje moeten doorbrengen in Turks ziekenhuis met zelfde symptomen, was geen pretje. Blijkt achteraf gelukkig mee te vallen. Krijgen pufje mee, en hierna valt meneer gelukkig diep in slaap.
Wij daarna ook
Maandag 20 April
Christian bleek dus om 05:00 uur al wakker te zijn, wij gelukkig niet gemerkt, maar dat ging zich nog wreken op 't einde van de dag. Om 07:00 rustig met z'n allen ontbeten, aan de serials, en vervolgens inpakken op weg naar Seaworld. Weer was toen nog goed...
Rit er naartoe ging voor de eerste keer prima, al was tommie weer creatief met de route en stuurde ons door het woeste landschap van Polk County. Voordeel wel dat we er binnen een half uurtje waren. Aangezien het geen vakantie seizoen voor de amerikanen is was het relatief rustig op de parkeerplaats en stonden we vrij vooraan. Tickets bij de hand lopen we snel door de ingang op weg naar de dolfijnen voerplaats. Wil je hier gebruik van maken dan moet je vroeg zijn en een beetje door wandelen. Zo gezegd zo gedaan. Na korte uitleg over hoe en waar we de voerbakjes moeten laten geven Christan en Anoushka diverse vissies aan de dolfijnen, geweldige ervaring. Ze vinden het prachtig!
Hierna via de Manaties naar de waterbaan, Journey to Atlantis. Ik heb het geluk dat ik samen met Christian voorin mag zitten. En dat is fijn: zeiknat komen we eruit! Voordeel van Florida is wel dat dat binnen een uurtje weer droog is. Hiernaa naar de achtbaan Kraken. Christian is nog te klein, dus ga ik samen met Anoushka. Het hele gebeuren duurt wel even, half uurtje, niet geheel tot tevredenheid van Chris en Astrid. De rit is trouwens in een woord fantastisch!
Aangezien alle yanken op een kluitje gezellig om half een willen eten besluiten wij dit te doorbreken en eerder te gaan lunchen. Heerlijk rustig, geen wachtrijen en geen doldrieste amerikanen om je heen. Het blijft toch af en toe een raar volk!
Na de lunch op naar de dolfijnenshow, wat toch elke keer weer een lust voor oog is. Wat gebeurt daar veel. Dolfijnen te over, papagaaien die rondvliegen, een condor er tussen door, heel veel water en veel duikers die de meest mooie capriolen uithalen. Goede show, favoriet voor de kids!
Ondertussen begint het te betrekken en komt er iets dat we de afgelopen twee jaar nog niet hebben mogen memaken: regen! Niet veel maar toch. Regen hebben we niet echt op onze kop gehad wat toen zaten we bij Pet's Ahoy, een dieren show met honden en katten, een muis en een varken. Vermakelijk. Christian vond het erg leuk.
Dag een van Seaworld zit erop, we gaan zeker deze week nog wel een paar keer. Tommie programmeren we voor het volgende slachtoffer: Prime Outlets. Het is met parkeren daar toch nog wel druk, maar in de outlet merk je daar weinig van. We lopen een kort rondje met de volgende oogst: twee paar adidas voor de kinderen, twee tassen, Harley shirt (raad eens voor wie?), twee Harley caps voor de kinderen en een hoop kleding voor Noush en Chris bij Childrens Place.
Korte rondje is genoeg en we besluiten om weer eens te gaan eten bij een van de favotieten van vorig jaar the Asian Buffet. De vriendelijke dame achter de counter wist ons te herinneren: you took oul pictule last yeal. Yep we did! toch leuk. Eten was niet slecht maar minder dan vorig jaar, denk niet dat we er weer naartoe gaan. Maar jah voot $60 incl tip helemaal klaar.
Om 18:00 weer terug naar de villa. Om nog even terug te komen op het vroege opstaan van Chris, zie hier het resultaat:
Ik denk niet dat je hem veel slapend zult zien met een Nintendo in zijn hand :shock:. Al met al een prima dagje.