DONDERDAG 20 JULI 2006 MGM
Mickey’s Grote Muizenparade?
Moeder’s Gigantische Megapretpark?
Ma Duck’s & Gijs’ Maxiboerderij?
Mega Groot Moviepark?
Metro Goldwyn Mayer?
What the heck, in elk geval gaan wij vandaag naar Disney’s MGM.
In Springhill Suites ontbijten we weer net op tijd om de Braziliaanse meute te ontlopen. Getuige de grote flipover boards die bij de lift staan met het opschrift ‘Please be silent in the hallways’ (en dat ook nog in het Spaans en Portugees), zijn wij niet de enigen die ons storen aan het ietwat luidruchtige gedrag van deze tieners. In elk geval doet Springhill een poging om de overlast een beetje te temperen.
Uiteraard zijn we lekker vroeg bij MGM, en staan we op de derde of vierde rij achter het touw. Het is inmiddels 15 jaar geleden dat we voor het laatst bij MGM waren, en er is natuurlijk veel veranderd. Tcoh zijn er ook nog voldoende shows en attracties die het ’weet je nog wel (oudje)’ – gevoel oproepen; Indiana Jones, Great Movie Ride en Star Tours om maar wat op te noemen. Ons eerste doel is echter een nieuwe attractie, en wel Tower of Terror. Als echter de touwen verwijderd worden blijkt iedereen die voor ons staat direct rechtsaf te lopen richting.....inderdaad, Tower of Terror. Dit betekent dat het daar wel druk zal worden, maar ook dat het in andere delen van het park wel wat rustiger zal zijn. We wikken en wegen (dat laatste niet letterlijk; stel je voor dat ze hier zien dat ik meer dan 100 kilo weeg....) en kiezen voor linksaf in plaats van rechts. We komen dan al snel bij een ‘golden oldie’, namelijk Star Tours. Uiteraard zijn er geen wachtenden en dus kunnen we de wachtrij als sprintcircuit gebruiken. Dit doen we dan ook! In recordtijd staan we dan ook weer buiten. Het blijft overigens best een leuke attractie. Dan gaan we richting de stuntshow voor fastpassen, maar we lopen verkeerd. Dat elk nadeel z’n voordeel heb blijkt na vier minuten. We keren om en vinden alsnog het juiste pad naar de Stuntshow. Vlak voordat we daar aankomen lopen we echter een Disneymevrouw tegen het lijf die vraagt of we soms interesse hebben in vier fastpassen voor de Stuntshow. Tja, daar hoeven we niet lang over na te denken; dit geeft ons immers mooi de kans om nog een paar extra fastpassen voor een andere attractie te halen. We nemen ze dan ook dankbaar in ontvangst en gaan daarna na de Muppet 3D show (aardig) en de Backlot Annex tour. De wachttijd bij Backlot Annex is kort, maar we moeten wel lang wachten voordat het wagentje zich echt in beweging zet. Dit blijkt het gevolg te zijn van een technische storing.
Als we uit Backlot Annex komen hebben we nog ongeveer twintig minuten voordat de Stuntshow begint. A3 offert zich op en sprint naar de andere kant van het park om twee fastpasses te halen voor de Tower of Terror en twee voor Aerosmith Rock ’n Roller Coaster. Hier durft toch alleen maar de jeugd in. Net op tijd om zijn fastpass entry bij de Stuntshow te halen is hij terug, en al snel heeft hij de rest van de familie op de tribunes gelokaliseerd. Uiteraard wordt hij uitgebreid door Ellen en Linda bedankt voor deze lange afstandssprint bij 40 graden Celsius (niet dus...!). De Stuntshow duurt lang. Als je het mij vraagt: te lang. Ik heb de show in Parijs ook gezien en daar loopt het naar mijn idee toch allemaal wat vlotter. De Amerikanen hebben te veel en te lange intermezzo’s om acteurs te interviewen en bla bla verhaaltjes te doen. Het valt trouwens op dat het gehele decor, incl. de vrachtwagens e.d. geheel Frans zijn. Zelfs de stuntauto’s zijn Opels, en geen Chevrolets of Dodges, de Amerikaanse GM merken. Opel is in de VS volledig onbekend, en de franse auto’s hebben zelfs nog de franse kentekenplaten! Traditiegetrouw vertoont men aan het einde van de show altijd de volledige opname aan elkaar ge-edit, zodat de toeschouwer een idee krijgt hoe het er in een film uit zou zien. En wat blijkt; dit is gewoon een opname uit Parijs. De oplettende toeschouwer kan het aan details zien. Je wordt dus eigenlijk gewoon genept.
Na de stuntshow laat ik de rest van de familie eens merken hoe ver het eigenlijk wel niet is naar het andere eind van het park; ver dus. Ellen en Linda benutten de fastpassen voor Tower of Terror en Aerosmith en PA toont weer zijn goede inborst door tijdens het wachten vier fastpassen te gaan scoren bij Indiana Jones. Het klopt allemaal mooi zo. Bij Tower of Terror zijn er overigens wel aangenaam koele wachtplekjes te vinden; 1. binnen, direct bij de monitoren waar de foto’s van de liften getoond worden; 2. daar om het hoekje op twee bankjes, direct tegenover de balie waar je foto’s kunt kopen, en 3. direct als je uit de giftshop komt, links, volop in de airco-stream en toch buiten, maar wel lekker in de shadow. Aansluitend bezoeken we One Man’s Dream, een tentoonstelling met film over Walt Disney (de man, niet het bedrijf) zelf, die eigenlijk best leuk en interessant is. Vervolgens naar de Great Movie Ride, maar die blijkt vanwege technische storingen gesloten. Dan maar naar Voyage of the Little Mermaid en daarna, slalommend tussen de regendruppels door, naar Narnia. Deze laatste ‘attractie’ is echt een aanfluiting. Een paar kerstbomen, een paar busjes kunstsneeuw en 3 minuten fragmenten uit de gelijknamige film, terwijl je zit op de vloer. Nee heren en dames van Disney, dat kan, en eigenlijk dat móet, beter. Na Narnia is het toch echt tijd geworden voor Indiana Jones, dus daar gaan we dan ook naar toe. De wachtrij voor fastpasses (nog nooit gezien) is langer dan de gewone en maakt ook veel minder snel vorderingen. Ik begin me zorgen te maken en loop langs de rij om vooraan aan een Disney medewerker te vragen of we wel gegarandeerd naar binnen kunnen. Hij antwoordt; entry is guaranteed, seats, however, are not........ Gelukkig zijn er nog net een paar plekjes voor ons vrij, zodat we toch van de show kunnen genieten. Wat ons betreft nog steeds de beste hier in MGM. Dan blijkt de Great Movie ride toch in één keer te ‘riden’, dus die nemen we daaropvolgend. Mwah, niet echt top. Eten dan maar. Bij ABC comissionary is het zeer rustig en men biedt een beetje afwijkende etenswaar; salades, indian curries en chinees. Best lekker, maar wel ietwat kleine porties. Nog maar wat extra porties gehaald dus.........
Daarna zien we de show van Beauty en the Beast (ik vind er niks aan , maar de dames daarentegen wel) en dan gaan we nog een keer nar Tower of Terror. We pakken snel fastpassen, maar de wachtrij blijkt zowiezo kort, zodat Ellen en Linda zo door kunnen lopen. Ze komen wederom enthousiast terug. Dan besluit Pa maar om z’n stoute schoenen (gelukkig heb ik ze bij) aan te trekken en mee te gaan. Helaas blijkt dan de wachtttijd opgelopen tot 25 minuten. Maar, wij zijn niet voor één gat te vangen en zetten onze joker, oftewel de fastpassen in. Zo kan Pa toch nog mee........ En eerlijk is eerlijk; dit is geen attractie waar je bang hoeft te zijn voor het feit dat de inhoud van je maag aan de bovenkant naar buiten komt of iets dergelijks, want je maakt geen bruuske onverwachte bewegingen, en je gaat niet over de kop. Wel loop je het risico dat je maag zelf naar buiten komt....tjezus wat een val maak je hier. Maar goed, Pa overleeft het en durft zelfs toe te geven dat het best wel aardig is. Gelukkig is de wachttijd inmiddels nog langer geworden, en hoeft hij zijn woorden niet nogmaals met bewijs te staven, pfffffffffff.
De afsluiting bij MGM is uiteraard Fantasmic. We gaan naar de eerste voorstelling en zijn ruin vantevoren aanwezig. De tijd doden we met Sprite, caramel popcorn en water, en na 45 minuten wachten begint het dan eindelijk te schemeren en gaat de show beginnen. Het spektakel dat volgt is zeker mooi en ontstijgt ook met zekerheid de middelmaat, maar om nou te zeggen dat dit de mooiste Disney show ooit is............nee. Ik weet niet of ik er een volgend keer weer zo’n lange wachttijd voor over zou hebben.
We besluiten na Fantasmic naar huis te gaan, en vallen in het Marriott Village moe maar voldaan in slaap.
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz zz